De bibliotheek van de Antwerpse wijk Zurenborg zou sluiten. Het verhaal doet al een jaar lang de ronde. In de wijken Zurenborg en Oud-Borgerhout. Hoewel het maar een verhaal lijkt te zijn, doet het toch de nodige wenkbrauwen fronsen. Want mensen uit kansarme en anderstalige milieus lijken buiten de boot te vallen.
Wie woont of werkt in Zurenborg of Oud-Borgerhout wist het al langer: de bibliotheek in de Wolfstraat zou definitief sluiten. De openingsuren waren al drastisch verminderd tot hooguit twee dagen per week. Er zouden te weinig bezoekers komen. En dat terwijl de openingsuren van Permeke, de Antwerpse hoofdbibliotheek, vermeerderd werden.
Rampzalig
Hoewel de bib in een residentiele wijk ligt, komen de meeste bezoekers uit een andere wijk. Vaak van de blokken aan de Plantin-en-Moretuslei en uit Oud-Borgerhout. Veel van deze mensen hebben het niet breed. Een bibliotheek op wandelafstand is ideaal voor deze mensen. En een definitieve sluiting zou voor hen rampzalig zijn. Want een tramticket naar Permeke is voor sommigen veel geld.
Een aantal scholen uit de buurt bezorgen deze kleine bib alvast 1000 lezers per maand. Op veel van deze scholen zitten leerlingen uit kansarme en anderstalige milieus. Uit gezinnen waar vaak geen krant, geen boek en geen internetverbinding te bespeuren valt. De scholen maken deze leerlingen bekend met het fenomeen bibliotheek. En dat is zonder meer een succesverhaal. Bezoek op de woensdagnamiddag deze bib maar eens: de kinderen van de scholen komen in hun eigen vrije tijd terug.
Sluiten is uitsluiten
In een interview met de Gazet Van Zurenborg (voorjaarseditie 2010) lijkt directielid Greta De Schepper een definitieve sluiting met klem te ontkennen: “Er is geen enkel collegebesluit genomen tot sluiting.” De aandachtige lezer merkt al gauw op dat De Schepper om de hete brei heen draait.
De definitieve sluiting, die volgens veel buurtbewoners nabij is, heeft grote gevolgen voor kansengroepen. De weinige mensen uit deze groepen, die nu nog toegang hebben tot kranten, boeken en het internet, wordt nu ook het recht op documentatie ontzegd. Hoe wil een bibliotheek dan nog de leesbevordering bij kansengroepen stimuleren?
Zo vormt de definitieve sluiting van een bibliotheek ook een culturele uitsluiting van kansengroepen. Mensen die al weinig hebben, hebben straks nog minder. Waar is ons sociaal cultuurbeleid toch naartoe?
Treurige groet,
Hakim
