Twee maanden geleden
werd Hart boven Hard boven het doopvont gehouden. In die tijd
gebeurde heel wat: een serie drukbezochte publieksavonden, 10.000
mensen en 1000 organisaties die zich aansloten en – na de Vlaamse regering – ook de komst van een De
Wever-regering op federaal niveau.

Hart boven Hard is
niet alleen een beweging tegen besparingen. Het is een grote groep
mensen die durft dromen van een nieuwe samenleving en die daarvoor
een nieuwe taal wil uitvinden, nieuwe woorden en nieuwe visies op de
toekomst. Zo klonk het bij de opening van Hartslag, de dag waarop
enkele honderden mensen uit die nieuwe beweging probeerden verder te
kijken dan het protest tegen de besparingen.

In een twaalftal
werkgroepen werd afgetoetst hoe zo’n toekomstproject er zou kunnen
uitzien. In de werkgroep over klimaat en milieu zaten bijvoorbeeld
mensen uit klimaatactiegroepen, vertegenwoordigers van de
gebruikersorganisatie TreinTramBus en van Ringland, de beweging die
ijvert voor de overkapping van de Antwerpse ring.

Volgens
David Dessers van de beweging Climaxi mogen gebruikers en werknemers
van het openbaar vervoer zich niet uit elkaar laten spelen. In plaats
van te besparen op de NMBS en De Lijn zou de regering beter kijken in
de richting van de 700.000 bedrijfswagens in ons land.

“Ok,
maar we moeten wel oppassen dat we de twee niet tegenover elkaar
zetten. We moeten ook de intrinsieke waarde van het openbaar vervoer
verdedigen. Leg de nadruk op het positieve verhaal en de
alternatieven voor de auto”, nuanceerde iemand anders.

Verenigen

Er
werd ook gebrainstormd over komende acties. Hart boven Hard speelt
met het idee een betoging te organiseren ergens in maart. “Het
aanbreken van de lente gebruiken om met iets positiefs naar buiten te
komen”, klinkt het.

Maar wellicht zal
dit platform ook op andere momenten al naar buiten komen. Op de grote
betoging van de vakbonden op 6 november bijvoorbeeld en in de buurt
van de algemene staking van 15 december.

“Het sterke van
deze beweging zit juist in het feit dat het al die verschillende
strijden verenigt. Als we betogen moet dat heel hard in de verf gezet
worden”, zei een deelnemer aan de workshop over actievoeren.

Hartslag werd afgesloten met drie korte lezingen. Professor
Bea Cantillon toonde met twee slides aan hoe de samenleving
polariseert tussen een groep die almaar harder moet werken en een
groep die niet aan de bak komt. Die laatste groep verarmt maar wordt
voortdurend met de vinger gewezen. “Zij gaan nu ook verplicht
worden om te sporten. Zij doen zogenaamd niet genoeg hun best en
moeten een arbeidsethos aangeleerd krijgen”, zegt Cantillon.

“We
moeten duidelijk maken dat mensen achterblijven omwille van
economische en demografische oorzaken. Het zal veel moeite kosten om
de solidariteit te herstellen”, aldus Cantillon.

Slachtoffers

Naima
Charkaoui nam het (gebrek aan) diversiteitsbeleid op de korrel. “We
prediken diversiteit, maar praktiseren uniformiteit. Wie afwijkt van
de standaard, die gaan we helpen om zich aan te passen. Het
inburgeringsbeleid domineert.”

Volgens professor Eric Corijn
zal deze regering slachtoffers maken. “De brutaliteit is van die
aard dat het niet zal volstaan verzet en weerstand te organiseren
tegen de besparingen, maar ook soldariteit te creëren voor wie wordt
geofferd.”

Corijn riep de
aanwezigen ook op om een alternatief maatschappijmodel uit ter
werken. Dat model moet een antwoord bieden op de uitdagingen van deze
tijd: het klimaat, de ongelijkheid en de superdiversiteit in onze
steden.