De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Criminaliteit is extreemrechts

Criminaliteit is extreemrechts

maandag 2 juli 2012 10:31
Spread the love

Diefstal en persoonsgericht geweld is het aanwenden van macht, zoals criminelen en kampbewaarders onder het nationaalsocialisme deden met politieke gevangen, joden, Roma, sociaal zwakkeren en gehandicapten. Zoals de nazi’s criminelen rekruteerden in gevangenissen en hen carte blanche gaven voor afpersing, beroving, molestatie en moorden zo zetten criminelen zich vandaag in het extreemrechtse spoor

Op wie of wat is het wachten?

Een maand vroeger dan gewoonlijk komen de kwartaalstatistieken criminaliteit ter beschikking, voor het volledige jaar 2011. Dat zijn dus nog enigszins ‘onvolledige’ statistieken. Hoe vroeger gepubliceerd hoe minder sterk bijvoorbeeld bepaalde tendensen kunnen zijn, maar dat wordt in de loop van 2012 gecorrigeerd. Misschien heeft ook de vraag van het Vlaams Belang meegespeeld. Zij werden wat zenuwachtig omdat hier en daar, à fur et à mesure gegevens werden vrijgegeven. Zij kennen evenwel de cyclus van de publicaties van de federale politie niet (meer): “Het is evenwel omwille van partijpolitieke belangen dat de integrale cijfergegevens nog niet bekend gemaakt mogen worden en dat de federale politie zich op haar website beperkt tot de gegevens van de eerste drie trimesters van vorig jaar. In het licht van de gemeenteraadsverkiezingen ...” zo geven zij aan, ze zijn op hun wenken bediend.

Maar ook nu is het zoals altijd wachten op enig globaal overzicht en analyse door de politiediensten zelf. Of zal dat nu wél het geval zijn omdat Brussel, na 3 jaar daling, opnieuw in de lift zit.

Is criminaliteit extreemrechts?

Diefstal en persoonsgericht geweld is het aanwenden van macht, zoals criminelen en kampbewaarders onder het nationaalsocialisme deden met politieke gevangen, joden, Roma, sociaal zwakkeren en gehandicapten. Zoals de nazi’s criminelen rekruteerden in gevangenissen en hen carte blanche gaven voor afpersing, beroving, molestatie en moorden zo zetten criminelen zich vandaag in het extreemrechtse spoor. Misdaad is een fundamentele aantasting van het recht op persoonlijke en fysieke integriteit van de burgers. Misdrijven, diefstal, inbraak, handtassenroof enz. zijn extreem- rechts, daarom is historisch inzicht en verwerkt verleden nodig voor een veilig samenleven.

Aangevulde en uitgebreide crimi-tabel: Crimigraad 2011 Brussel, gewest, gemeenten

  • Bevolking, aantal misdrijven en criminaliteitsgraad (aantal misdrijven per 100 inwoners)
  • Cijfers voor 2000, 2005 tot 2011, evolutie tussen 2000-2011, 2008-2011 en elk jaar 2008-2009, 2009-2010, 2010-2011.
  • In alle 19 Brusselse gemeenten, de gewesten en 13 belangrijke steden (Antwerpen, Charleroi, Genk, Gent, Hasselt, Kortrijk, Lokeren, Luik, Mechelen, Oostende, Ronse, Sint-Niklaas, Vilvoorde). De tabel is dus uitgebreid met Lokeren (nultolerantie) Kortrijk en Ronse (Terzake-favorieten), Oostende (Keizerlijke stad).
  • En dit voor de totale criminaliteit, de woninginbraken, de fietsdiefstallen en 7 andere diefstallen (diefstallen gewapenderhand, diefstallen met geweld zonder wapens, diefstal in en aan auto, handtassenroof, grijpdiefstallen, zakkenrollerij en winkeldiefstallen).
  • Voor al deze misdrijfcategorieën wordt het aantal misdrijven berekend per 1000 inwoners en het percentage per gewest

    Enkele opvallende vaststellingen:

