Crevits zaait verdeeldheid

Crevits zaait verdeeldheid

woensdag 1 februari 2017 10:46
Spread the love

Sinds de bekendmaking van het voorstel van minister Crevits om leraren in de 2de en 3de graad allemaal 22 uur les te laten geven is er in de pers en op de (a-)sociale media al heel wat heen en weer beargumenteerd. En meestal niet eens over de grond van de zaak, nl.dat de overheid geen geld wil uitgeven aan de herwaardering van de leraar.

Enerzijds zijn er de mensen die erop wijzen dat het niet kan dat leraren zelf moeten betalen voor de heropwaardering van het beroep. En dat moest de doelstelling zijn van de maatregelen: zorgen dat de job opnieuw aantrekkelijk wordt, dat jonge mensen opnieuw bewust voor een lerarenopleiding kiezen en dat er tegen 2020 voldoende nieuwe leraren ‘op de markt’ zouden zijn.

Maar de job aantrekkelijk maken kost geld en dat heeft de overheid er niet voor over. Het is gemakkelijker een deel van de leraren daar zelf voor te laten betalen door hen meer uren te doen lesgeven. Als een school in de derde graad 20 masters in dienst heeft en als die voortaan elk 22 uur moeten geven,verdwijnen daar twee volledige jobs. En dan zwijgen we er nog over dat de overblijvenden in de toekomst langer zullen moeten werken voor een lager pensioen.

En nu kun je als leraar (en werknemer) twee dingen doen: je hier terecht tegen verzetten en je niet als een lam naar de slachtbank laten leiden of het allemaal maar over je heen laten gaan en aanvaarden dat de job weer wat zwaarder wordt en dat een aantal collega’s daarvoor hun job zullen verliezen.  

Anderzijds zijn er de mensen die vinden dat leraren een luxe-leven hebben (je weet wel, 10 weken vakantie en maar 20 u per week werken) of dat zijzelf in hun job het nog slechter hebben: “Wij moeten ook (te) hard werken en worden daarvoor slecht betaald. Dat die leraren dus ook maar wat harder werken! Net goed!”

En het zijn heus niet alleen de stuurlui aan de spreekwoordelijke wal die zo denken en spreken. Ook in de scholen zelf voelt men de tweespalt. De minister slaagt er goed in om de leraren van 20, 21 22 uur, allen leraren die gepassioneerd en met liefde voor het vak en de leerlingen  hard werken, te verdelen en tegen elkaar op te zetten: wie moet er hier het hardst werken en wie wordt er het minst betaald? Wie zet zich het meest in? Of ook het omgekeerde: onze job zwaar, wat zou het? Wie daarover klaagt is een janker en een nestbevuiler. Ocharm, dat uurtje meer kan er nog wel bij…..

Men stampt naar elkaar in plaats van zich eendrachtig te verzetten tegen een beleid dat de leraren verdeelt en hen zelf doet opdraaien voor een herwaardering die er geen is. Wat de leraren nodig hebben is werkbaar werk voor iedereen: kleinere klassen, iedereen maar 20 uur, voldoende ondersteuning, minder administratieve last. En minder elkaars werk en draagkracht vergelijken en meer samen strijden voor goede werkomstandigheden voor iedereen en voor een kwaliteitsvol onderwijs voor allen.

take down
the paywall
steun ons nu!