Antwerpen vergroent én vergrijst, en dat stelt de Scheldestad voor heel wat uitdagingen.

“Met de tentoonstelling willen we de bewoners bewustmaken en sensibiliseren”, zegt verantwoordelijke An Lombaerts van de publiekswerking van Atlas.

“Elkaar beter leren kennen, ontdekken wat we gemeenschappelijk hebben en hoe we er voordeel kunnen uit halen, dat zijn de doelstellingen.”

De tentoonstelling zal academische, maar ook Antwerpse stemmen aan het woord laten. “Het is de bedoeling om diepte-interviews te houden met een vijftiental Antwerpenaars en deze samen te laten brainstormen over maatschappelijke thema’s als onderwijs, zorg en ontspanningsruimte.”

Als voorloper van de tentoonstelling riep de publiekswerking van Atlas ‘Caravan Futura’ in het leven. In de caravan worden mensen bevraagd over hoe zij jong en oud in de stad ervaren en wat ze voor de toekomst voorspellen.

“Caravan Futura wil mensen bewustmaken, achterhalen wat er leeft en interessante getuigenissen vinden voor de tentoonstelling.”

Mobiele biechtstoel

Binnenin is de caravan omgetoverd tot een gezellige praatruimte waar bezoekers de kans hebben om hun gedachten uit te spreken in een glazen bol. De camera in die glazen bol registreert alles.

“Het is een groot succes. Iedereen heeft een mening over de stad waarin ze wonen en wil die meedelen. Sommigen keren zelfs terug omdat ze de eerste maal iets vergeten waren. Mensen liggen echt wakker van de toekomst.”

Dat dit geen promopraatje is, bewijzen de Antwerpenaars die een kijkje komen nemen. Zowel de 18-jarige Sarah als de 55-jarige Magdalena vinden gesprekken met een andere generatie aangenaam en weten dat ze veel van elkaar kunnen leren.

Staan de generaties dan toch niet met getrokken messen tegenover elkaar? Lombaerts: “Ik dacht ook van ‘nu gaan we het horen: de jeugd is lui en de ouderen zagen’, maar dat viel heel goed mee. Mensen snappen de waarde van intergenerationeel contact en wensen het ook, maar hebben het gewoon nog niet genoeg.”

Toekomstvoorspelling

De caravan maakte zijn eerste stops op BorgerRio en Duveltjesstrand. Daar kwamen al enkele opmerkelijke vaststellingen uit.

“Jongeren en ouderen ontmoeten elkaar bijna uitsluitend in familieverband. Beide groepen betreuren dit. Contact tussen generaties wordt bemoeilijkt door het steeds drukker worden van de stad, de snelle veranderingen in de maatschappij en tijdsgebrek.”

Of zoals Nina, 27 jaar, zei: “Wij jonge mensen, hebben geen tijd om bij onze eigen grootouders op bezoek te gaan. Als ik dan energie zou steken in de  kennismaking met andere oudjes, zou ik mij schuldig voelen tegenover mijn bomma.”

Hoe ziet de jeugd de toekomst? Lombaerts: “Over het samenleven van de verschillende generaties zijn jonge mensen optimistisch, over de ecologische toestand maken ze zich echter ernstige zorgen. Positief is dat de jongeren niet geloven dat de situatie onomkeerbaar is. Ze willen werken om voor hun kinderen en kleinkinderen een goede wereld achter te laten.”

© 2010 – StampMedia – Ruud Boeckx