Na een regen van negatieve reacties komt De Wever doodleuk op tv vertellen dat hij maar aan het grappen was met de journalist. Inderdaad, hoe konden we vergeten dat we hier te maken hebben met de alom bekende politicus-grappenmaker.
Niet zo maar eentje, want het niveau dat De Wever haalt is niet aan velen gegeven in dit land. Zijn ironische grappen, Latijnse spreuken (die je eerst moest googlen om ze te begrijpen) en befaamde oneliners hebben hem aardig wat stemmen opgeleverd bij de vorige verkiezingen.
In tegenstelling tot de kiezers die op hem hebben gestemd, weet De Wever heel goed waarmee hij bezig is. Want Bart (als ik mag), als jij frietjes lust dan is de Vlaming trots op jou. Dat is ons Bartje zenne. Nen echte Vlaming. Beslis je om te diëten, dan dieet Vlaanderen mee. Het maakt niet uit wat je zegt of doet Bart, de voorbeeldige Vlaming vindt het geweldig of gedurfd. Soms beide.
Je hebt laten zien dat je inderdaad, zoals je zelf zei, de verpersoonlijking bent van je nieuwe slogan ‘De kracht van verandering’. De kilo’s vliegen eraf, bij jou en ook bij onze democratie waar nochtans heel wat mensen strijd voor hebben gevoerd. Maar goed, jij als historicus weet dit beter dan ik.
Van de democratie heb je een theaterstuk gemaakt. Eentje waar het publiek in meespeelt. Of ja, dat denken zij in elk geval. Democratie heb je herleid tot de ‘slimste mens ter wereld’, ‘kwaliteitskranten’ die van jou een levend standbeeld hebben gemaakt. Wat jij zegt en doet, dat is nieuws en dat er nog andere mensen en problemen bestaan in ons land en in de wereld, dat is minder belangrijk. De journalisten maakten jou en jij maakte het nieuws. Win-win, zoals men dat tegenwoordig noemt.
Ik wacht nog steeds op die ene journalist die het lef heeft om je op een kritische manier te ondervragen over het programma van je partij. Een programma waarvan ik met zekerheid durf te stellen dat nog niet 1% van je kiezers het las. Ik heb het volledig gelezen Bart, en zoals vele andere Vlamingen maak ik me zorgen. In feite is het meer dan zorgen maken.
Ik vind het schandalig dat jij en je partijgenoten de discussie, die losbarstte na jouw uitspraken over de 5% inlevering, een non-event vinden. Ik begrijp dat jij die discussie liever niet voert, gezien de hoogte van je loon en –ik citeer je hier even- ‘hoe weinig ik doe in het parlement’. Toppunt van demagogie is als je die uitspraken herleidt tot het aankaarten van de ongelijkheid tussen de parlementen.
Dan denk ik aan wat je meermaals hebt gezegd -en wat ook in het sociaal-economische programma staat van je partij- over de armen in onze samenleving, over de werklozen die harder moeten gestraft worden, over de gewone man die moet blijven inleveren. En wat zeggen jij en je partij over de rijken, de multinationals, de topmanagers, de grote bedrijven, de bonussen? Nihil!
Bij deze elite gaat het niet om 500 euro die zij en jij best kunnen missen. Voor bijna 20% van de Vlamingen betekent datzelfde bedrag echter vaak hun volledige maandinkomen. Het gaat jullie om de miljarden en om de macht. Om hoe jullie politiek en democratie in dit land naar eigen goesting kunnen bepalen.
500 euro. Een grap of gemeend? Het doet er niet toe, want gelijk heb je en gelijk krijg je. Dus nogmaals, Bart: chapeau. Ook aan je kiezers: chapeau dat ze je telkens weer gelijk geven, want zo geven ze zichzelf ook gelijk. Zo is de democratie weer verzekerd.
Bleri Lleshi is politiek filosoof
