Samen betogen met de vuilisophalers
Vandaag gingen we in de voormiddag de straat op om onze stemmen te laten horen. We waren niet alleen, maar omringd door tienduizenden Schotse scholieren, activisten uit Portugal, Spanje en Zweden, waaronder Greta Thunberg. Zo veel kabaal zullen ze in de straten van Glasgow niet vaak gehoord hebben.
Foto: Comac
Naast de jongeren waren ook de vuilnisophalers erbij. Die staken al sinds maandag omdat publieke diensten al jaren kapot bespaard worden, waardoor de werknemers onderbetaald hun zware werk moeten doen. Er is ophef over de staking omdat Glasgow er vuil zal bij liggen als het internationaal in de schijnwerpers komt te staan, en dat terwijl het onderwerp van de internationale aandacht het klimaat is.
Foto: Comac
Volgens mij toont de ophef juist aan hoe essentieel het werk van de vuilnisophalers is voor de maatschappij en gaat het enkel om het imago van de stad. Veel klimaatactivisten ondersteunen namelijk hun strijd en eisen dat de overheden zich ook bezighouden met sociale kwesties en erkennen dat vuilnisophalers een cruciale rol spelen in het strijden tegen vervuiling wereldwijd.
Foto: Comac
Foto: Comac
Greta Thunberg betuigde haar steun met hun strijd en nodigde hen uit om vandaag mee te komen betogen, en daar gingen ze enthousiast op in. Prachtig om te zien hoe scholieren en vakbonden samen hun schouders zetten onder de strijd voor een klimaat- en sociaalrechtvaardige wereld.
Foto: Comac
Conferentie met Vijay Prashad
Met schorre stemmen en vermoeide voeten haastten we ons weg van het protest om naar een conferentie te gaan met Vijay Prashad, journalist en marxistisch denker uit India. Onze vermoeidheid maakte geen schijn van kans tegen zijn grappige en opzwepende, maar vooral zeer interessante discours.
Hij sprak over te veel om in dit schrijfseltje te bespreken, maar één bepaald punt vind ik toch de moeite om aan te halen.
Foto: Comac
Eén van de belangrijke onderdelen van deze COP is de ‘steun’ van de rijke westerse landen aan de landen in het Globale Zuiden om klimaatverandering te counteren. Er werd eerder al 100 miljard beloofd, maar daar kwam niets van in huis. Prashad sprak over hoe het debat rond die steun helemaal fout zit.
Als we spreken over de vervuiling van China, India of Maleisië, wordt er niet in rekening genomen dat zo goed als alle producten die we in de westerse landen gebruiken, industrieel geproduceerd worden in die landen. Dat gaat over kledij en douchekoppen, maar even goed over zonnepanelen. De berekeningen van hoeveel een land uitstoot, zijn gewoon verkeerd.
Bovendien gaat het niet over steun, maar over een terugbetaling. Niet alleen dragen de westerse bedrijven historisch gezien een verpletterende verantwoordelijkheid in de klimaatverandering, ook op koloniaal vlak is de geschiedenis niet al te prettig. Hoe kunnen de Britten jarenlang de Indische grondstoffen uitputten en hun bevolking teisteren onder het mom van civilisatie, om hen dan achter te laten met een alfabetiseringsgraad van 13 procent, om hen nu de les te spellen over het feit dat bijna alle elektriciteit in heel India op koolstof draait?
Foto: Comac
“We don’t want you to pity us, we want you to give our money back.” De imperialistische landen blokkeren trouwens nog steeds de ontwikkeling van de landen in het Globale Zuiden door hun grondstoffen weg te roven en hun arbeidskrachten uit te putten.
Een prachtige ontmoeting waar iedereen ongetwijfeld veel uit geleerd heeft en veel hoop uit geput heeft. En dan nu terug naar de hostels om iets te eten. Al na één dag hees zijn is een puike prestatie, maar morgen gaan we er weer voor!
Anna Milojkowic vanuit Glasgow, 5 november 2021
