Op donderdag 1 juni heeft het Europees parlement met zeer grote meerderheid een nieuwe resolutie gestemd over antisemitisme. Het spreekt voor zich dat wij, nogmaals, de uniciteit betreuren van het antisemitisme ten aanzien van andere vormen van racisme. Daarover geen woord, terwijl overal in Europa de islamofobie woekert en romofobie standaard is. Maar er is erger. Als we goed kijken zien wij dat het niet zozeer over antisemitisme gaat, maar wel over een inperking van de vrije meningsuiting en het criminaliseren van elke kritiek op Israel.
In paragraaf 2 neemt de resolutie de criteria van de zeer zionistische IHRA over (International Holocaust Remembrance Alliance) om antisemitisme te definiëren. Voor deze organisatie gaat antisemitisme verder dan de haat voor de jood omwille van zijn jood zijn. “Het joodse volk (sic) het recht op zelfbeschikking ontzeggen door bijvoorbeeld te zeggen dat het bestaan van de staat Israel een racistische onderneming is. … Met twee maten en twee gewichten werken door van de staat Israel een gedrag te verwachten dat men niet verwacht noch vraagt van om het even welke andere democratische natie (sic).” ? Antisemitisme!
Het V.K. en Oostenrijk hebben recent deze definitie aangenomen en de rampzalige gevolgen lieten niet op zich wachten. Het annuleren van Palestine Expo 2017 in Londen was er een gevolg van.
Ook in Frankrijk mist het liedje dat de minste kritiek op Israel valselijk verbindt aan antisemitisme zijn effect niet. Men had er zelfs de definitie van de IHRA niet voor nodig! En toch, ook al heeft het goedkeuren van deze resolutie geen juridische waarde, het misselijkmakend klimaat waarin elk kritisch woord ten aanzien van Israel wordt vastgepind en gecriminaliseerd wordt erdoor versterkt. Dit is een doortrapte aanval op de vrijheid van mening en dan nog wel door de enige democratische instelling van de E.U.
Met uitzondering van Europees Unitair Links/Noords Groen Links (GUE/NGL) en de Groenen (EGP), hebben alle parlementaire groepen devoot geluisterd naar het geklaag van de hyperactieve pro-Israelische lobbygroepen – de IHRA en EJC (Europees Joods Congres) voorop – die er uiteindelijk in slaagden het pleit te winnen, na een lange en prijzige strijd. Maar het is een vergissing te denken dat deze resolutie enkel en alleen onder druk werd binnengehaald. Het gaat om een ideologische steunbetuitging aan het zionisme. De resolutie werd aangenomen door een grote meerderheid die bestaat uit een alliantie die niet zo divers is als ze op het eerste gezicht lijkt: van de rechtervleugel van de sociaal-democratie tot antisemitisch en nationalistisch extreem-rechts, allen, behalve de spreekwoordelijke uitzonderingen, hebben zij voor de resolutie gestemd.
Zonder een impliciete ideologische overeenkomst, gebaseerd op een hogere of lagere graad van islamofobie en de neoconservatieve onvoorwaardelijke steun aan Israel, was een dergelijke alliantie onvoorstelbaar. Het volstaat het laagje vernis van goede intenties weg te krabben om de echte bestaansreden van deze resolutie te zien, die trouwens nauwelijks iets te maken heeft met de situatie van de joden in Europa. We moeten eraan herinneren dat er geen antisemitisme van overheidswege bestaat in Europa, en dat deze stemming erop gericht is legitieme kritiek op Israel te verhinderen, niet het reële antisemitisme.
De goedkeuring van deze resolutie herinnert ons eraan dat in Frankrijk als in Europa, het recht Israel te bekritiseren deel uitmaakt van de vrijheid van politieke meningsuiting in het algemeen, een verworvenheid even kostbaar als kwetsbaar, die wij tegen elke prijs moeten verdedigen.
Persbericht van het Nationaal Bureau UJFP (Union Juive Français pour la Paix), 2 juni 2017.
http://www.ujfp.org/spip.php?article5669
De resolutie:
http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+MOTION+B8-2017-0383+0+DOC+XML+V0//NL
