“De overheid beschouwt het grootste deel van de Filipijnse Cordillera als haar publiek domein”, vertelt Ben Solang van de Filipijnse ngo CDPC. Meer dan de helft ervan staat open voor mijnbouwbedrijven om de rijke grond te ontginnen. Ten koste van de landbouw. Boeren hebben daarom minder grond om aan landbouw te doen. Dat geeft Robert Dumogen van het landbouwdepartement in de Cordillera ook toe: “door dit grote tekort aan landbouwgrond kunnen boeren onmogelijk voldoende produceren.” Daarnaast  vervuilt mijnbouw het water en de bodem. De oogst gaat zienderogen achteruit door het vervuilde water in de buurt.

Fast and easy money

We stoppen in het mijnbouwdorp Maínit. Mannen, vrouwen, jong en oud sleuren met zware zakken. Op en af. We zijn niet welkom met onze camera. De inwoners wikken en wegen elk woord. De voorbije weken kwam er in de media commentaar op de gevolgen van de mijnbouw op de landbouw.

De inwoners verkiezen om te zwijgen, uit schrik hun inkomen uit de mijnbouw te verliezen. Na lang zoeken vinden we toch iemand die bereid is te praten: “Ons dorp is goede vijftig jaar geleden overgeschakeld op mijnbouw. Het was fast and easy money. Maar het vervuilt het water voor landbouw en drinkwater. We komen nog maar negen maanden toe met onze rijstoogst. Veel landbouwgrond is al verdwenen », vertelt hij terwijl hij naar zijn grond wijst waar vroeger fruitbomen groeiden. 

We reizen verder naar Bontoc, waar de rivier vervuild is door de mijnbouw in Maínit. We praten er met een vrouw. Ze wil met haar gezicht niet op de foto. Ze werkt bij de overheid en heeft schrik dat ze haar verhaal over de negatieve effecten van mijnbouw zou horen. “Door de mijnbouw is de rivier erg vervuild. Mijn rijstoogst is zienderogen achteruitgegaan. Maar er is geen andere bron van water. Ik heb geen alternatief.”

Mijnbouw en militarisering gaan hand in hand

Waarom kan dit zomaar? Ben legt uit: “Tijdens de Spaanse kolonisatie werd heel dit gebied als publiek domein beschouwd. De Amerikaanse bezetting nam dit over, de Filipijnse overheid uiteindelijk ook. In de Cordillera is de overheid dus de grootste landeigenaar. En die kiest voor winst. Niet voor haar eigen boeren. De meeste boeren hebben – ook al wonen ze er al jaren – geen eigendomspapieren van de grond. Bij hen wordt grond overgedragen via de voorouders. Kan je het nodige geld op tafel leggen, dan is de grond van jou. En dat hebben de boeren niet.”

Waar mijnbouw aan de gang is, zie je een verhoogde militarisering om protest van de boeren de kop in te drukken. Meer daarover lees je in onze volgende blogpost.

Twee weken lang reisden videoreporter Roel Nollet en Sofie Van Der Straeten van ngo Bevrijde Wereld doorheen de Filipijnse Cordillera voor de productie van de nieuwe televisiedocumentaire ‘Radio Cordillera’. Met een lokale community radio trokken ze langs afgelegen dorpen op zoek naar sterke, harde en hoopvolle boerenverhalen achter de projecten van Bevrijde Wereld en de Provincie Oost-Vlaanderen. Hoever reikt de stem van de Filipijnse boeren? Stay tuned for Radio Cordillera. Binnenkort op een televisiescherm bij jou in de buurt. Volg hun reis op deze blog. (www.bevrijdewereld.be)