Aklima, 28, an unemployed domestic worker in Dhaka, waits in line for food aid distributed by Oxfam partner Nari Maitree in July. “We have had no work since the lockdown. It’s been three months. We are struggling to find a way to make a living. Everyone is in stress. There is no one to give loans. Domestic workers like me have no savings. The food aid we will receive today is our last hope. At least we will not die of hunger now.“ Foto: Fabeha Monir / Oxfam

COVID-19 kostte vrouwen meer dan 800 miljard dollar aan verloren inkomsten in één jaar

De COVID-19-crisis heeft vrouwen over de hele wereld in 2020 minstens 800 miljard dollar aan verloren inkomsten gekost, wat meer is dan het gecombineerde bbp van 98 landen, aldus Oxfam België vandaag, aan de vooravond van 1 mei.

donderdag 29 april 2021 15:39
Spread the love

 

Wereldwijd verloren vrouwen vorig jaar meer dan 64 miljoen banen – een verlies van 5 procent, vergeleken met een verlies van 3,9 procent voor mannen.

“De economische gevolgen van de COVID-19-pandemie zijn nog ernstiger voor vrouwen, die onevenredig sterk vertegenwoordigd zijn in sectoren met lage lonen, weinig voordelen en de minste werkzekerheid. In plaats van dat recht te zetten, hebben regeringen de banen van vrouwen als overbodig behandeld – en dat heeft ten minste 800 miljard dollar gekost aan verloren lonen voor vrouwen mét een formele baan”, aldus Eva Smets, uitvoerend directeur van Oxfam België.

Rasu Begum, 35, is a single mother of two and an unemployed domestic worker living in Dhaka, Bangaldesh, who spoke to us in July. The lockdown put her out of work; she was unable to pay rent and she ran out of food. She looked for a loan to tide her over, but her entire community was out of work. “We had no food at home. Where will I borrow food from? My children understand my struggle. They do not cry. Thanks to this food aid, I will be able to cook today. My daughter always asks me why I am not eating more. I cannot tell her what is going through my mind. I am stressed and fearful. What will happen next? Where will we go to beg or ask for food? I now have found a way to survive one month with this aid. Without this food support, we would suffer terribly.” Foto: Fabeha Monir / Oxfam

“Deze voorzichtige schatting omvat niet eens de misgelopen lonen van de miljoenen vrouwen die in de informele economie werken – huishoudelijk personeel, marktkooplui en textielarbeiders – die naar huis zijn gestuurd of wier uren en lonen drastisch zijn verlaagd.”

Terwijl vrouwen aan het kortste eind trokken, bloeiden bedrijven als Amazon op. Amazon had in 2020 een marktkapitalisatie van 700 miljard dollar. De 800 miljard dollar aan inkomsten die vrouwen wereldwijd mislopen, komt net boven de 721,5 miljard dollar die de Amerikaanse overheid in 2020 uitgeeft aan ‘s werelds grootste defensiebudget.

Wereldwijd zijn vrouwen oververtegenwoordigd in laagbetaalde, onzekere sectoren, zoals de detailhandel, het toerisme en de voedselvoorziening, die het hardst door de pandemie zijn getroffen. In Zuid-Azië, Sub-Sahara Afrika en Latijns-Amerika werkt het merendeel van de vrouwen in de informele economie. Ongeveer 70 procent van de gezondheidswerkers en werknemers in de sociale zorg zijn vrouwen – essentiële, maar vaak slecht betaalde banen, waardoor zij een groter risico lopen door COVID-19 te worden getroffen.

Onbetaald zorgwerk

Over de hele wereld hebben vrouwen vaker dan mannen hun baan opgezegd of hun aantal werkuren verminderd tijdens de pandemie, vooral vanwege zorgtaken. Zelfs voordat het virus toesloeg, besteedden vrouwen en meisjes elke dag 12,5 miljard uur onbetaald zorgwerk – een bijdrage aan de wereldeconomie van ten minste 10,8 biljoen dollar per jaar, meer dan drie keer de omvang van de wereldwijde technologie-industrie.

Ook in België. Van al het werk dat Belgische vrouwen leveren, is 56 procent onbetaald. Dat gaat dus over schoonmaken, koken, met de kinderen bezig zijn, afwassen, enzovoort. Bij mannen is 36 procent van de werktijd onbetaald. In totaal zijn vrouwen elke dag gemiddeld zo’n anderhalf uur meer bezig met zorgtaken dan mannen. Daar staat tegenover dat mannen ook ongeveer anderhalf uur meer betaald werk leveren dan vrouwen. Mannen en vrouwen werken dus evenveel uur per dag, maar vrouwen worden anderhalf uur minder betaald – omdat ze nu eenmaal meer zorgtaken uitvoeren.

Mollika Begum is an unemployed domestic worker in Dhaka who spoke to us in July. “We are hungry and starving. This is now everyone’s situation. We cannot go back anywhere. We have nothing left in the village. My two sons have been asking for food since morning. I arrived at the distribution point to receive the aid they are giving us. I will return home with this food, and then my children will eat. My husband is a driver, but he is jobless now. Rent is due, and our children‘s education has stopped. The houses I used to work in as a housemaid are no longer employing help. In this crisis, having this bag of food is a blessing. I was living in stress and fear. Now, at least for a month we have hope.” Foto: Fabeha Monir / Oxfam

“Voor vrouwen wereldwijd is, naast het verlies van inkomen, het onbetaalde zorgwerk geëxplodeerd. Terwijl de zorgbehoeften tijdens de pandemie de pan uit rezen, zijn vrouwen – de schokdempers van onze samenleving – bijgesprongen om de kloof te dichten, een verwachting die zo vaak wordt opgelegd door seksistische sociale normen,” aldus Smets.

De gevolgen van deze dramatische veranderingen zullen nog jarenlang in ongelijke mate voelbaar zijn. Naar verwachting zullen in 2021 wereldwijd nog eens 47 miljoen vrouwen in extreme armoede vervallen en moeten rondkomen van minder dan 1,90 dollar per dag.

Hoewel sommige regeringen positieve maatregelen hebben genomen om de economische en sociale zekerheid van vrouwen aan te pakken, waaronder de injectie van 39 miljard dollar door de regering-Biden in de kinderopvangsector en nieuwe wetgeving in Argentinië die flexibele werkroosters biedt aan degenen die voor kinderen of andersvaliden zorgen, blijft de respons onvoldoende. Slechts 11 landen hebben kortere of flexibele werkregelingen ingevoerd voor werknemers met zorgverantwoordelijkheden, en 36 landen hebben het gezinsverlof en het betaald ziekteverlof voor ouders en verzorgers versterkt.

“Nu we overgaan van noodmaatregelen op langetermijnherstel, moeten regeringen over de hele wereld deze kans grijpen om meer gelijke en meer inclusieve economieën voor iedereen op te bouwen. Zij moeten investeren in een gender-, rassen- en klimaatrechtvaardig economisch herstel dat prioriteit geeft aan openbare diensten, sociale bescherming en eerlijke belastingen, en ervoor zorgen dat iedereen overal toegang heeft tot een gratis vaccin”, voegde Smets eraan toe.

“Een eerlijk en duurzaam economisch herstel is een herstel dat de werkgelegenheid van vrouwen en onbetaald zorgwerk ondersteunt door middel van sterke sociale vangnetten en duurzame zorginfrastructuren.”

Creative Commons

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!