Zoals ik hier schreef, lijken klimaatproblemen en  sociale problemen aan eenzelfde principe te beantwoorden.

Zowel het broeikaseffect (verhoging van de gemiddelde temperatuur en toename van het aandeel van extreme temperaturen) als het kapitalisme (verhoging van de gemiddelde rijkdom en toename van het aandeel extreem armen en extreem rijken, ongelijkheid dus) zijn uitingen van entropie, het natuurkundig verschijnsel dat elk gesloten systeem (het klimaat, de maatschappij) naar een zo groot mogelijke wanorde streeft: een gemiddelde toename van energie (temperatuur, kapitaal) bij zijn onderdelen (atmosfeer, bevolking) gecombineerd met grotere ongelijkheid in de verdeling van die energie (extreme weersomstandigheden, extreme rijkdom en extreme armoede).

De negatieve gevolgen van die entropie van het systeem op ons klimaat (broeikaseffect) en onze maatschappij (kapitalisme) zijn inmiddels bekend.

Dat dergelijke problemen aan een natuurwet te wijten zijn, betekent echter niet dat ze onvermijdelijk zijn. Het systeem wordt enkel wanordelijk als het gesloten blijft. Wanorde kan verminderd worden als het systeem ‘geopend’ wordt en de entropie uit het systeem ‘wegvloeit’.

In feite zijn de huidige grootschalige problemen het gevolg van oplossingen die in het verleden voor hetzelfde probleem op kleinere schaal gezocht werden: het broeikaseffect is ontstaan door verbranding van fossiele brandstoffen die dienden om door middel van automatisering lichamelijke inspanning en lichamelijke slijtage (entropie) te vermijden, en het kapitalisme is ontstaan door het instellen van eigendomsrechten die dienden om beloning voor arbeid duurzaam te maken, en zo te vermijden dat arbeid zinloos (entropisch) was.

Inmiddels zijn deze oplossingen echter ook gecorrumpeerd geraakt, en is het tijd om een nieuwe kwalitatieve sprong te maken door fossiele brandstoffen te vervangen door hernieuwbare energiebronnen, en eigendomsrechten door mensenrechten.

Hiervoor zullen we nieuwe, overkoepelende systemen nodig hebben.