Sinds het begin van de vorige eeuw is de wereld bezig om de Balfour-verklaring te implementeren, waarbij aan de Palestijnen niet eens één letter werd gevraagd hoe zij over het idee dachten. En dit kunnen we nog steeds elke dag volgen, zelfs tot in de nacht van de eerste kerstdag 2020 – een feestdag voor de Christenen – waarbij Gaza onder een aanval kwam te liggen van oorlogsvliegtuigen van de bezettende macht.
Volgens de schrijvers op Wikipedia was de Balfour-verklaring geschreven in een brief van 2 november 2017 door de Britse minister van Buitenlandse Zaken, Arthur James Balfour, aan een lid van de Britse bankiersfamilie Rothschild, nl. Lionel Water Rothschild. Het verhaal gaat dat de brief bestemd was voor de Zionistische Beweging en het artikel op Wikipedia geeft verder aan: “ … In deze verklaring stelde de toenmalige Britse regering, dat zij – onder voorbehoud – verklaarde positief te staan tegenover de stichting van een Nationaal Tehuis voor het Joodse Volk in Palestina en dat zij haar uiterste best zou doen dit project te faciliteren … “
En dit hebben de Palestijnen geweten en ondervinden ze elke dag telkens weer.
Normaal gesproken als het ene land een ander land binnenvalt of gebied inpikt – moderne kreet ‘land inlijven’ – dan staan de westerse landen voor aan om hier tegen te ageren – Nederland zeker niet uitgezonderd – en als het een beetje meezit, dan worden zelfs troepen gestuurd en als dat te ‘triggy’ is – qua opinie of gevaar – dan gaan we maar bepaalde groepen helpen. Voorbeelden hiervan waren Afghanistan, Irak en Syrië.
Maar om de een of andere reden worden de Palestijnen door niemand geholpen, sterker nog, het lijkt wel of de huichelarij in de buitenlandse politiek is geslopen, zelfs in bepaalde moslimlanden en die gaan plotseling vriendelijke betrekkingen aan met de bezetters van Palestina.
En de westerse wereld is ook compleet niet geïnteresseerd in wat de bezetters van Palestina doen of zeggen. In een artikel van MEMO laatst, kon men het volgende lezen: “ … De chef-staf van het Israëlische bezettingsleger, Aviv Kochavi, heeft onthuld dat het zijn doel is om 300 Palestijnse strijders per dag te doden in elk mogelijk offensief op de belegerde Gazastrook, onthulde de krant Maariv vorige week. De Israëlische inlichtingendienst verwacht niet dat er in de nabije toekomst een grote operatie tegen Gaza zal worden gelanceerd, maar het leger heeft uitgebreid getraind om het hoofd te bieden aan een scenario van een aanval op Gaza en het veroorzaken van veel schade aan zijn militaire en civiele infrastructuur, aldus berichten in de media en analisten …”
Dit is een pure oorlogsverklaring en wat doet het westen, geen moer, geen ene moer. Nu is het wel te begrijpen als Palestina ver weg zou liggen, maar Afghanistan of Irak en Syrië lagen of liggen eveneens ver weg.
Los van het feit dat het westen geen ene jota doet om het leven voor de Palestijnen te verbeteren, is op de social media de anti-Palestijnse druk ook flink toegenomen. Een artikel of een opinie of een bericht op Facebook of Tik-Tok wat pro-Palestijns is, wordt bijna onmiddellijk verwijderd. In het begin ging het met name over Palestijnse organisaties, maar tegenwoordig gaat het zelfs zover, dat berichten van pro-Palestijnse organisaties of zelfs neutrale organisaties die pro-Palestina schrijven worden geweigerd of zelfs verwijderd (eigen ervaring op Tik Tok), met de goedkope smoes dat de berichten ingaan tegen de policy van de site. Yeah, right, de aandeelhouders worden waarschijnlijk betaald door de bezetters van Palestina.
Deze week was een artikel van MEMO te lezen met de volgende tekst “ … Palestijnse posts op social media zijn met maar liefst 80 procent onderdrukt, blijkt uit een nieuwe studie van Sada Social Center. Details van de zorgwekkende omvang van deze anti-Palestijnse censuur werden onthuld door de NGO die social media-inhoud met betrekking tot Palestina controleert en campagnes voor vrije meningsuiting … “ Het artikel spreekt verder over “ … Palestijnen klagen al jaren dat Facebook zich op hun accounts richt en ze zonder kennisgeving verwijdert. De laatste verdenkingen over het onderdrukken van inhoud kwamen naar voren toen Sada werd overspoeld met klachten van Palestijnen en Arabieren met berichten op Facebook over een scherpe daling van tussen de 50 en 80 procent in het aantal mensen dat toegang heeft tot hun berichten. De meeste mensen die klaagden, zouden miljoenen volgers hebben op social media … “
Ondertussen staan de landen te trappelen om vriendschapsbanden met de bezetters van Palestina aan te gaan, voorbereid door de schoonzoon van de president van de VS die nog steeds niet het besef heeft, dat hij uit het Witte Huis moet vertrekken. Was het in de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog nog zo, dat de bezetters van Palestina alles deden om te werken aan een Groot-Israël, door landen te veroveren en in te lijven, natuurlijk te beginnen met Palestina, tegenwoordig wordt dat ‘inlijven’ op een andere manier gedaan, wat overigens moet leiden tot hetzelfde effect.
De in-te-lijven landen zijn een aantal jaren geobserveerd, bekeken waar de zwakke plekken zitten en daarna gemasseerd door de VS. Neem het voorbeeld van Marokko, een moslimland dat altijd achter de Palestijnen heeft gestaan. Het zwakke punt was de ‘strijd’ over de Westerse Sahara waar volgens Marokko zij het alleenrecht op had. De VS heeft Marokko gemasseerd, beloftes gedaan in het kader dat men achter Marokko zou gaan staan, als men vriendschappelijke betrekkingen aan zou gaan met de bezetters van Palestina. En hup, daar was de boodschap en het vierde land met vriendschappelijke betrekkingen, na Bahrein, UAE en Sudan en er zullen er nog best wel wat volgen.
Wat blijkt nu: de besprekingen zouden al in 2018 zijn gestart. En alsof de duvel ermee speelt – Shaytaan in dit geval – MEMO komt met een artikel die de kop heeft “ … De Marokkaanse koning Mohammed VI herhaalt zijn steun voor de Palestijnse zaak … “ In het artikel valt te lezen dat de Marokkaanse koning Mohammed VI een brief aan de Palestijnse president Mahmoud Abbas had gestuurd, na wat telefoontjes heen en weer, waarin de koning nogmaals de positie bevestigde van het koninkrijk met betrekking tot ondersteuning van de Palestijnse zaak, “ … ondanks zijn recente beslissing om de diplomatieke betrekkingen met de bezettingsstaat Israël te herstellen … “
Het is hoe dit alles bekeken worden, maar de juiste woorden zijn niet mis te verstane woorden, die eigenlijk in de buitenlandse politiek niet gebruikt worden, maar toch alle schijn hebben van hypocrisie en huichelarij.
