De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Brief aan Margo van Landeghem

Brief aan Margo van Landeghem

maandag 22 december 2014 16:27
Spread the love

Beste Margo Van Landeghem
Ik was ontroerd door uw lezersbrief. http://www.demorgen.be/opinie/meneer-de-wever-beseft-u-dat-u-mensen-tegen-elkaar-opzet-a2155586/
Daarin stel je enkele pertinente vragen gericht aan een fictief personage. Moest je de kans hebben om ze echt te stellen in de beslotenheid van een spreekkamer, welk antwoord zou je dan verwachten?Graag licht ik enkele van je beweringen en vragen toe en bedien ik u met een picturaal antwoord.
Als vader van twee opgroeide kinderen leven we met ons gezin van vier in een Schaarbeeks herenhuis. De buurt rondom het Noordstation waar we wonen is een fantastische buurt. We voeden onze kinderen hier op omdat je er leert om om te gaan met de andere.
Ik combineer twee beroepen: (stads)gids en beeldend kunstenaar (gediplomeerd sinds 1999).Gisteren gidste ik in Bozar voor Italiaanse diplomaten, vandaag een rondleiding in de buurten van de Marollen en de Duivelshoek over daklozen. Even leerrijk als verschillend. Je ziet wat van de wereld zonder dat je op vakantie gaat.Mijn kunstenaarspraktijk is geenszins economisch rendabel, maar uiterst zinvol. Dat werk gebeurt doorgaans in 3 stappen: 1. denken buiten de lijntjes (inspiratie) 2. afwegen (is dat wel een goed idee?) 3. uitvoering. Disciplines opsommen leidt ons te ver. Over één discipline straks meer.
Jouw volgende cursieve zinnetjes zijn zonder meer waar.
De taal verraadt hoe een persoonlijkheid werd gevormd (…) en hoe iemand in het leven staat.
Een inspiratiebron van het huidige politieke bestel komt uit Groot-Brittannië.  erodoehT elpmyrlaD (lees van rechts naar links) schreef vele boeken waarvan een de veelzeggend titel draagt: Living at the Bottom. Daarin wordt uitgegaan van een negatief mensbeeld. Die onderdrukkende toon dient om angst te zaaien, zoiets is dictatoriaal. Het voorgehouden maatschappelijk beeld van uw Britse collega doet denken aan Orwell’s 1984. 
‘Omdat u zich effectief een slachtoffer voelt? (…) Het enige dat ik kan bedenken is dat u dat vijandbeeld gebruikt om uw beleid op te stoelen, het aanvaardbaar te maken.
Menig NoorderBelg voelt zich tekort gedaan. Dat misnoegde buikgevoel wordt politiek subliem uitgebuit. Natuurlijk is daarvoor een historische grond spreekt de historicus-politicus dan op de tv. Hoe lang kan je springen op een luchtkasteel als je springt met spikes? Dat kan alleen als het luchtkasteel betoneerd wordt.
Ik durf te beweren dat dit laatste een logische denkfout is, een opzettelijke denkfout die gemaakt wordt om op demagogische wijze uw beleid op te dringen aan de grote massa.
Spijkers met koppen. Machiavelli is niet meer van deze tijd, maar niet iedereen wil dat toegeven. De burger, niet het kiesvee, maar de burger voelt zich bedrogen.
(…) steeds met de vinger wijzend naar wie de grote schuldige is. 
Sta me toe twee beelden toe te voegen als antwoord hierop. De kwaliteit kan beter maar de afbeeldingen zijn represtatief genoeg. Schilderkunst beleef je enkel door echt te kijken.Als voorbereiding van een tentoonstelling, werk ik aan een nieuwe reeks schilderijen. Enkele beelden uit die reeks zijn opgevat als een politieke satire, gebaseerd op de Brusselse traditie van de zwans. Een goed wapen tegen het negatieve discours vind ik dat. De negatieve energie van polarisatie voelt iedereen. Die energie stop ik in een beeld en ga er dan mee als de slag als schilder. Het eerste beeld heet ‘un tour de main’ en betekent ‘een vloek en een zucht’. Je mag raden wie er is weergegeven. Ik geef als tip dat er drie figuren in dit portret verwerkt zijn. De vaalgroene achtergrond verwijst naar de 4de ridder uit de Apocalyps, de dood op een paard. Aanvankelijk was de titel ‘Le president Scarface’ maar dat vingertje dat je ook zo mooi aanhaalt, bracht me op een betere formulering.Ik stel voor dat we van het beeld een wenskaart laten drukken en opsturen naar t schoon verdiep met warme groeten uit een stinkende hoofdstad.
Het tweede beeld heeft nog geen titel. De redenering bouwde verder op hesp. Jan Jambon wil vermijden dat zijn naam met hesp wordt geassocieerd. Ik kan me voorstellen dat hij zich gekwetst voelt als hij dat beeld ziet. Ik ben benieuwd naar zijn reactie, maar verwacht er geen uit die hoek.
Tot slot nog iets om over na te denken.Jean-Antoine Watteau (1684-1721) schilderde mooie beelden maar zijn recepten waren niet altijd even goed. Verschillende van zijn werken zijn onherstelbaar beschadigd omdat het droogproces artificieel versneld werd.Een begenadigd schilder kent de reacties van de door hem gebruikte stoffen. Dat leer je niet op een dag. Schilderen is een traag metier.Cobaltviolet (Co3O8P2) is adertje onder het gras. Dit mineraal heeft een uiterst siccatieve werking. Nooit meer gebruiken dan 2% is de basisregel. Te veel siccatieven vernietigen de olie op termijn. De eigenaars van de onschatbare schilderijen van Watteau worden, traag maar zeker, geconfronteerd met een onoplosbaar probleem.

Met genegenheid.
Bram Borloo.




take down
the paywall
steun ons nu!