Zondagavond bestelde ik een paar schoenen op een Nederlandse website. Amper een halve dag later werden die netjes geleverd aan huis door een bestelwagen met Nederlandse nummerplaat. Zoals steeds was de chauffeur een man met Afrikaanse roots. Net zoals de man die wekelijks netjes de reclamefolders in de brievenbus deponeert.
Ik had helemaal niet gevraagd om deze schoenen zo snel geleverd te krijgen, maar blijkbaar hoort het zo: de consument moet en zal op zijn wenken bediend worden, door een leger van slaven die in bedenkelijke statuten, al dan niet in onderaanneming of als zogenaamde “zelfstandige zonder personeel”, de pakketjes bezorgen die wij vanuit onze luie zetel bestellen.
Ik voel me telkens lichtjes gegeneerd als ik zo’n snelle levering in ontvangst neem en vraag me nu ook af wat zo’n man denkt als hij rondrijdt in het witte Lubbeek, waar de beeltenis van Theo, de bewaker van de Lubbeekse veiligheid, stilaan elke straathoek “siert” in de aanloop naar 14 oktober.