Criminaliteit weegt zeer verschillend op Brussels gemeenten

Brussel-stad kent opnieuw een stijgende criminaliteitsgraad van 37,3 feiten per 100 inwoners. Dit is het sterkst stijgend in Brussel, samen met Sint-Gillis, met 29,4 feiten (stijging met 13,4 procent), gevolgd door Elsene met 22,3 feiten. Zij zijn de enige van de 19 gemeenten die boven het gemiddelde van 17,2 feiten per 100 inwoners in het Brussels gewest uitsteken. Vooral Brussel-stad met 20 procent van het aantal inwoners van het Brussels gewest en Sint-Gillis zorgen voor de relatief hoge criminaliteitsgraad in het Brussels gewest. Wanneer Brussel-stad en Sint-Gillis de criminaliteit meer onder controle zouden krijgen, zou dit vlug enkele punten verschil maken voor het Brussels gewest.

Het zijn dus niet Schaarbeek met 11,6 feiten per 100 inwoners en Sint-Jans-Molenbeek met 10,9 misdrijven die de Brussels bevolking parten spelen. Zelfs Sint-Joost-ten Node met 16,3 feiten en Anderlecht met 15 misdrijven per 100 inwoners liggen onder het Brusselse gemiddelde.

In vergelijking met andere Belgische gemeente zijn het in Brussel doetjes (wat algemene cijfers betreft)

Op Brussel-stad en Sint-Gillis na ligt de criminaliteitsgraad in de hier onderzochte Belgische gemeenten hoger dan de andere Brusselse gemeenten en het Brussels hoofdstedelijk gemiddelde van 17,2 misdrijven per 100 inwoners:

  • Luik met 23,9 misdrijven per 100 inwoners is vergelijkbaar met Brussel-stad en Sint-Gillis. Leuven met 18,9 feiten, en Antwerpen en Charleroi met elk 18,0 misdrijven per 100 inwoners en ook nog Gent met 17,5 feiten liggen boven het Brussels gemiddelde. Mechelen is er met 16,7 feiten voor het eerst sinds jaren onder gezakt.
  • Sint-Jans-Molenbeek heeft met 10,9 feiten een criminaliteitsgraad die te vergelijken is met Hasselt (10,9) en Vilvoorde (10,0). enkele steden die voor het eerst in dit overzicht worden opgenomen, liggen hoger: Sint-Niklaas met 11,5 feiten en Oostende met 15 misdrijven per 100 inwoners.
  • Lokeren had in 2000 een crimi-graad van 11,3 en sinds de ‘nultolerantie’ blijft die ongeveer gelijk met 9,6 feiten in 2011. Ronse met 8,4 misdrijven per 100 inwoners zag haar criminaliteitsgraad als een van de weinige steden dalen in 2011 met 1,6 procent, naast Mechelen met een daling van 7,2 procent.
  • Kortrijk is met Leuven een ‘sterke stijger’: van 10,7 feiten in 2010 tot 12,1 in 2011. Op drie jaar tijd gaat het om een stijging met 17,3 procent in Kortrijk en 13,1 procent in Leuven. Ook in Oostende was er op drie jaar een stijging met 17,1 procent.

Per gewest: Brussel knoopt opnieuw aan met negatieve evolutie

  • De criminaliteitsgraad stijgt in 2011 met 1,6 procent in België; 1,2 procent in het Vlaams gewest; 1,3 procent in het Waals gewest en 3,3 procent in het Brussels gewest. Hiermee knoopt Brussel met de reeds bestaande negatieve trend in België.
  • Over 3 jaar bekeken stijgt de criminaliteitsgraad in België met 2,7 procent; in het Vlaams gewest met 3,1 procent; het Waals gewest met 3,6 procent, maar daalt nog in het Brussels gewest met 1,3 procent. Brussel is hiermee nog altijd de positieve factor in een evolutie over 3 jaar bekeken.
  • De criminaliteitsgraad bedraagt 9,9 misdrijven per 100 inwoners in België; 8,4 in het Vlaams gewest; 10,3 in het Waalse gewest en 17,2 in het Brusselse gewest. Zoals Di Rupo in een Metro van enkele weken geleden beklemtoonde, behoort Brussel hiermee tot een van de veiligste steden in de wereld.
  • 49,0 procent van de misdrijven gebeuren in het Vlaams gewest, waar 57 procent van de bevolking woont; 33,4 procent gebeurt in het Waals gewest voor 32,2 procent van de Belgische bevolking; in Brussel vinden 17,6 procent van de misdrijven plaats voor 10,2 procent van de bevolking. Meer dan in elk ander gewest is de Brusselse bevolking slachtoffer van misdrijven.

