De discussie woedt volop of er een verplichte gemeenschapsdienst voor langdurig werklozen moet komen. Academici en onderzoekers pleiten tegen, omdat ze niets dan nadelen zien. Één nadeel: minstens een deel van die “vrijwilligers” doen het werk dat anders door betaalde werkkrachten uit de sociale tewerkstelling zou verricht worden. Werk van mensen zoals Etienne van Wonen en Werken vzw, die in een schooltje in Egenhoven een nieuwe keuken plaatst, of van Fatimah, die in kringloopwinkel ’t Spit kledij sorteert en klaarstoomt voor verkoop.
Etienne is in deze aflevering (http://www.robtv.be/nieuws/vlaams-brabant/de-nieuwe-start-aflevering-3 ) klaar met het keukentje. Je ziet Etienne glunderen bij de oprechte dankjewel van de directrice van de school. Die erkenning doet hem zichtbaar deugd. Want werken is zijn leven. Op de reguliere arbeidsmarkt zou Etienne niet terecht kunnen. Een faillissement bracht hem aan de grond, en twee keer vond kanker zijn lichaam. Een jaar moest hij van de dokter thuisblijven. Na twee maanden vond Etienne dat hij terug aan het werk moest. Want stilzitten, da’s niet naar zijn aard. Hij moet nu door het leven met een stoma. “Ik plak die helemaal vast aan mijn lijf, om toch te kunnen werken. Anders komt het los en kan het lekken.” Een ander zou na al die miserie gewoon thuisblijven, niet meer werken.
In deze aflevering ontmoeten we Fatimah. Opgegroeid als wees bij pleegouders in Marokko. Een meisje, dus naar school gaan, onderwezen worden, kansen krijgen, zat er niet in. Ze moest trouwen met een Marokkaanse Belg. Tien jaar lang zat ze vast in een huwelijk dat haar zo veel mogelijk beperkte. En dat mag je letterlijk nemen, want ze werd zelfs in huis opgesloten. Tot haar man haar verliet. En daar stond ze dan, ongeletterd, het Nederlands niet machtig. Vandaag is Fatimah hertrouwd, en moeder van Youssef(6). Ze werkt in het SPIT en beseft beter dan wie ook dat betaald werk zorgt voor emancipatie, voor zelfstandigheid. “Vroeger was ik een bange, beschaamde vrouw”, vertelt ze. “Nu heb ik geleerd dat ik gewoon moet durven.” Ze heeft dan ook maar één droom. Dat Youssef kan studeren, dat Youssef vooral niet dezelfde tegenslag als zij kent.
Ondanks alle miserie, alle tegenslag – meer dan een gemiddeld mensenleven tegenkomt -, dromen ze van hetzelfde als u en ik. Sociale economie geeft hen de kans om werk te maken van die dromen. Bouw sociale economie niet af. Want daarmee breek je ook de kans om van dromen werkelijkheid te maken van zoveel mensen af.
Vanaf 4 september brengt ROB-TV acht weken lang, elke donderdag en vrijdag, het unieke verhaal van acht mensen die moedig getuigen over hun ‘nieuwe start’. ROB-tv lanceert deze nieuwe spraakmakende reportagereeks, in samenwerking met Leuvens productiehuis Nieveranst en met steun van de stad Leuven.
