Geïmproviseerde hutten en voorlopige eettentjes: deze duizenden individuen en gezinnen wonen samen in een echte mini-stad zonder water, elektriciteit, verwarming of bakstenen muren. Het is een kartonnen stad waar iedereen zijn handen uit de mouwen steekt in een poging om te bouwen aan een gemeenschapsleven met niets. De jungle is een gigantische sloppenwijk omringd door een hek van 60 km dat geplaatst werd door de plaatselijke autoriteiten.

En zo kan degene die een klein restaurant bouwde met paletten en dekzeilen morgen verdwijnen om de grens over te steken. Sommigen slagen erin, anderen komen terug, hun handen opengehaald aan de prikkeldraad. En anderen sterven er, zoals de jonge vrouw van dertig jaar die onlangs verpletterd werd door een vrachtwagen in een poging om de oversteek te maken. Zo komt en gaat het leven in de ‘jungle’. Elke dag vertrekken er vluchtelingen en elke dag zijn er nieuwkomers. Al zijn deze laatste veel talrijker.

Zoals u weet, of misschien niet weet, zijn migranten zelf zeer gastvrij. Wie passeert, wordt uitgenodigd om thee te drinken in een tent, krijgt eieren met tomaten aangeboden in een andere tent, wordt uitgenodigd om kaarten te spelen, kortom om een ??aangenaam moment te delen. Solidariteit is er overal aanwezig. Ookal zijn er in een dergelijke context ook heel veel spanningen.

Als je door de ‘jungle’ loopt, ontmoet je individuen. Eén van hen was een DJ, de andere student of leraar, en er zijn kinderen die, ondanks de dagelijkse horror, vol bewondering in de camera kijken.

En dan is er nog de lokale bevolking. Sommigen zijn solidair, maar vaak komt de solidariteit van verder, zelfs vanuit Nederland. Want de lokale bewoners zijn het beu. Ze zijn het moe om de ellende voor hun deur te zien. Ze hebben genoeg van hun griezelige stad, het gebrek aan vooruitzichten voor migranten, hoe deze mensen worden behandeld. Maar ook van hun eigen gebrek aan vooruitzichten door de hoge werkloosheid in de regio en het ontbreken van aandacht van hun leiders.

Zo worden de migranten op doorreis geconfronteerd met extra obstakels, racistische betogingen, verdwijningen en mishandelingen. Dus bovenop de koude en bij het gebrek aan verzorging, de ondervoeding en het risico van de oversteek, moeten de vluchtelingen de woede en frustratie van een aantal Calaisiens ondergaan.

Ben Art’Core / Laure Miege / Collective Krasnyi

Vertaling: Greet Brauwers