Brief aan alle journalisten

Brief aan alle journalisten

maandag 26 oktober 2015 14:40
Spread the love

Beste journalisten,


Laten we het eens hebben over politiek. Niet over de splitsing van een kiesdistrict, het kibbelkabinet of de ruzie tussen Kris Peeters en Alexander De Croo (of is dat al bijgelegd?). Zogenaamde politicologen en wetstraatjournalisten besteden al meer dan genoeg aandacht aan dit kinderachtige spelletje.

Laten we het eens hebben over wat er op het spel staat. In Griekenland en recent in Portugal bleek de democratie enkel geldig voor zover de technocratische Trojka of de financiële markten akkoord gaan. Van Oekraïne tot in Syrië woedt er oorlog die wordt uitgevochten met Belgische wapens. Diersoorten sterven aan een hoog tempo uit en de klimaatverandering dreigt een enorme invloed te gaan hebben op het leven van de mens. Ondertussen bezitten de 85 rijkste mensen evenveel als de 3.5 miljard armste of de armste helft van de bevolking.

Een evenwichtige beschouwing over het kibbelkabinet en wie nu precies met wie ruzie heeft zou waarschijnlijk luchtiger zijn. Het vergt bovendien weinig tijd of opzoekwerk én je hoeft geen standpunt in te nemen. Hetzelfde geldt echter ook voor een artikel over de haarstijl van Ian Thomas. Ik vrees dat het bovendien ongeveer even zinnig is: onzinnig.                                                                                                                   

We leven in absurde tijden. Tijden met een logica die zegt dat je een werkloze enkel aan het werk krijgt door zijn uitkering af te pakken en een topmanager enkel aan het werk krijgt als je hem tientallen miljoenen betaalt. Alle landen hebben enorme schulden. Maar van wie hebben ze eigenlijk geleend?

Als er rente wordt betaald moet er toch iemand zijn die rente opstrijkt. In Europa kunnen lidstaten niet lenen bij de Europese Centrale Bank en moeten ze dus lenen bij privébanken. Hadden we die schulden niet juist gemaakt om hen te redden? Het is crisis, maar objectief gezien zijn we rijker dan ooit. Er worden enorme bedragen uitgegeven aan reclame, drugs en wapens, maar op onderwijs moet worden bespaard.

Wie sjoemelt met cijfers over de uitstoot van wagens krijgt een bonus, wie in een boom klimt riskeert een GAS-boete. Terwijl Naomi Klein aantoont dat het kapitalisme in oorlog is met het klimaat probeert men die strijd letterlijk te voeren door de lucht te privatiseren. De jongerenwerkloosheid stijgt maar de ouderen moeten langer werken. Als vluchtelingen op gammele bootjes verdrinken roepen we dat we de mensensmokkelaars harder moeten aanpakken. Maar waarom kunnen wij met Ryanair voor een tiental euro’s naar overal in de wereld vliegen terwijl vluchtelingen enkel illegaal hier kunnen raken? We trekken ten strijde tegen ISIS en schudden handjes hun rijke vriendjes uit Saudi-Arabië.                       

Natuurlijk is voorgaande opsomming van feiten niet objectief of neutraal. Het is een bloemlezing van zaken die bij mij verontwaardiging opwekken. Die verontwaardiging is een subjectief gegeven en een andere persoon zou misschien een andere opsomming maken.

Mijn opsomming is gekleurd, maar geeft men door het verzwijgen van deze feiten wel een neutraal beeld? De essentie van wat een mens zegt is vaak wat hij heeft verzwegen. Wat ik extreem vind, is normaal in deze samenleving. Wat is dan een neutrale mening? Al te vaak komen pogingen om neutraal te zijn neer op een verdediging van de status quo. Neutraliteit is geen neutraal concept.

Als Ivan De Vadder de federale regering centrum rechts noemt bepaalt hij eigenlijk waar het centrum ligt. Alsof er een absoluut objectief en onveranderlijk politiek centrum zou bestaan, quod non. Objectieve of neutrale analyses van het politiek spelletje verbergen dat wat er in de politiek op het spel staat: macht. In een machtsrelatie is er altijd sprake van een onderdrukker en een onderdrukte.

Als er overstromingen plaatsvinden ten gevolge van klimaatsverandering wordt dat mede veroorzaakt door de CEO van Volkswagen. Maar op een ontslagvergoeding van tientallen miljoenen euro’s na zijn het andere mensen die er de gevolgen van ondervinden. Neutraal zijn in situatie als deze heeft dezelfde uitkomst als de kant van de onderdrukker kiezen.

Wie die machtsrelatie blootlegt, zoals Julian Assange met Wikileaks doet, riskeert al snel gevangenisstraf of moet ondergedoken leven. Op die manier wordt hij gedwongen om kant te kiezen tegen de staat die hem wilt vervolgen, maar dat is journalistiek.

Beste journalisten, kies alsjeblieft ook kant. Of beter: geef toe dat je kant kiest. Neutrale politiek bestaat niet, politieke neutraliteit dus ook niet. Jullie hebben tot nu toe slechts de politiek op verschillende manieren beschreven, het komt er op aan haar te veranderen. Want het is waanzin om deze wereld te aanvaarden zoals hij nu is en niet te strijden voor de wereld zoals die zou moeten zijn. Dat is politiek.

take down
the paywall
steun ons nu!