Leerlingen krijgen steeds vaker het advies om buiten de schooluren aanvullende individuele lessen te volgen voor vakken waarin ze minder sterk zijn. Vooral de vakken Frans en wiskunde blijken vaak struikelblokken te zijn. In de hogere jaren komen daar ook chemie en fysica bij. “We merken dat de druk, om het niveau via externe bijlessen op peil te houden, toeneemt. Dit is vooral het geval in het secundair onderwijs, maar soms zelfs al in het basisonderwijs”, zegt Ludo Claes, directeur van de Vlaamse Confederatie van Ouders en Ouderverenigingen (VCOV).

Op verzoek van leerkrachten en ouders

Ondanks de inspanningen om de zwakkere punten schoolintern bij te werken, verzoeken leerkrachten hun leerlingen regelmatig om bijles te volgen. “Als ik merk dat de resultaten zwak zijn, vraag ik leerlingen hun voorbereidingen voor testen af te geven. Dat helpt, want vaak studeren ze op een inefficiënte manier of soms zelfs helemaal niet. Als dat niet voor verbetering zorgt, geef ik extra oefeningen en taken. In laatste instantie raad ik ouders aan om hun kind bijles te laten volgen”, legt Tinne Thys, leerkracht Frans en geschiedenis in het secundair onderwijs, uit.

Maar ook de ouders zijn dikwijls vragende partij. “Ouders hebben vaak te hoge verwachtingen van hun kind en willen het in het ASO houden. Bij zwakke resultaten gaan ze op zoek naar externe bijles. Volgens mij kunnen leerlingen met blijvende problemen voor hoofdvakken in principe beter van richting veranderen”, zegt Sara Taeymans, leerkracht chemie en fysica in het secundair onderwijs.

Peperduur

De prijzen voor bijlessen swingen de pan uit. Ze variëren doorgaans van vijftien tot vijfendertig euro per uur, maar liggen soms nog hoger. “Onlangs betaalde een universiteitsstudent zevenhonderdvijftig euro voor tien lessen van twee uur statistiek”, zegt Claes van het VCOV. Ook bedrijven zien in het organiseren van individuele bijlessen een lucratief zaakje. Zo vraagt het bedrijf Rebus zeshonderddertig euro per semester voor een begeleiding van een uur per week.

Leerkrachten mogen eigen leerlingen geen betaalde bijles geven en verwijzen ouders dan door naar collega-vakleerkrachten. Maar de vraag is groot. “Ik heb een leerling die dringend bijles nodig heeft. Geen enkele collega heeft tijd om hem erbij te nemen. De ouders zelf zoeken ook verder, maar hebben nog niemand gevonden”, zegt Tinne Thys.

Ongelijke kansen

Volgens de VCOV brengt deze trend de gelijkheid van kansen in het onderwijs in gedrang. “Het is evident dat kinderen van kansarme ouders hier uitgesloten worden. Bijlessen kunnen dus maar moeilijk onder de noemer van gelijke kansen ondergebracht worden. Wij vinden dat het in de eerste plaats de taak van de school is om leerlingen met moeilijkheden via het zorgbeleid bij te werken. Maar de eindverantwoordelijkheid ligt natuurlijk bij de ouders zelf. Ze zijn vrij om in te gaan op het commerciële aanbod van buitenaf”, aldus Claes.

© 2011 – StampMedia/Lessius – Lien Claes