Meer dan driekwart van de wereldbevolking is voor proteïnen grotendeels afhankelijk van planten. Maar een stijgende CO2-concentratie doet het proteïnegehalte in belangrijke gewassen als rijst, tarwe, gerst en aardappelen dalen met respectievelijk 7,6, 7,8, 14,1 en 6,4 procent.

Tekort

Dat heeft belangrijke implicaties voor landen in Afrika ten zuiden van de Sahara, die nu al kampen met een proteïnetekort, en in toenemende mate ook voor Aziatische landen, waaronder India, waar rijst en tarwe een belangrijke bron van eiwitten zijn. Volgens de onderzoekers kan een standaarddieet in India tot 5,3 procent minder proteïnen bevatten.

“Deze studie wijst op de noodzaak van een actieve monitoring van de voedingsbehoeften in landen die het meeste risico lopen en, meer fundamenteel, de noodzaak om de CO2-uitstoot aan banden te leggen”, zegt Samuel Myers, hoofdauteur van de studie in Environmental Health Perspectives.

IJzer

Een tweede studie in het tijdschrift GeoHealth wijst op een dalend ijzergehalte in belangrijke voedselgewassen. Dat is vooral een gevaar voor de 354 miljoen kinderen jonger dan vijf en 1,06 miljard vrouwen van vruchtbare leeftijd die nu al in landen leven waar ijzertekort een probleem is, met name in Zuid-Azië en Noord-Afrika. Ze dreigen meer dan 3,8 procent van hun dagelijkse inname te verliezen als gevolg van de stijgende CO2-concentratie.

De twee studies, samen met een eerdere studie rond zink en ijzer in 2015, tonen aan dat de stijgende CO2-concentratie in de atmosfeer niet alleen een impact heeft op het klimaat, maar ook op de voeding van de mens.

“Strategieën om daar iets aan te doen, moeten gericht zijn op de meest kwetsbare landen en bevolkingsgroepen, via meer diverse en voedzame diëten, toegevoegde nutriënten aan basisgewassen en de keuze voor varianten die minder gevoelig zijn voor het CO2-effect”, zegt Myers. “En, natuurlijk, we moeten ook de uitstoot van CO2 zo snel mogelijk terugdringen.”