Beste mede-wereldburgers,

beste politici en beleidsmakers,

beste tijdgenoten,

Ik richt deze brief aan u vanwege een grote persoonlijke bezorgdheid rond de wereld waarin wij ons vandaag bevinden. Een bezorgdheid rond een problematiek die niet nieuw is, maar waarover ik graag vanuit mijn visie en perspectief een woordje kwijt wil.

Het is een grote (r)evolutie geweest, dat wij vandaag zo snel en eenvoudig met elkaar in contact en verbinding kunnen treden dankzij onze technologie en mentale, culturele grensvervaging. Wij hebben nu meer dan ooit de kans om met elkaar in dialoog te gaan en elkaar te bestuiven, voorbij alle mogelijke fysische en politieke grenzen, overtuigingen en geloven.

Meer dan ooit beschikken we nu over kennis, inzichten, ervaring en middelen om goed te leven en te doen (voor iedereen). In veel opzichten en op veel plaatsen is er verbetering, emancipatie en vooruitgang merk- en voelbaar. Er is dus veel goed nieuws.

Maar er is helaas ook een groot probleem waar we dringender en bewuster dan ooit naar moeten kijken en handelen. Een probleem dat niet nieuw is, maar wel andere proporties heeft gekregen.

Terwijl de (kapitalistische) economie en haar bedrijvigheid alle nationale en culturele grenzen heeft overgestoken de laatste decennia, heeft politiek bestuur, volksvertegenwoordiging en aangepaste institutionalisering dit (nog) duidelijk niet evenredig gedaan.

Pogingen zijn al wel gedaan. Bijvoorbeeld in de vorm van de Verenigde Naties (VN), de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), de Wereldarbeidsorganisatie (WAO), enz. Maar de macht, steun en middelen die deze instellingen, en daarnaast vele NGO’s en andere humanitaire verenigingen hebben, zijn lang (nog) niet opgewassen tegen de macht van de bedrijven en het kapitaal, dat elke dag blijft stijgen.

Ons toenemende individualisme (vermindering van gemeenschapsdenken en samenhang) en materiële focus, geeft deze ‘reuzen’ ook alsmaar meer ruimte. En het ergste van al: het maakt ons, individuen, regio’s en onze leefmilieus, steeds meer afhankelijk en kwetsbaar.

‘Zij’ investeren, nemen aan en ontslaan zoals het hen uitkomt, enkel met winst en opbrengst voor de bedrijfsleiders en aandeelhouders als allesbepalende norm en waarde. Hierdoor kunnen zij zonder grenzen, inspraak, morele normen of waarden hun gang blijven gaan en altijd maar meer kapitaal en macht vergaren Wie of wat houdt ze tegen? Wie kan ze tegenhouden? Dat zijn nog steeds U en ik.

Zij hebben er voor hun (voort)bestaan alle belang bij dat wij, de massale meerderheid, zo veel mogelijk individualistisch en materialistisch denken en handelen. Zo hebben wij geen kracht noch weerstand tegen hen. Integendeel! We hebben ze nodig. Een gebrek aan moed, geloof of perspectieven, te veel angst voor de risico’s en toenemende vernieling en zinloosheid zijn het gevolg.

‘Zij’ zorgen er logischerwijs steeds meer voor dat ze media in handen (kunnen) krijgen (om voor zoveel mogelijk afleiding te zorgen en tegelijk te bepalen wat we moeten denken en kopen), alsook overheden via leningen met zware, onmogelijke intresten. Hierdoor krijgen zij alsmaar meer te zeggen over sociale voorwaarden, eigendom en budgetten, maatschappelijke rechten en plichten, wetgeving, milieunormen, enz. Dit omdat die overheden hun verschuldigd zijn. Het is niet voor niets dat bedrijven jaarlijks miljarden investeren in politieke partijen en/of kandidaten. De V.S. op kop!

Echte democratie in de wereld is hierdoor pijlsnel in achteruitgang. We moeten hier dringend (veel meer) voor wakker worden en blijven! Van onze politici zouden we dit eenzijdige hebzuchtige gedrag nooit pikken! Wel nu, de grote bedrijven zijn de nieuwe, verdoken dictators. Van de gevaarlijkste en dodelijkste soort!

