Blommaert en De Wever: één strijd?
Bart de wever -

Blommaert en De Wever: één strijd?

maandag 7 mei 2012 08:52
Spread the love

Toen Bart zijn Karel De Gucht moment (1) had vroeg menige, snelle luisteraar zich af of de grote Vlaamse roerganger op dezelfde golflengte was aanbeland als Jan Blommaert, de prominent-linkse mediacriticus op deze site. Temeer omdat beiden hun bedenkingen hebben bij ‘het democratisch gehalte van de media’. Laat ons even een en ander op een rijtje zetten.

Het was een hopeloze zaak voor De Wever om nog met het dossier van Pol Van Den Driessche, zijn Brugse ex-N-VA-lijsttekker, uit te pakken. De teerlingen waren geworpen (alea iacta est). Geen woord van kritiek over Humo dus, al kon eenieder wel uitrekenen dat de timing van de interventie die hij wèl deed niet geheel toevallig was.

De doodschop ‘Reyers Laat is grensverleggend slecht’ (2) werd dus vakkundig toegediend met het dossier Jos Ghysen in de hand. Ghysen is voor zeer velen een illustere onbekende, voor anderen echter nog het bekend geluid van een schurend scharniertje.  En was ‘Reyers laat’ ook niet het podium voor de twee dames die Pol definitief naar af verwezen als lijsttrekker voor N-VA in Brugge?

Er was zelfs nog een leuke pousse-café tussen de onvermijdelijke Siegfried Bracke (op zijn al even onvermijdelijke blog) en Guy Polspoel, bedrijvig op Kanaal Z (3), omdat Polspoel publiekelijk, (terug op ‘Reyers laat’ notabene) en openlijk via het wijdse mediaforum zijn vriendschap met Van Den Driessche had in vraag gesteld.

Je voelt het aan, we zijn stilaan in het gemoedelijke mediamoeras van de smeuïge zieleroerselen aanbeland. En vooral op het terrein van de kunst om te scoren (4). In het kleine landje, dat wij onderhand al zo goed kennen, verworden media dan tot het dorpsplein waar beide partijen (met of zonder godendrank) vechtend de dag door brengen. Tot groot jolijt van de lezer, overigens.

Met democratie heeft het al lang niets meer te maken. Des te meer echter met oplage- of kijkcijfers, met percentages in politieke peilingen. Zeker in tijden dat N-VA (toch veruit de grootste partij in België en, vooral belangrijk voor hen, Vlaanderen) politiek niet elke dag meer de eerste viool kan spelen, dient men alle middelen aan te wenden. Is het geen spelprogramma of een familieartikel, dan maar een politieke rel. “Geen hond gelooft de media nog (5)”, orakelde Bart dus.

Politicoloog Dave Sinardet wees vooral op de dubbelzinnige houding van De Wever, en vindt hem de foute persoon om dergelijke kritiek te spuien omdat hij het mediaspel volledig mee speelt : “de man is zelf groot gemaakt door de media. Hij is maar wat vaak opgevoerd in politieke en entertainmentprogramma’s. Dat is ook logisch, programmamakers hebben graag iemand die het goed kan uitleggen (6).”

En Pol Deltour, voorzitter van de Vlaamse Vereniging van Journalisten, had geen zin om te reageren op de ‘sloganeske kritiek’ van De Wever. De mening van Deltour droeg echter niet ver voor de goegemeente. Het waren slechts berichten in de marge. De hoofdvogel was immers reeds vakkundig afgeschoten.

Ondertussen is het een leerrijke oefening even over het muurtje te kijken. Bij onze zuiderburen. Daar voerde Nicolas Sarkozy, samen met de media, de laatste weken ook een interessant nummertje democratie op. En inderdaad, op een haar na, slaagde hij erin met zijn nationalistische boodschappen en populistische slogans zijn achterstand op Hollande nog goed te maken. Machiavellisme van het zuiverste soort.

Dat is dan ook het volgend scenario dat bij ons klaar ligt, in het kader van de komende gemeenteraadsverkiezingen. Het zo goed als verdwijnen van LDD (7) en de leegloop bij het Vlaams Belang (bij de richting waar het overgrote deel naartoe gaat hoeft geen tekening) is hiervoor ook een voldoende aanwijzing.

Blommaert moet zich dus niet veel zorgen te maken voor concurrentie op het vlak van democratie. De Wever en Co blijven vooralsnog op veilige afstand…

(1) Zorgvuldig voorbereide en geformuleerde uitspraak, in de eerste plaats bedoeld voor koppen in kranten en websites. Valt vooral op door zijn eenzijdigheid. Zie ook de Tobback-oneliner of de wijsheid van cafébaas Steve Stevaert.

(2) Het Nieuwsblad van 4 mei 2012.

(3) Een zinnig mens vraagt zich af waar die mensen hun vele geld vandaan halen in deze barre, economische tijden. Een vraag die trouwens niet alleen voor Kanaal Z geldt.

(4) Voor één keer kwamen de twee Rikken (Van Cauwelaert en Torfs) niet in het scenario voor. Een gemiste kans voor het open doel.

(5) Horen wij daar in de verte niet de echo van een andere, West-Vlaamse, coryfee?  Eens te meer handig meegenomen.

(6) Daar hebben we De Gucht weer (behalve wanneer het thema zijn eigen belastingaangiften betreft).

(7) Laat ons de afkorting gebruiken. Ooit draaide de partij rond zonnekoning Dedecker. Na de verkiezingen van juni 2010 diende men van naam te veranderen. Het loont echter de moeite niet de nieuwe naam nog op te zoeken.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!