Clouseau – De laatste Ronde.

De Laatste

Wat vooraf werd aangekondigd als – waarschijnlijk – de laatste reeks concerten van Clouseau in het Antwerpse Sportpaleis ging op vrijdag 17 december van start. Als was het van bij het begin niet meteen duidelijk of het concert wel zou kunnen doorgaan. Een elektriciteitspanne dreigde roet in het eten te gooien, maar dit euvel bleek al snel van de baan, dus kon men toch doorgaan met de kick-off van “De Laatste Ronde”.

Charmante Intro
Na een charmante en ingetogen opkomst van alle muzikanten, waarbij ze zichzelf kort voorstelden, kwam dan eindelijk le moment suprême: de opkomst van Koen Wauters. Hij kwam op, men zag het en het dak ging er vanaf de eerste seconde helemaal af. Nog nooit zoiets mogen aanschouwen, maar werkelijk indrukwekkend hoe zo’n Sportpaleis ontploft bij het opkomen van Koen Wauters en het horen van de eerste noten muziek. Na de eerste twee binnenkomers, die mooi werden afgesloten met “… welkom in het Sportpaleis” uit Swentibold was het tijd voor de eerste bindtekst.

Het Publiek

Hierbij waren de eerste woorden dan ook gericht naar het publiek waarbij ze hun dank en appreciatie voor de voorbije tien jaar uitspraken. Dit werd dan ook de rode draad doorheen de hele avond waarbij ik het gevoel kreeg dat de broertjes Kris en Koen hun uiterste best deden om te verduidelijken waarom ze een adempauze inlassen. Wat ik overigens best kan begrijpen, want was het niet John Cleese die ooit zei dat je creativiteit enkel maar kan stimuleren door je op regelmatige tijdstippen van je bezigheden af te zonderen? Inderdaad, en dat is ook de bedoeling van Clouseau. Dit gezegd zijnde, gingen ze volop verder in hun show die volledig was opgebouwd uit alle hits van de voorbije 25 jaar. Werkelijk alle klassiekers passeerden de revue, de ene in een nieuw of herwerkt jasje gestoken, de ander volledig authentiek. En uiteraard kon iedereen alles vlot meezingen, zelfs ik. Want hoe je het ook draait of keert, Clouseau draait alle vele jaren mee aan de top en als je hoort en ziet hoe ze na zovele jaren hun hits met zoveel overgave blijven brengen, werkelijk van ongekend niveau in ons kleine belgenlandje.

De Eerste Laatste Ronde
Natuurlijk was dit de allereerste show van een reeks concerten en staken er hier en daar nog een aantal kinderziektes de kop op, maar deze werden steeds zeer professioneel aangepakt zodat de gemiddelde toeschouwer hier absoluut geen last of hinder van ondervond. Wat overigens ook meteen opviel was de setting voor en na de pauze. Gedurende het eerste deel had je gewoon een standaard podium met daarachter een gigantisch videoscherm (was Damon Albarn het misschien vergeten?) dat toch wel een indrukwekkend effect had. Vanaf het tweede deel merkte je meteen dat het podium anders was opgesteld. En na enkele nummers werd meteen duidelijk waarom men van setting veranderde… Het podium deed namelijk een rondje door de zaal. Werkelijk een staaltje technisch vernuft dat ook enkele risico’s met zich meebrengt qua crowd management, maar dat verliep wonderwel van een leien dakje. Zo had iedereen de gelegenheid om op de eerste rij te staan en deed Clouseau effectief zijn ‘laatste ronde’.

Apotheose
Na dit fantastische spektakel en – het moet gezegd – prachtig opgebouwde set was het dan tijd voor de apotheose… en wat voor één. Zowel Bart Peeters, Jan Leyers en niemand minder dan Nathalia kwamen ‘de laatste bisronde’ een extra geven. En dat deden ze met verve. Vooral de intro van Nathalia met ‘Crazy in Love’ van Beyoncé vond ik absolute top. En natuurlijk was er nog de immer energieke Bart Peeters die met zijn onsterfelijke klassieker ‘I’m into Folk’ het Sportpaleis volledig uit zijn dak liet gaan, inclusief mezelf. Jaja, ik had me de ganse avond best koest gehouden, maar op zo’n moment blijft het moeilijk bescheiden te blijven.
Ik was bijzonder onder de indruk van de ganse avond. Kwestie value for money is dit de absolute top in België. Een mooie sound, perfect uitgevoerde nummers en een publiek dat volledig uit z’n dak ging, zorgden voor een mooie afsluiter van elf jaar Clouseau in het Sportpaleis. Laat ons hopen dat hun creatieve adempauze deugd doet en dat ze er binnen enkele jaren als vanouds weer staan.

Concertreview: Leslie Smits
Foto’s: Tom Van Alphen
( meer foto’s van ‘De Laatste Ronde’ op: http://tomvanalphen.be/U2%20360%20and%20Concert%20Pics/Concerts%202011/index.html )