Activisten protesteren tegen opsluitingsbeleid van Belgische regering

Vandaag, vrijdag 28 januari, protesteren een dertigtal activisten tegen
het feit dat de Belgische regering mensen zonder papieren opsluit en het land uitzet. Ze ondernemen directe actie om dat beleid te verhinderen, door de toegangspoorten van het gesloten centrum te Merksplas te blokkeren. De activisten geven de vluchtelingen achter de tralies een gezicht door hun verhalen ter plekke naar buiten te brengen.

Activisten doorbreken isolement van ‘gedetineerden‘

De vluchtelingen worden onzichtbaar gemaakt, tot cijfers gereduceerd. De
activisten brengen vandaag hun verhalen naar buiten. Ze hijsen tijdens de
actie verschillende spandoeken met een telefoonnummer in de hoogte. Zodat
de gedetineerden het lezen, het nummer bellen en hun verhaal vertellen. De
activisten gooien ook tennisballen met boodschapbriefjes naar binnen om
het gedwongen isolement van de vluchtelingen te doorbreken.

Ook vluchtelingen uit andere centra komen aan het woord, via getuigenissen
die de activisten voorlezen. Een Afrikaan getuigt: “het zijn
gevangenissen, echte gevangenissen. Indien men beweert dat dit centra
zijn, dan zou dit als de centra van het Rode Kruis moeten zijn, waar
mensen op een waardige manier worden geholpen. Maar hier word je behandeld
als een crimineel. Je wordt opgesloten achter tralies, gebarricadeerd met
ijzer.”

Het Belgische opsluitings- en deportatiebeleid

Het gesloten centrum te Merksplas telt 172 mannen. Het is één van de zes
gesloten centra te België waar jaarlijks ongeveer 8000 mensen (inclusief
kinderen) zonder papieren worden opgesloten en van waaruit ze worden
uitgewezen.

Een actievoerder legt uit “Onze economie draait op het vrij
verkeer van goederen. Maar vele duizenden mensen die in ons land een kans
willen op een beter leven, sluiten we uit en krijgen de stempel ‘illegaal
en ongewenst’. Onze regering arresteert deze mensen en sluit hen op als
ware criminelen, alleen omdat hun verblijfspapieren niet in orde zijn. Met
hun uitzetting verliezen ze voor de tweede maal hun kans op een
menswaardig bestaan. Ze worden uit de maatschappij geplukt en
teruggestuurd naar de vaak uitzichtloze situatie in eigen land”.

Mensen worden herleid tot nummers. Dat merken we ook in uitspraken van
Minister van Migratie- en Asielbeleid Wathelet, die zijn beleid verdedigt
door te stellen dat er in 2010 meer uitwijzingen zijn geweest dan in 2008.
Achter deze cijfers gaan mensenlevens schuil, daar kunnen we niet mee
spelen.

*Uittreksels van de getuigenissen:*

– Er is slechts 1 uur waarop je je buiten een beetje kan vermaken, voor de
rest zit je altijd opgesloten.

– Het moeilijkste is dat je nooit een misdaad hebt begaan. Je hebt hier
een huis met alles erin, je bent al goed geïntegreerd, maar je hebt niet
langer het recht iets mee te nemen. Je enige bezit is wat je op het moment
van je arrestatie aanhad. Je kan niet naar huis om iets op te halen, een
kleine koffer te pakken, dat is nog het zwaarste.

– Er was zelfs iemand die vastgeplakt werd, ik heb het over een Algerijn.
Dit wil zeggen dat ze enkels, knieën, handen, helemaal vastkleven. Men
draagt je en zet je achterin het vliegtuig.

– Ik voelde me heel slecht en ik begreep niet waarom ze mij geboeid
hadden. Ik had niets misdaan. Ik ben geen dief. Ik had niets verkeerd
gedaan. Ik was hier enkel illegaal.

*Filmpje en achtergrondinfo: http://gettingthevoiceout.wordpress.com

*Foto’s en beeldmateriaal: http://gettingthevoiceout.wordpress.com

Bron :

Persbericht 28 januari 2010

*e-mail contact: gettingthevoiceout@vluchteling.be