Vandaag vindt in Brussel een historische Etop plaats die belangrijk zal zijn voor de toekomst van de euro.
Onderstaande brief wordt straks afgegeven aan het Belgisch voorzitterschap:
Geachte Heren,
Wij vernemen de intentie van de Europese Raad om morgen 17 december 2010 in te gaan op het voorstel van zijn Voorzitter om het Verdrag van Lissabon te wijzigen.
Deze wijziging moet de euro-landen toelaten hun schulden aan de banken te herschikken en het nieuwe Europees garantiefonds EFSF permanent te maken.
Wij wensen met klem te protesteren tegen deze verdragswijziging …
1. als die niet wordt voorgelegd in een volksraadpleging aan de bevolking in België
2. als de last van de Belgische Staatsgarantie voor de euro opnieuw op de schouders van de burgers komt in plaats van de financiële instellingen die gestut worden door het EFSF.
De vorige regering o.l.v. Mr. G. Verhofstadt had in 2005 de intentie het ontwerp van Europees Grondwettelijk Verdrag voor te leggen aan het volk in een beleidsvoorbereidende volksraadpleging. Hij drukte daarmee de wens uit van de overgrote meerderheid van de bevolking die zijn zeg wil hebben over de EU.
Mr. Verhofstadt zelf schoof de optie van een volksraadpleging aan de kant als interim regeringleider eind 2007 bij de start van het ratificatieproces van het Hervormingsverdrag (Verdrag van Lissabon), dat het ontwerp van Europees Grondwettelijk Verdrag uiteindelijk in wet omzette.
Ondergetekenden dienden samen met anderen een Verzoek in bij het Grondwettelijk Hof tegen het Verdrag van Lissabon (http://www.arbitrage.be/ rolnummers 4572 en 4686). Dit verzoek betrof een aantal grondwettelijke bezwaren inzake de Belgische ratificatie. Aan deze bezwaren is tot op vandaag nog altijd niet voldaan. Ten gronde ondersteunde dit verzoek de breed gedragen kritiek onder de bevolking dat de liberalisering van de markten en de vrije ongebonden concurrentie een gevaar zijn voor de democratie en voor het welzijn van de bevolking.
Het Verdrag van Lissabon geeft soevereiniteit van België, van onze volksvertegenwoordigingen en van het volk over het financieel beleid in handen van de EU en de ECB. De Europese Raad zal hun macht nog versterken door de controle op de nationale begrotingen vooraleer die worden ingediend in de nationale parlement.
De opstellers van het Verdrag hielden er geen rekening mee :
1.dat de volledige liberalisering van de financiële markten de financiële crisis uitlokt en versterkt.
2.dat de belastingbetaler uiteindelijk de risico’s op zich neemt die de bankiers voor de crisis genomen hebben.
Dat het Verdrag amper 12 maanden na in werking treden al moet gewijzigd worden bevestigt onze kritiek. Zonder het volk te betrekken en zonder overheidscontrole over de financiële sector zal de bevolking altijd wantrouwig blijven tegenover het EU-Verdrag.
Ook de politieke impasse over de financiering van België en zijn Gewesten en Gemeenschappen is mede een gevolg van EU-beleid dat minder democratische controle voorziet op de grootfinanciers terwijl meer regionale soevereiniteit wordt beloofd aan de bevolking.
Alle politieke partijen zowel die van de huidige en de vorige regeringen als die die vandaag onderhandelen over een zesde staatshervorming, vertrekken van de controle van de EU en de ECB over het financieel en begrotingsbeleid. Sinds het Verdrag van Lissabon de voorrang van het EU-recht op het Belgisch recht heeft ingevoerd en sinds elke burger in dit land officieel EU-burger is, is het tijd voor een echt debat ten gronde over de wurggreep van de banksector op de openbare financiën.
Zonder dit debat zal de EU en de ECB opgezweept blijven door speculatie en niet-transparante manoeuvers op de financiële markten. Hoeveel geld er ook tegen aangegooid wordt om staatsschulden op te kopen. Hoeveel groot de paraplu van het IMF ook moge zijn. Hoeveel wijzigingen men aan de EU-basiswetten ook aanbrengt. En dat ondanks het Europees toezicht op de banken dat onlangs is uitgewerkt.
De oprichting van het EFSF is flagrant in strijd met het Verdrag en met de argumenten van alle regeringen in dit land en van politieke partijen op het ogenblik dat de volksvertegenwoordigingen het Verdrag ratificeerden. Het misbruik van artikel 222 (“solidariteit bij rampen”) van het Verdrag door de Europese Ministerraad van 10 mei jl. bewijst dat de EU-instellingen zijn ingehaald door de werkelijkheid.
In de pers vernemen wij dat de Europese Raad artikel 48 zal inroepen om over te gaan tot de procedure van de beperkte Verdragswijziging omdat er geen sprake is van bevoegdheidsoverdrachten van de lidstaten naar de EU. Wij protesteren met klem tegen deze bewering. Als de Raad een permanent garantiefonds invoert vanaf 2013 en het EFSF bevestigt in haar huidig beleid dan ontstaat in de euro-landen een Europees instrument dat samen met het IMF rechtstreeks ingrijpt op het begrotingbeleid van de lidstaten.