Woninginbraken in de lift, behalve in Brussel

  • Woninginbraken in het Vlaams gewest zijn stijgend in 2011, met 13,4 procent tot 5,3 per 1000 inwoners; in het Waalse gewest  met 11,5 procent tot 8,8 per 1000 inwoners. Enkel in het Brusselse gewest zijn woninginbraken dalend met 10 procent tot 9,6 per 1000 Brusselaars in 2011.
  • Charleroi met 19,0 en Luik met 17,0 woninginbraken per 1000 inwoners staan aan de kop in België. In Antwerpen met 9,5 en Gent met 9,3 woninginbraken per 1000 inwoners gebeuren bijna dubbel zoveel inbraken als het gemiddelde in het Vlaams gewest. Ook Vilvoorde met 8,7; Mechelen met 6,8 en Leuven met 6,7 per 1000 inwoners komen uit boven het gemiddelde in Vlaanderen.
  • In 2000 gebeurden 10 procent van de woninginbraken in Brussel, in 2011 weliswaar afnemend met 14 procent.

Wordt In Wallonië niet gefietst of enkel op oude fietsen?

  • 83 procent van alle fietsdiefstallen vinden plaats in Vlaanderen – hier is het echt wel Vlaanderen boven –  7 procent in het Waals gewest en 9 procent in het Brussels gewest. Per 1000 inwoners zijn er 5,0 fietsdiefstallen in Vlaanderen; 0,8 in Wallonië en 3,2 in Brussel.
  • Zelfs in steden als Charleroi (0,8) en Luik (2,0) ligt het aantal fietsdiefstallen respectievelijk 8 en 2,5 keer lager dan in Antwerpen met 6,4 fietsdiefstallen per 1000 inwoners..
  • Leuven is de absolute kampioen van fietsdiefstallen: 23,2 per 1000 inwoners, tegenover andere studentensteden, zoals Gent met 9,2 diefstallen en Hasselt met 5,0 diefstallen per 1000 inwoners, is het toch extreem. Mechelen en Oostende met 9,8 fietsdiefstallen per 1000 inwoners en Kortrijk met 13,0 springen er in negatieve zin nog bovenuit.

“Diefstallen gewapenderhand”: 28 procent in Brussel, maar dalend

  • Op drie jaar tijd zijn de diefstallen gewapenderhand in Brussel afgenomen met 11,3 procent, ondanks een lichte toename  van 1,5 procent. Voor België is er in 2011 een stijging met 1,6 procent.
  • Vooral in Luik en Charleroi zijn diefstallen gewapenderhand een oud en blijvend zeer, met respectievelijk 2,3 en 1,7 feiten per 1000 inwoners in 2011. In het Brusselse gewest worden 1,4 feiten geteld en in Antwerpen 1,1.
  • 28 procent van alle diefstallen gewapenderhand gebeuren in Brussel, in het Vlaamse gewest 30 procent.

“Diefstallen met geweld zonder wapens”: overal stijgend

  • 43 procent van de diefstallen met geweld zonder wapens gebeurt in het Brussels gewest, en ze zijn in 2011 met 26,1 procent gestegen tegenover een stijging van 7,5 procent in het Vlaamse en 10,4 procent in het Waalse gewest.
  • Met 8,4 feiten per 1000 inwoners komt Luik op het Brusselse hoge niveau, 4x hoger dan het gemiddelde voor België.
  • Buiten Antwerpen met 4,7 feiten per 1000 inwoners zijn het Kortrijk, Gent en Oostende die met 2,5 diefstallen met geweld zonder wapens boven het Belgische gemiddelde van 2 feiten uitkomen, terwijl het Vlaamse Gemiddelde 1,0 bedraagt.

