Realpolitikers hebben lang gedacht dat men het programma van PVDA gewoon kon negeren: het was wel interessant maar helaas electoraal verwaarloosbaar. Nu PVDA in Borgerhout mee aan tafel mag, zijn sommige poppen hysterisch aan het dansen. N-VA kopstukken reageerden verongelijkt, voor de verandering: dat het toch wel ongehoord is dat er hen een extreemrechtse dubbele bodem verweten wordt, vanwege al die overlap met Vlaams Belang, terwijl Sp.a zomaar met ‘extreem-links’ in het bestuur stapt (zie hier).
Interessant was vooral de uithaal van Antwerps N-VA-woordvoerder Bart Van Camp, die wees op ‘de marxistische ideologie’ die onder meer steun verleende aan moorddadige regimes in Rusland en Noord-Korea. Tja, gaan we de evolutieleer van Darwin dan ook op de brandstapel gooien omdat fascisten er zo creatief mee aan de slag gingen? Weet Bart Van Camp eigenlijk wel wat marxisme is? Misschien moet hij het nieuwe boek van Terry Eagleton, Why Marx Was Right, eens lezen? (Een video van een lezing, zie hier.) Misschien verandert hij prompt van partij?
Met vertraging kwam de überintellectueel van Joods Actueel, Michael Freilich, wellicht ooit kandidaat voor de Nobelprijs voor de Vrede, met de opinie voor de proppen dat een cordon sanitaire een noodzaak zou zijn. Want deze partij, stel U voor, durft kritiek te hebben op Israël (zie hier). Vrije meningsuiting, democratie, mensenrechten, dat zijn blijkbaar allemaal zaken die alleen van tel zijn als het onze Freilich dient. Zijn dubbele moraal is niets nieuw.
Er volgde een debat met Peter Mertens op Ter Zake (zie hier) waarop Freilich, overigens notoir verdediger van de harde lijn van Netanyahu en andere ultra-extreme oorlogsstokers, de PVDA verwijt steun te betuigen aan extremistische regimes. De wereld op zijn kop eigenlijk. Hij gaf ook te kennen dat hij het boek waarin Mertens de vernieuwing van zijn partij uiteenzet, niet eens had gelezen. Mertens had voldoende aan een kort antwoord: elk extremisme is te vermijden, ook dat van Joods Actueel. PVDA is een partij die wil verbinden, over de religies heen. Dat laatste kan van Joods Actueel helaas niet gezegd worden.
Blijkbaar beseft Freilich niet dat, als net hij over een cordon begint te jammeren, dit voor de meeste politici net een reden is om het niet meer te overwegen, als ze dat al deden. Wat natuurlijk voorspelbaar was, is dat Joods Actueel voor de antipropaganda en de desinformatie zou gaan, door de aantijgingen zo hard en zoveel mogelijk te blijven herhalen. Benno Barnard, bekend om zijn subtiel denkwerk en zijn menslievend wereldbeeld, zeker geen extremist natuurlijk, werd gisteren van stal gehaald en mag het op zijn beurt nog eens proberen via een vrije bijdrage op de Knack website (zie hier).
Hij heeft zijn best gedaan om alle mogelijke modder bijeen te schrapen om de lezer te waarschuwen voor deze duivelse partij. Kijk uit, want na de miljonairstaks en de overheidsbank, en wie weet, de nationalisering van Ford Genk – eigenlijk heeft de overheid ondermeer de terreinen en infrastructuur al ruimschoots afbetaald… – volgt er plots de goelag. Misschien hebben die communisten wel kernraketten in Borgerhout? Maken ze dan geen bom, zoals die schurken in Iran?
Wat vooral opmerkelijk is aan de zure tekst van Barnard is de angstvallige weigering van het inhoudelijke debat. Geen inhoudelijk betoog, wel veel kabaal en kabbala. Sommige gedachtekronkels zijn compleet onbegrijpelijk: PVDA zou jaloers zijn op Israël en alle Joden in het algemeen. Jaloers? Hoezo? Op wat dan wel en waarom? Partijleden zouden criminelen zijn omdat ze zogezegd aanwezig waren bij de verbranding van een pop. Betogen, is dat dan iets crimineel? Als PVDA aan het bewind komt, dan belanden wij volgens Barnard allemaal, zonder kist, in een of andere goelag. Of met kist, daar is Barnard nog niet uit. Als zijn politieke vrienden van Israël aan de macht komen, ja, dan is het hier natuurlijk het paradijs op aarde. Daar moeten we niet aan twijfelen. Zoals in de bezette gebieden.
Kortom, het lijkt wel of Barnard naar het tirannieke voorbeeld van het maccarthyisme wil oproepen tot een derde Rode Angst, deze keer ten opzichte van een toch wel erg kleine partij. Het zou mij niet verbazen als de klopjacht van Barnard vooral contraproductief werkt. Mensen die verontwaardigd zijn, jong of oud, en die vinden dat er vandaag veel fout loopt, zullen door deze hetze nu ook we begrijpen dat PVDA dan toch wel iets te betekenen heeft. Dat moet dan toch wel zijn, als de kapitalisten er blijkbaar zo bang van zijn? Barnard begint zijn analyse immers al onmiddellijk met veelzeggend geblaf: het kapitalisme moeten we omarmen, dat staat buiten kijf. Maar ‘Je moet dus wel dwaas, blind, ongeïnformeerd of kwaadaardig zijn om voor een communistische partij te stemmen. Laat staan om als militant voor een dergelijke partij te ijveren.’
Communisme, beste Barnard, dat is ook opkomen voor de ‘commons’. Datgene wat gemeenschappelijk is en waar elke mens nood aan heeft om er vrij over te kunnen beschikken: propere lucht en water, de natuur, zaden zonder peperdure patenten, beschikbare kennis en toegang tot cultuur, publieke ruimte, publiek onderwijs, etc. Allemaal zaken die vandaag hoe langer hoe meer onder druk staan, met dank aan de zonnekoningen van de 1 procent. Het lijkt mij dus niet bepaald kwaadaardig om deze grondgedachte ook eens te durven denken. Dat is een noodzaak zelfs, in het belang van een menswaardige, democratische samenleving, met een vrijheid die gelijk is voor iedereen. Wat met coöperatieven bijvoorbeeld?
Ter zijde, het is wellicht ook geen toeval dat Benno Barnard plots opduikt in de gezellige ‘kritische’ babbelavonden Het Denkgelach (bijna schreef ik per ongeluk ‘denkgoelag’… geïnspireerd door Barnards proza) die SKEPP dit najaar plant (zie hier), in het geestverruimde gezelschap van Dirk Verhofstadt (Liberales) en professor Filip Buekens. ‘Leven zonder God’: de islam is die avond al bij voorbaat de kop-van-jut. Maar ook dat is eigenlijk niets nieuws. Hebben die zelfverklaarde humanisten dan echt niets anders te vertellen?
