Sinds 16 januari is de Bozar (Brussel) in de ban van Mexico.
Het festival heet dan ook logischerwijze “¡ MEXICO !”.

Aanleiding van dit feest: In 2010 viert Mexico tegelijk tweehonderd jaar onafhankelijkheid en honderd jaar revolutie..
Met niet minder dan vijf tentoonstellingen en een verscheidenheid van  multimedia voorstellinge biedt dit festival een uitgelezen beeld van het Mexico van gisteren, vandaag en zelfs morgen.
Loop even mee langs het aanbod!

Buiten de vitrine van de Bozar shop: een prachtige collage van folkloristische symbolen, waar een sfeerbeeld als uit “Under the Volcano” je verwelkomt. Dat de dood een bijzondere plaats inneemt in de Mexicaanse cultuur blijkt ook uit meerdere beelden van dit totaalgebeuren.

Kom binnen!

Loop naar het licht, de grote Horta hal in.
De drukke hal lijkt een station, met aankomende en vertrekkende bezoekers.
Een eerste kleine tentoonstelling vult de ruimte.  
De prachtige kleuren en vormen van de kleine “Alebrijes” in hun glazen kooien krijgen door het daglicht een extra levendige dimensie.  De unieke figuren zijn een spiegel van de fantastische zijde van de Mexicaanse volkscultuur.

Het eerste hoogtepunt: “Imagenes del Mexicano”  

150 jaar beelden uit het erfgoed van dit wonderbaarlijk land, ooit een wingewest van Spanje en Europa, geklemd tussen het machtige Amerika en het versnipperde Zuid-Amerika.
Het Belgisch koningshuis leverde een keizerin aan dit land, Charlotte. De Mexicaanse revolutie ontnam haar man en verstand, voor haar een bitter gevolg van de bevrijdingsstrijd van een Mexicaans volk.
Maar met “Viva Zapata!”, zette Mexico de eerste stappen naar een democratie, een proces dat nog steeds heel Midden en Zuid-Amerika beroert, ondanks de imperialistische tegenkanting van de USA en de multinationals.

De tentoonstelling van de “Imagenes” is thematisch opgebouwd, met respect voor chronologie en tijdsgeest. De multimediale aanpak van de tentoonstelling geeft een aangename drive aan het overzicht.
De info in de gratis bezoekersgids is een mooie wegwijzer van deze “Ronde van Mexico”. De informatie bij het begin van een thema en bij de beelden is niet belerend, maar duidelijk.
Tip: Push je plaatselijke bibliotheek tot aankoop van de catalogus.

Op het einde van deze beeldenstroom spoelen we, doordrenkt van de Mexicaanse magie, terug aan in de Horta hal.

Architectuur: “Mexicanos Modernos”

We kiezen eerst voor de tentoonstelling van de modernistische architectuur in Mexico. De drie beperkte opstellingen konden ons niet verleiden om hier te blijven staan. De info op de site laat vermoeden dat er meer te zien was, maar onze innerlijke gps kon ons niet verder helpen. Wie meer zag, mag het laten weten…

Fotografie: “Mundos Mexicanos”

Deze bloemlezing van 25 hedendaagse Mexicaanse fotografen slingert zich door de gangen en kleine ruimtes van het Bozar.
Wie van fotografie houdt heeft hier een fraai voorproefje van wat misschien ooit een totaaltentoonstelling in Charleroi of Antwerpen wordt.
Het is mooi om te zien dat de lijn van de 20e eeuwse Mexicaanse fotografie zich voortgezet heeft in deze blitse, digitale wereld.
Er ontbreekt een catalogus aan deze tentoonstelling, maar laat je hierdoor niet weerhouden om deze tentoonstelling te bekijken.

Video: “El horizonte del topo”

Het geweld, de drugtrafiek en de excessen van de macht zijn de thema’s in deze tentoonstelling.
De videobeelden zijn een tegengewicht voor het officiële idyllisch beeld van Mexico.

De curator Ruth Estévez: “Het is een harde tentoonstelling, de thema’s zijn niet aangenaam, maar” voegt ze toe: “deze videowerken werpen een licht op de  registratie van de recente geschiedenis, op de mythes, geruchten, legendes of gearchiveerde feiten die deze geschiedenis vertroebelen of belichten” (bron)
 
Het is moeilijk om hier één werk uit te halen, maar de “Canned Laughter” van Yoshua Okón is alvast te onthouden.
Blijft ook hangen: “Matamoros”, waarin Eduardo Aragón in een “remake” de toeschouwer de weg toont die zijn vader ooit ging tussen Oxaca en Matamoros voor het vervoer van drugs naar de Verenigde Staten.

Het laatste hoogtepunt: “Frida Kahlo y su Mundo”

Terug in de vertrekhal, staan we klaar, op tijd voor de volgende rit: Frida Kahlo, het icoon van het Mexicaanse (zelf)portret.
De deuren gaan open. Het is niet echt dringen, maar toch: de kleine ruimte is klein voor de bijna dertig werken.
Het valt dadelijk op, je beeld van de werken van Frida Kahlo moet je bijstellen, sommige werken zijn niet groter dan een A4, maar ze zijn zo sterk in eenvoud en kracht.
De wijze waarop de tentoonstelling georganiseerd is roept beelden op van een laatste begroeting. Je moet verder, er is weinig tijd. Ik overdrijf, maar het eerste kwartier is lang bij een werk staan uit den boze.
Het uur is snel om, de audiëntie was kort, maar je bent blij dat je van dichtbij werken kan zien van één van de meest onderschatte kunstenaressen uit van de vorige eeuw. Zij staat er gelukkig nog, sterker dan ooit!
En nog beter: tot 18 april in de Bozar in Brussel.
Just go for it!

Praktisch:
De meeste tentoonstellingen zijn gratis, behalve “Imagines del Mexicano” & “Frida Kahlo”.
Reserveer best vooraf een ticket via internet als je naar Frida Kahlo wil gaan kijken.

Meer info: www.bozar.be