“Het is belachelijk dat het vrije verkeer van goederen wel door de Europese Unie wordt bepaald en de sociale zekerheid niet”, vindt Manu Chiguero, die de senaatslijst van CAP aanvoert. “We moeten naar een meer verenigd Europa, maar dan niet alleen liberaal, maar veel meer uit sociaal perspectief.”

Chiguero vraagt zich bijvoorbeeld af wat voor nut een stijging van de pensioenleeftijd heeft als je ziet dat het merendeel van de oudere werknemers aan de slag is met dienstencheques, in de ambtenarij of in sociale instellingen. “Haal die nepstatuten weg en de werkloosheid ligt heel wat hoger.”

Het bestaande werk zou volgens CAP veeleer herverdeeld moeten worden, bijvoorbeeld naar een 32-uren- en vierdagenwerkweek, met behoud van loon, zodat meer mensen aan de slag kunnen. Langer werken betekent enkel dat oudere werknemers langer een job bezet houden. Het leidt dus niet tot een verhoging van de werkgelegenheid.

Om werknemers te beschermen pleit CAP voor sterke vakbonden en een wet-Decroly, een verstrenging van de wet-Renault om collectieve ontslagen te verbeiden als er nog winst gemaakt wordt. 

Personeelsafgevaardigden en de overheid moeten inzage hebben in de boekhouding van bedrijven, en de overheid moet de boekhouding van die bedrijven reëel controleren.

Rechtvaardige fiscaliteit

Een oplossing die CAP voorstelt om de sociale zekerheid meer zuurstof te geven, is een rechtvaardige fiscaliteit: meer controle op bedrijven die winst maken. Onderzoekers van de ULB schatten dat de Belgische overheid elk jaar 16 tot 20 miljard euro misloopt door belastingontduiking.

“Lage inkomens betalen ook dubbel zo veel als de anderen”, haakt Manu Chiguero hierop in. “Ik ben voorstander van groene energie, maar die moet wel toegankelijk zijn voor iedereen. Hoe groter de zonnepanelen, hoe meer geld die opbrengen.”

“Mensen met een laag inkomen hebben geen mogelijkheden om hun energiekost, met bovendien een BTW-voet van 21 procent, terug te brengen. Zij betalen dus mee voor de zogenaamde duurzame samenleving.”

Die ongelijkheid zet zich ook door in de belastingen, stelt CAP: “Nergens ter wereld worden de laagste inkomens zo zwaar belast. En dan werd de hoogste belastingvoet bij de hervorming van de personenbelasting nog eens van 55 naar 50 procent gebracht, wat opnieuw enkel de beste inkomens ten goede komt. Het CAP pleit dan ook voor een vermogensbelasting.”

De laatste dam

Onze sociale zekerheid is de laatste dam tegen arrmoede, benadrukt CAP. In België leeft anderhalf miljoen mensen op de grens van de armoede. De helft van hen is echt arm.

“We hebben vijf ervaringsdeskundigen op onze lijst staan, mensen die zelf in armoede leven en actief zijn in armoedebewegingen. Zij moeten mee nadenken hoe we armoede best kunnen bestrijden.”

Het recht op wonen is vanuit zijn ervaringen met daklozen in Brussel een belangrijk strijdpunt voor Manu Chiguero. “Iedereen heeft recht op wonen, maar woningen worden steeds minder toegankelijk voor mensen. De huren zijn niet meer te betalen, terwijl er tegelijk veel leeg staat. Daarom vinden we het recht op kraken een belangrijk thema.”

De wet-Onkelinx bepaalt dat het stadsbestuur panden kan opeisen die meer dan twee jaar leeg staan, maar tot nog toe heeft slechts een tweetal stadsbesturen dit ook effectief gedaan. “We willen dat die wet goed en actief wordt toegepast.”

Dat is meteen ook een rode draad in het discours van CAP: “Er zijn heel wat goede wetten, maar die worden niet altijd nageleefd. Als we daar al eens aan kunnen werken, kan er al heel wat ten goede veranderen. Tegelijk willen we de bevolking hiervan bewustmaken, zodat ze hun rechten leren kennen en leren toepassen.”