De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Dag Vlaanderen (Of hoe Walen écht leven en denken) !

Dag Vlaanderen (Of hoe Walen écht leven en denken) !

donderdag 26 mei 2011 08:39
Spread the love

Ik heb enige tijd vakantie genomen in Wallonië. Niet op de boerderij bij vrienden deze keer, maar boekmatig via de geschriften van RTBF journalist Christophe Deborsu.

Een zeer leesbaar boek dat mij op luchtige wijze door het Zuiden van ons land loodst. Je merkt wel, deze bezige en olijke Naamse boy scout (niet alleen Dehaene heeft een besmet verleden) is niet direct opgegroeid met de arbeidersstrijd. Toch komt het dagelijks leven (Deborsu heeft het boek opgebouwd als een kroniek : hij vertelt jaar na jaar zijn Waalse geschiedenis; van 1965, zijn geboortejaar, tot 2011 in een 50tal hoofdstukjes) in vele aspecten aan bod.

Tal van dingen van elke dag (van fietsende Walen tot franstalig onderwijs, van radiozenders in Wallonië tot bezit van een moestuin), naast de grote lijnen en accenten : de taalgrens, politiekers, de koningskwestie, bazen en vakbonden…

Omdat Deborsu dit ‘dagboek’ schrijft vanuit een loopbaan als journalist (hij werkt sinds 1988  op de RTBF) geeft hij ons ook een mooi beeld van de media, en meerbepaald hoe bijvoorbeeld VRT en RTBF (haast geruisloos) hebben meegewerkt aan het huidige splitsingsscenario.

Zo beschrijft hij in het hoofdstuk 1995 (zestien jaar geleden!) een gesprek met zijn VRT collega Siegfried Bracke (toen nog met SP.A lidkaart) die zegt : “Vroeger was ik een unitarist. Nu niet meer. Vanaf 1970 zijn we in dit land begonnen alles stap voor stap te splitsen. Het afbrokkelingsproces is ingezet. Een nieuwe logica is aan de gang. De ontmanteling van de Belgische staat zal niet meer stoppen”.

En in 2007, zo vertelt de schrijver, vertrouwde Bracke hem toe dat zelfs Johan Vande Lanotte (schrijver van de doorwroete centimetersdikke onderhandelingsnota eind 2010) ervan overtuigd is dat België geen toekomst meer heeft: “Het werkt gewoon niet meer”.

Steen voor steen, jarenlang dag na dag hebben ondernemingen, sport- en cultuurtempels, media, politieke partijen, ziekenfondsen… dit “gewoon niet meer werken” verder opgebouwd.

Het is de verdienste van, onder andere, organisaties als “Niet in onze naam” dat (echter nu pas; als de schuur in brand staat ?) op een georganiseerde wijze tegengas wordt gegeven. Te laat ?

Misschien moeten wij het vanuit een andere gezichtshoek bekijken. In MO juni 2011 zegt John Vandaele in zijn voorwoord : “Nogal wat mensen beweren dat de terugkeer van het nationalisme en populisme het gevolg is van de globalisering: de instroom van migranten en de economische druk van de opkomende landen worden als bedreigend ervaren door mensen, en daarom gaan die zich terugplooien op wat ze ervaren als hun gemeenschap. Maar de hang naar een warme gemeenschap hoeft zich niet per se te vertalen in een nationalisme dat de realiteit eenzijdig en vertekend benadert en de belangen van andere groepen negeert”.

Of ook nog vanuit de gezichtshoek die de Guatemalteekse singer-songwriter Gaby Moreno (zie dezelfde MO, blz 58) dagelijks bezingt : “de samenvloeiing van culturen overal ter wereld is dagelijkse realiteit. Het heeft weinig zin je daartegen te verzetten”.

Vandaaruit zijn Tea Party’s en Ware Finnen niet meer dan een doodlopend straatje. Maar loopt de realiteit van Dag Vlaanderen gevaar zich te verengen tot Dag Allemaal. Hopenlijk slaagt men erin deze hardnekkige knoop te ontwarrren.

Zoniet, niet Dag maar Arm Vlaanderen!

take down
the paywall
steun ons nu!