Nieuws, Cultuur, Muziek, Cd-recensie, Conquering animal sound, Kammerspiel -

Conquering Animal Sound ‘Kammerspiel’

Wakker worden. Met een streepje licht op je gezicht dat door het gordijn valt. Zon. Winterzon. Buiten is het koud, maar jij ligt onder warme dekens. Zalig wakker worden.

woensdag 23 februari 2011 11:13
Spread the love

Zo klinkt de debuut-cd van Conquering Animal Sound. Kammerspiel, kamerspel, een intiem spel van kleine klankjes.

De titel is afgeleid van een Duitse filmstijl uit de jaren ’20. Een stijl waarbij de karakterpsychologie voorop stond. Het draaide vooral rond de focus op één karakter, met weinig locaties en een minimalistische mise-en-scène.

In dat opzicht is het een goede titel voor het album. De klanken die in elkaar gepuzzeld worden, vormen één verhaal.

De plaat is op bepaalde momenten zeker minimalistisch te noemen. Al grijpt er vooral een wisselwerking plaats tussen dat minimalistische element en grandeur van de puzzels en laagjes die in de muziek te ontdekken zijn.

De cd doet etherisch aan, maar haalt soms toch krachtig uit. ‘Wildthings’ bijvoorbeeld is een nummer met een stevige, duidelijk omlijnde melodie en een repetitieve begeleiding. Af en toe wordt een tweede stem toegevoegd en een subtiele beat die het geheel afmaken.

Er zit alvast voldoende afwisseling in de cd. Conquering Animal Sound’s stijl blijft duidelijk, maar binnen die eigen stijl wordt gezocht naar variatie.

De single ‘Bear’ is voor mij niet meteen één van de beste nummers op de cd. Het is een toegankelijk nummer, maar vat de cd niet echt samen. Het heeft niet de originaliteit die de andere nummers bezitten.

‘Maschine’ is een nummer dat de cd wel goed samenvat. Het glockenspiel is schattig, het repetitieve, de twee zanglijnen door elkaar, … Het is een nummer dat spannend blijft, en vooral ook de warmte van hun muziek weergeeft. ‘Tracer’ is dan weer een goede break als dromerig uptemponummer.

Kammerspiel doet op momenten heel (elektronisch) orchestraal aan, maar is tegelijk ook heel eenvoudig en steunt vooral op zijn simpliciteit. Het Schotse duo schept een intieme en tijdloze sfeer. Op momenten doet het denken aan een vreemde mengelmoes van Mùm en CocoRosie, but then again: eigenlijk klinkt het ook als iets dat je nog nooit gehoord hebt. Iets compleet nieuw.

Anneke Kampman en James Scott mogen in ieder geval trots zijn. Met deze cd hebben ze een meesterwerkje gemaakt dat veel kans maakt om in 2011-eindejaarslijstjes te staan.

Beoordeling: ++++

De volledige cd is te beluisteren op Luisterpaal.

take down
the paywall
steun ons nu!