Veel mensen in de wereld zijn er vandaag (nog altijd) niet goed aan toe op vlak van (goed) werk, (correcte) vertegenwoordiging, (onaantastbare) basisrechten, (degelijk en toegankelijk) onderwijs, gezondheidsvoorzieningen, veiligheid, gezond leefmilieu,… Elke dag worden tevens nieuwe generaties geboren die ook een goed leven wensen en die deze erfenis brutaal onder hun neus geschoven krijgen.

De enige oplossing die ik zie is vergelijkbaar met de sociale strijd rond de jaren 1900 in het vorige millennium. Genoeg arbeiders, ondernemers en allerhande sociale strijders en beleidsmensen hebben zich toen verenigd en zo blokken gevormd tegen de uitbuiting en macht van de toenmalige industriële klasse. Dit kon enkel omdat dit ook effectief een meerderheid was die zich verenigde, en omdat de bedrijven zonder deze massa geen basis meer hadden als ze niet toegaven. Ook ‘zij’ hebben ons nodig. Zij worden en blijven enkel groot door ons, werknemers en consumenten. Door onze consumptie en onze graad en kwaliteit van inspanningen om hen (al dan niet) te (laten) reguleren.

We moeten ons als meerderheid en gewone burgers opnieuw, veel meer en blijvend engageren en verenigen! En specifieker op wereldvlak. Dat is nu een fundamenteel veranderde situatie. We moeten wereldwijde afspraken blijven afdwingen rond normen en waarden wat arbeid, economie en de algemene toestand van onze wereld betreft. Verdergaande afspraken, normen en waarden rond instellingen, (afdwingbare) wetten, mensenrechten, arbeidsvoorzieningen, herverdeling, milieu en landbouw, vertegenwoordiging en inspraak, enz. Dit kan enkel van onderuit gebeuren. Dus via de stemhokjes, via onze consumptie en via massale steun aan allerlei verenigingen.

We moeten ons denk ik ook opnieuw (en blijvend) afvragen waar arbeid voor moet en kan dienen. Laten we het enkel blijven beschouwen als middel om geld te verdienen (dus zuiver materieel)? Of kunnen we er in slagen om het in de eerste plaats en voornamelijk te gebruiken voor welzijn, ontplooiingskansen en geluk in de wereld nu en in de toekomst. Zowel voor onszelf als individu, als voor ieder ander? 

Arbeid in (gezonde en duurzame) voedingssectoren, (duurzame) energie, zorg (zowel fysisch als geestelijk), onderwijs, architectuur en infrastructuur, onderzoek, bestuur, communicatie, informatica, de kunsten, diensten, enz. kunnen in plaats van tot zuiver financiële, materiële winst, bijdragen tot die zaken. Domeinen en sectoren die (terug) zin en betekenis kunnen geven aan (alle vormen van) arbeid (en dus ook aan de werknemers èn de ondernemers).

Materiële zaken zullen we blijven nodig hebben, winst kan altijd gemaakt worden. Er kan ook altijd ruimte blijven voor zuiver comfort, entertainment enz. Maar het punt is vooral dat er aangepaste grenzen en normen nodig zijn die afdwingbaar zijn en gedragen worden door ons allen bezorgde en betrokken wereldburgers. De meerderheid dus! Enkel materiële doelen blijven niet voor altijd inspireren en motiveren en net die zorgen voor de meeste heb-, verniel-, concurrentie-, en machtszucht en zinledigheid.

Beste broeders en zusters, laat ons dus de afstand dringend inhalen die we tegenover de bedrijven en het kapitaal hebben opgelopen. Zij hebben wereldwijde grenzen overschreden met alle gevolgen van dien. Wij moeten dat dringend opvangen en bijbenen. Dit om ervoor te zorgen dat we reeds verworven vrijheden en welzijn niet steeds verder verliezen en dat zij die dit nu nog moeten ontberen, hier eindelijk ook een kans toe krijgen.