Dit instrument is geen middel van de overheid en de bevolking om onze sociale noden,onze tewerkstelling en onze sociale zekerheid de, democratie en de volkssoevereiniteit te verdedigen. Dit instrument wordt een permanent platform van de grootfinanciers die aan de basis liggen van de crisis. Zij speculeren gewoon op de overheidschuld . Met goedkoop geld van de overheid en de ECB. Zij laten de overheid opdraaien voor de massa’s rommelkredieten die nog altijd op hun balansen staan.
Zoals de afgelopen maanden bewezen heeft zal gesleutel in de marge aan de basiswetten van de EU de speculatie alleen maar aanwakkeren. Zolang het volk er niet bij betrokken wordt. En zolang de overheid structureel controle overneemt over haar eigen financiën. Elke structurele oplossing vereist een volledige herziening van de Verdragen. En het is te laat om te denken dat een fundamentele herziening van de Verdragen mogelijk is zonder de actieve steun van de bevolking.
Het OCMW van Antwerpen moet aldus haar voorzitster, 10 miljoen euro lenen voor de uitbetaling van de leefloners omdat de federale regering in lopende zaken daarvoor geen kredieten kan leveren. Andere gemeenten zitten in de zelfde situatie. De interesten op de deze leningen komen op last van de OCMW’s !
Terzelvertijd beschouwt Uw regering het als een lopende zaak om 15 miljard euro Staatswaarborg te geven voor het EFSF. In tegenstelling tot wat de Minister van Financiën het parlement in het vooruitzicht stelde wordt dat geld wel degelijk al vrij gemaakt in naam van de “Europese solidariteit” (in samenwerking met het IMF) met de Ierse begroting. Hoewel de Ierse regering nog voldoende geld in kas heeft. Deze steun is niet meer dan een steun aan de bankiers die zich “ too big to fail” beschouwen en die wij als burger stutten. Alles behalve een lopende zaak !
Wij kunnen het argument van Uw regering niet aanvaarden dat België geld verdiend aan de solidariteit met Ierland via het EFSF en dit naarmate de speculanten de rentes op de schuld van die landen alsmaar opdrijven. Terwijl net het Verdrag van Lissabon elke solidaire lening aan lage intrest vanwege de Nationale Banken aan andere lidstaten onmogelijk gemaakt heeft. Indien het Verdrag nu moet gewijzigd worden op het punt van financiële stabiliteit dan zou het herstel van de politieke rol van de Nationale Bank om een echt solidair relancebeleid te voeren al een veel betere suggestie zijn. Een herstel in het belang van de meerderheid van de bevolking .
Daar komt nog het volgende bij: de politieke partijen in dit land maken een prioriteit maken van een interne financieringswet tussen de verschillende deelstaten en de federale overheid. De last van de steun aan de banken bezwaart ook de deelstaten wiens volksvertegenwoordiging nieuwe rechten kregen via het Verdrag van Lissabon om bezwaar aan te tekenen tegen beleid van de EU. Als de interne financiering van België zo belangrijk blijkt te zijn, hoe denkt Uw regering de staatsgarantie aan de Ierse overheid en de banken dan uit te bouwen zonder instemming van de volksvertegenwoordiging van de deelstaten ? Te meer omdat de EU-commissie via de controle op de nationale begrotingen sowieso meer greep krijgt op alle openbare begrotingen van het land.
De politieke impasse in ons land heeft de Belgische staatsschuld in het vizier van de financiële markten gebracht.
Deze verdragswijziging zal de druk op de financiering van de Federale overheid en van de Gewesten en Gemeenschappen alleen maar vergroten. Ook voor de politieke impasse in ons land is maar een uitweg mogelijk door het volk zijn zeg te geven in de verdragswijziging. Een daad die de soevereiniteit van het volk tegenover de financiële markten kan herstellen, maar ook de enige democratische regeling zou mogelijk maken voor de instellingen en voor de relaties tussen de Gemeenschappen en Gewesten in ons land .
Mogen wij U beleefd vragen, geachte Eerste Minister en Minister van Buitenlandse Zaken standpunt in te nemen inzake ons verzoek tot volksraadpleging. Dit verzoek wordt ook gesteund door andere burgers in andere EU-landen. Het zou het Belgisch voorzitterschap sieren voor het einde van haar mandaat en voor de definitieve afwikkeling van de Verdragswijziging haar standpunt hieromtrent kenbaar te maken.
Met beleefde groeten, tekenen,
Raf Verbeke, Antwerpse steenweg 180 9040 Gent.
Frans Leens, Stanleystraat, 79 1180 Brussel.
Indieners Verzoek bij het Grondwettelijk Hof mbt het Verdrag van Lissabon.
