Gisterenavond. 18u. Na het werk ene gaan drinken met een kameraad, een boom van een kerel, een kloeke dertiger.

“En, ça va? Hoe was jouw dag?”
“Goed hoor.”
“Ah, vertel.”
“Ik ben vandaag besneden.”
“Wat?…”

Dat hij maatschappelijk assistent was, dat wist ik en dat hij aan een of ander project van Makerere Univerity werkt, wist ik ook. Maar daar bleef het bij. Wat blijkt? Het project waaraan hij verbonden is (Walter-Reed Project) doet medisch onderzoek naar de ontwikkeling van onder andere een hiv-vaccin (naast ebola- en griepvaccins).

Hun onderzoek heeft aangetoond dat een besneden man minder kans heeft om besmet te geraken indien de partner hiv-positief is en andersom dat de kans kleiner is dat hij – indien hij zelf hiv-positief is- zijn partner besmet. Bovendien zou een besnijdenis ook goed zijn als preventie van baarmoederhalskanker. Als dat zo is, hoe komt het dan dat dit bij ons in België zo niet wordt gepromoot, vroeg ik hem? Hij bleef het antwoord schuldig.

In Oeganda blijkt 40% van de mannen besneden te zijn en is het vooral uit culturele en religieuze overwegingen. Zo zijn de moslims besneden (een 20%) en is de rest sterk stamgebonden.

Alvorens het Walter-Reed Project een grote sensibiliseringscampagne lanceert, krijgen de medewerkers de kans zich te laten besnijden. En zo komt het dat mijn kameraad en ik op café een boom opzetten over zijn besnijdenis…