Solidariteitsbetoging voor het Ministerie van Buitenlandse Zaken in Brussel (foto: Jenifa SepSap)
Nieuws, Wereld, Samenleving, Politiek, Palestina, Tel Aviv, Internationale missie -

Bienvenue en Palestine? Welcome to Israël!

Ellen Lambrechts (20) vertrok met de internationale missie "Bienvenue en Palestine" naar de Westelijke Jordaanoever. Net als de andere deelnemers, werd ze gearresteerd in de luchthaven van Tel Aviv, gevangen gezet en uitgewezen. Ze getuigt over wat ze meemaakte.

zondag 17 juli 2011 12:03
Spread the love

Op vrijdag 8 juli omstreeks 23 uur kwamen we aan in Israël. De vlucht had acht uur vertraging wat ons erg verdacht leek. Bij aankomst werden we meteen gearresteerd.  We werden gescheiden in twee groepen en in aparte kamers geplaatst. Op geen enkel moment werden we op de hoogte gesteld van de redenen van onze arrestatie en opsluiting.

Arrestanten

We wilden niet verbergen dat we de Palestijnse gebieden kwamen bezoeken. Want we waren uitgenodigd door een Palestijnse NGO om deel te nemen aan verschillende activiteiten zoals theater, dans en landbouw.

Na een uur wachten werd ons per groep van vijf gezegd dat we naar “de overste” moesten gaan voor een ondervraging. We kwamen terecht op een kleine donkere plek waar dertig politieagenten ons  opwachtten. Ze dwongen ons onze spullen af te staan en in een arrestantenbusje te kruipen. “Welcome to Israël”, werd met een sadistische toon gezegd.

Met ongeveer twintig meisjes belandden we in het busje vol kakkerlakken. Het was er erg warm, er was weinig ruimte en er was amper lucht om te ademen! Veel meisjes raakten in paniek. Er waren bovendien 5 minderjarigen en 3 oudere dames. Eén van hen werd ziek. Ze kon niet goed meer ademen. Anderen weenden en trilden met hun lichaam. We waren bang.

“We bleven opgesloten in het busje van middernacht tot 5 uur.” 

We vroegen of we een advocaat mochten contacteren, maar dat werd geweigerd. We wezen de politie erop dat we rechten hadden en dat zij de plicht hadden om die te respecteren. Ze antwoordden echter vrolijk: “We are the law”. Toen we begonnen te zingen, sloeg de politie de deur open, kwamen agenten binnen en zeiden ze ons dat ze niet zouden aarzelen om geweld te gebruiken.

We bleven opgesloten in het busje van middernacht tot vijf uur. Verschillende keren startten ze de wagen om ons de hoop te geven dat we eindelijk zouden vertrekken.

In mijn hoofd rezen duizend vragen. Hoe is het mogelijk dat een land dat beweert ‘democratisch’ te zijn alle internationale verdragen schendt?  Ik had veel gelezen over de staat Israël, maar deze levensechte ervaring deed me beseffen dat de situatie nog erger was dan wat ik me had kunnen voorstellen.

Mijn gedachten waren bij het Palestijnse volk, dat dagelijks moet leven met dergelijke vernederingen. Als ik als mensenrechtenactiviste door de staat Israël als een ‘terrorist’ wordt bestempeld, duidt dat op een diep geworteld racisme.

Rond vijf uur vertrok het busje dan uiteindelijk. We konden vaag zien dat we de woestijn in reden. Waar we heen gingen, wisten we niet. 45 minuten later kwamen we aan in de gevangenis van Elah. We werden in grote cellen gestopt voor meerdere uren.

Ik had het koud en ik was erg vermoeid. We werden vervolgens gefouilleerd. Onze spullen werden gescheiden en we werden naar een ander deel van de gevangenis gebracht waar we beschikten over voedsel, bedden en douches.

We kregen nog steeds niet te horen wat de reden was voor onze arrestatie en hoe lang we vastgehouden zouden worden. In de namiddag spraken we met de Belgische consul. Hij informeerde ons dat we waarschijnlijk van het grondgebied zouden verwijderd worden in de komende dagen.

De volgende ochtend kwam de manager van luchtvaartmaatschappij Lufthansa naar ons toe om te zeggen dat we die dag allemaal konden vertrekken op dezelfde vlucht.

Onze vrienden die met Swissair waren gekomen, hadden minder meeval. De luchtvaartmaatschappij weigerde in eerste instantie om ze te repatriëren. Ze werden uiteindelijk een dag later teruggevlogen. De luchtvaartmaatschappij Swissair had bovendien verschillende mensen geweigerd bij het vertrek.

“Israël blokkeert niet enkel de Gaza-strook, maar ook de Westelijke Jordaanoever.”

Deze missie toonde eens te meer de onmenselijkheid van het Israëlische regime aan. Israël blokkeert niet enkel de Gaza-strook, maar ook de Westelijke Jordaanoever. Het is tijd om te reageren.

We weten al geruime tijd dat de situatie waarin de Palestijnen leven rampzalig is!  Wij vragen dan ook aan de Raad van Europa en het Ministerie van Buitenlandse Zaken om de nodige stappen te ondernemen om Israël te veroordelen voor het niet respecteren van internationale mensenrechtenverdragen.

“Israël overleeft door de internationale handel en meer in het bijzonder door de bevoorrechte handelsovereenkomsten die het heeft met Europa.”

Wat zouden de Israëli’s ervan vinden als we hen dezelfde behandeling lieten ondergaan bij aankomst in Zaventem? Israël overleeft door de internationale handel en meer in het bijzonder door de bevoorrechte handelsovereenkomsten die het heeft met Europa.

Het is bekend dat Israël nauwe banden onderhoudt met de Verenigde Staten, maar het is nog belangrijker om te weten dat de EU de belangrijkste economische partner van Israël is en dat ze haar betrekkingen blijft versterken met één van de meest segregerende regimes ter wereld!

(Deze getuigenis werd vertaald uit het Frans)

take down
the paywall
steun ons nu!