“Diefstallen in en aan de auto”: na afname sinds 2006 terug stijging in 2011

  • Diefstallen in en aan de auto zijn dalend sinds 2006, maar voor het eerst terug stijgend in 2011 met 4,3 procent ook al is het dalend in Wallonië, vooral dan omwille van de daling in Charleroi. Luik met 33,3 feiten per 1000 inwoners blijft evenwel de kop trekken voor Brussel met 26,8 feiten en Charleroi met toch nog 19,6 feiten.
  • Oostende (15,0), Antwerpen (13,4), Vilvoorde (10,9) en Gent (10,5) liggen beduidend boven het gemiddelde in Vlaanderen dat 4,1 bedraagt.
  • Het aantal feiten is netjes verdeeld tussen de gewesten, elk 1/3, wat betekent dat het in Brussel 3x meer voorkomt dan gemiddeld in België.

45 procent van de handtassenroven vinden in Brussel plaats (3.030 feiten voor België)

  • Meer dan elke andere misdaad geeft een handtassenroof uiting aan de mentale, sociale en historische degeneratie van wie er zich toe leent. Het zijn misdrijven, evenzeer als grijpdiefstallen en zakkenrollerij, uitgevoerd door lafaards, die zich sterker weten in een specifieke en tijdelijke situatie. Wie voor het eerst gefolterd wordt (zoals beschreven door Amery in Schuld en boete voorbij) of wie voor het eerst een persoonlijk bezit ziet ontnomen, of wie voor het eerst gewelddadig wordt aangepakt en daarbij persoonlijk goed ontnomen, die wordt onontkoombaar geconfronteerd met de onmenselijkheid van iemand van dezelfde menselijke soort, en dat betekent een volledige ommekeer in het bestaan en bewustzijn van iemand. Amery beschrijft de eerste klap die hij in Breendonk kreeg, na zijn gevangenneming door de Gestapo, als volgt: “De eerste klap brengt de arrestant hardhandig bij dat hij hulpeloos is, en daarom bevat die klap al het andere in de kiem. Foltering en dood in de cel, waarvan men misschien wist dat ze bestonden maar die als abstracte informatie toch iets levensvreemds behielden, ervaart men bij de eerste klap als reële mogelijkheden, zelfs als zekerheden. Men mag mij in het gezicht slaan. Je voelt je, zelfs in de sufheid van de eerste verbijstering, onmiddellijk een slachtoffer en besluit met dezelfde suffe zekerheid dat ze met je kunnen uithalen wat ze willen.”
  • Op het aandeel van Brussel, dat 45 procent bedraagt, in de handtassenroof die al sinds 2000 op de tabellen staat, mag niemand van de daders fier zijn. Evenmin op de beroving van oudere mensen, gehandicapten, kinderen, jongeren of wie dan ook die aangepakt en beroofd wordt. Luik, Charleroi en Antwerpen ‘scoren’ het  vierdubbele en Oostende het dubbele van het gemiddelde voor België.
  • Ook al zijn aangegeven ‘handtassenroven’ met 3.030 maar een beperkt gegeven, de traumatisering die er het gevolg van is te vergelijken met de eerste fase, de eerste slag, die alles al in zich draagt, zoals Amery stelt, van wat de ene mens de andere in het verdere folteren aandoet.

Grijpdiefstallen (ziedefinities soorten misdrijven) (9.172 feiten voor België)

  • Wie dacht dat hij het met de handtassenroof al gehad had met Brussel, wordt met de grijpdiefstallen nog wat meer wakker: 57 procent van de aangegeven grijpdiefstallen vindt in het Brussels Hoofdstedelijk gewest plaats. Misschien dat de vermoedelijke opvolger van Glenn Audenaert zich daar eens serieus mee kan bezighouden in een gecoördineerde actie met de scholen en alle opvoedingssystemen. In 2000 was het aandeel in de grijpdiefstallen voor Brussel nog maar 40 procent.
  • Ook Luik, met 3,6 grijpdiefstallen per 1000 inwoners, komt (on)aardig in de buurt van Brussel (4,70) en ook in Antwerpen (1,86) kent men er wat van.