We hebben als mens toch al genoeg bewezen dat samen meer mogelijk is dan alleen. Ook zonder aan autonomie en het recht op ontplooiing van het individu afbreuk te doen (de liberale bezorgdheid met andere woorden), is samenwerking mogelijk. Sterker nog, ontplooiingskansen voor het individu vergroten alleen maar binnen een gezonde samenwerking en samenleving. Binnen een gezonde ecologie. Binnen gemeenschappelijke en neutrale morele waarden. Die gemeenschap is schijnbaar steeds meer op het lokale niveau aan het verbrokkelen, laat staan hoe het op wereldwijd niveau gesteld is.

‘Wij’ zijn de grootste groep (99%), terwijl zij (1%) alle macht in handen hebben en krijgen. Er blijven constant nieuwe en sterkere monopolies ontstaan door voortdurende fusies en kapitaalcondensering. Men handelt ook steeds meer in kapitaal en zo verliezen meer en meer mensen hun spaargeld, hun huizen, hun inkomen. Dit is nu al veel te lang aan de gang en vormt een bedreiging voor ons allemaal. Zelfs voor de rijken en de grote bezitters zelf, want die worden ook steeds meer bedreigd in hun veiligheid, gezondheid, zingeving en bezit.

Deze oproep richt zich dus ook tot de grootbezitters, die ik niet eenzijdig wens te demoniseren. Velen onder hen doen veel goeds en ondernemingsdrang en -initiatief moet gekoesterd en gesteund blijven worden. Ook dat hebben we nodig.

Het mag natuurlijk niet de bedoeling zijn dat we terug naar vroegere ‘communistische’ of andere gesloten ideologieën gaan grijpen, die opnieuw een onnodige en destructieve beperking van bepaalde vrijheden zou betekenen. De toegenomen drang naar en mogelijkheden voor individuele vrijheid en ontplooiing zijn een goede zaak. Ieder mens heeft eigen interesses, een eigen geaardheid, eigen contexten en talenten. Deze moeten allen kunnen groeien en bloeien. Maar het moet voor iedereen kunnen en ook voor toekomstige generaties.

Hiervoor is een overkoepelende, planetaire visie, dimensie en solidariteit nodig. Een universele, wereldse ‘hemel’ van (democratische, intelligente) afspraken als het ware.

Ik vraag dus dringend om uw (verdere) mede bewustwording, hulp, steun en initiatieven. Laat ons meer en bewuster letten op wat en hoeveel we consumeren en hoe we ons laten informeren. Laat ons ons opnieuw verenigen zoals we al op veel vlakken gedaan hebben in het verleden op lokaal niveau.

Samen opnieuw sterk en opkomen voor universeel welzijn, vrijheid, (gelijk)waardigheid en wat het beste vooropstelt voor zo veel mogelijk. Samen (opnieuw) ten strijde tegen de overmacht en het ondemocratische van de (macht van) grote bedrijven. Samen, koppig, constructief, creatief, slim en vol overtuiging! Onszelf richten op en inzetten voor de vreedzame, democratische, gezonde, kleurrijke wereld en wereldsamenleving die we nodig hebben en waar we zo naar snakken.

Er is meer mogelijk, maar zonder elkaars steun halen we het niet.

Protest en stemmen in het stemhokje zijn belangrijk, maar de echte en eerste macht kan (en moet) door ons individueel uitgeoefend worden in de winkels en in ons contact met elkaar. Minder en/of anders kopen enerzijds. Respect, toenadering, samenwerking, erkenning en dialoog promoten en verdedigen anderzijds. Dit staat ook los van religie of geloof. Het gaat om de praktijk.

Elk vriendelijk of solidair gebaar voor je ‘vreemde’ medemens heeft effect en stuurt een positieve energie dat zich vermenigvuldigt. Zowel bij jezelf als bij de ander. En laat ons altijd onthouden dat elke aankoop, van welke orde en aard dan ook, een steun is aan een bepaald bedrijf met een bepaalde mentaliteit en manier van zakendoen.

Gewoontes, ‘goestings’ en mentaliteiten zullen hier en daar wel wat moeten veranderen, maar ten eerste kunnen wij mensen dat vrij gemakkelijk (het duurt gemiddeld 3 weken om een nieuwe gewoonte te kweken) en ten tweede is de winst gigantisch ten opzichte van de inspanning of eventuele inleveringen.

Ik groet u alvast hartelijk en hoop u hier massaal in te mogen ontmoeten.

En niet te vergeten natuurlijk: “love is all you need! Just Imagine!”