Bijna oorlog

Bijna oorlog

vrijdag 28 november 2014 16:56
Spread the love

Indrukwekkende
gebeurtenissen wekken de neiging parallellen te zien met de geschiedenis. Aangezien
er België dit jaar nogal veel gebeurt met draconische bijsmaak, ligt het voor
de hand ook weer niet te ver terug te gaan. Een eeuw na dato geeft de Eerste Wereldoorlog voldoende aanknopingspunten. Dit voorkomt
bovendien dat de fameuze Wet
van Godwin
in werking treedt, waarbij men het een Wereldoorlog dichterbij
probeert.

In 1914,
drie maanden voordat de kanonnen beginnen. publiceert Robert Walser in het Weimartijdschrift
Der Neue Merkur een sollicitatiebrief. Zelf heeft hij het dan net de
ambitie opgegeven om beroepsschrijver te worden. Zijn kandidaat voor de baan
heet Wenzel.

Met de druk die nu op
jonge en oude werkzoekenden wordt opgevoerd, kan het inzichtelijk zijn eens
kennis te nemen hoe deze man het aanpakt. Sterker, deze tekst – die zowel in de
oorspronkelijke als vertaalde versie integraal
op internet
valt te raadplegen, maar die beter in de
gebundelde versie
mag worden aangeschaft ten gunste van pakweg de mensheid
– zou in het geheugen van iedere beleids- en opiniemaker mogen plaatsnemen,
zonder nog te gaan verzitten.

Weerstaand aan de
verleiding om deze sollicitatiebrief helemaal te citeren, houd ik het bij één fragmentje
waarmee Wenzel zichzelf aanbeveelt: ‘Grote en moeilijke
taken kan ik niet aan en plichten van omvangrijker aard zijn te moeilijk voor
mijn hoofd. Ik ben niet uitzonderlijk slim, en wat de hoofdzaak is, ik wil mijn
hersens liever niet zo erg inspannen, ik ben eerder een dromer dan een denker,
eerder een nietsnut dan een werkkracht, eerder dom dan scherpzinnig.
Ongetwijfeld heeft U in Uw wijdvertakte instituut, dat ik me overvol met
functies en nevenfuncties voorstel, een soort werk dat je bijna dromend kan
uitvoeren.’

Daar staat de huidige
arbeidsmoraal dan, hands on teamplayend met zijn proactieve
flexibiteit en communicatief duizendpotisme.

Wenzel noemt zichzelf wel
‘een Chinees’, en met één greep uit de pepernotenbak van het spreekwoordenwezen
zouden we hem ‘een rare’ kunnen noemen. Dit gaat mogelijk voorbij aan de
regionalisering van de ontvankelijkheid.

take down
the paywall
steun ons nu!