Zakkenrollerij, het slinkse grijpen (39.313 feiten voor België)

  • In vergelijking met handtassenroof en grijpdiefstallen, raakt de zakkenrollerij met 39.313 aangiftes 3x zoveel mensen. Ook hier vindt 43 procent van het mensenrollen plaats in Brussel, 4 keer meer dus dan het gemiddelde voor België, en 6 keer meer dan in het Vlaams gewest.
  • Brussel, Luik en ook Oostende liggen met ongeveer 15 berovingen op 1000 inwoners op hetzelfde niveau, Antwerpen volgt op enige afstand met 9 feiten, voor Leuven en Gent met 8 en ook Hasselt zet zich hier op de misdrijfkaart met 7 zakkengerolden op 1000 inwoners in 2011.
  • (Groot)stedelijke omgevingen zijn een ideale omgeving voor persoons- en op waardevolle goederen gerichte criminaliteit. Wie vindt het antwoord?

Winkeldiefstallen, de omgekeerde wereld?

  • Met de winkeldiefstallen wordt terug demografische orde op zaken gesteld. 58 procent van de bevolking woont in het Vlaams gewest, en 58 procent van de winkeldiefstallen vindt plaats in het Vlaams gewest. Brussel wordt hier gereduceerd tot een ‘normaal’ aandeel van 16 procent, dit wil zeggen, haar gemiddeld aandeel in de misdrijven dat 17,2 procent bedraagt.
  • Minder dan de persoonsgerichte misdrijven zijn windeldiefstallen aan het (groot)stedelijke milieu gebonden
  • Van de 13 onder de loep genomen steden springen Leuven met 7 en Oostende en Antwerpen er met 6 feiten per 1000 inwoners lichtjes bovenuit. Kortrijk en Hasselt met 5 feiten en Genk, Mechelen en Sint-Niklaas met 4 feiten gaan nog Charleroi en Vilvoorde vooraf die 3 winkeldiefstallen tellen per 1000 inwoners.

“Met de eerste klap… eindigt een deel van ons leven…”, Jean Amery

Tot slot nog een stukje van Jean Amery, filosoferend over z’n gevangenschap en foltering in Breendonk. Jean Amery is een schuilnaam voor Hans Mayer, zie verdere info op wikipedia

De hoop op hulp, de zekerheid dat iemand ons uit een benarde situatie zal redden, behoort immers tot de meest fundamentele gevoelens van de mens, en waarschijnlijk ook van het dier. De oude Krapotkin, die het had over de ‘onderlinge hulp in de natuur’, en de moderne etholoog Lorenz, die de gedragingen van dieren heeft onderzocht, hebben dat zeer overtuigend aangetoond. De hoop op hulp is net als de ‘struggle for life’ een psychische constituent. Een seconde geduld, zegt de moeder tegen haar kind dat ligt te kreunen van de pijn, zo meteen komt de warme fles, een kop heerlijke thee, we laten jou toch zeker niet zo lijden! Ik schrijf u een medicijn voor, verzekert de arts ons, en die zal u beslist helpen. Zelfs op het slagveld vinden de ambulances van het Rode Kruis hun weg naar de gewonden. In bijna alle levensomstandigheden ervaart de mens het lichamelijke lijden altijd in combinatie met de hoop op hulp; het eerste wordt in evenwicht gehouden door het tweede. Maar met de eerste klap van de politievuist (in deze context de vuist van de misdadiger, de hand van wie rooft, nvdr), waartegen geen verweer bestaat en die door geen enkele helpende hand zal worden gepareerd, eindigt een deel van ons leven, en nooit kan men het nog tot leven wekken.”

Jean Amery, verplichte lectuur voor alle jonge en oude “boefjes” (en ook politiemensen en alle anderen).

Jan Hertogen

Jan Hertogen is socioloog

take down
the paywall
steun ons nu!