Zelf meende
ik   meer strijdbaarheid en meer inhoudelijke visie
vast te stellen bij de heropstart van Beweging.net  enkel weken geleden. Vandaag moet ik
ontgoocheld vaststellen dat de christelijke arbeidersbeweging het partijbelang
van haar bevoorrechte partner de CD&V boven het belang van de sociaal geëngageerden
binnen de vakbond en het ziekenfonds verkiest.

Zonder de
steun van de beweging waren de pas gevormde regionale en nationale meerderheden
niet mogelijk geweest.

We moeten
natuurlijk nog de regeerverklaring afwachten, de partijprogramma’s voorspellen onheil
dat is zeker.

Men geeft
de steun aan neo-liberale regeringen die samengesteld zijn uit partners die
geloven in het marktmechanisme en de kapitalistische logica. Het argument dat
men belangrijke ministerposten als Welzijn en Onderwijs aan de getrouwen van
Beweging.net geeft houdt geen steek. Een regering beslist immers collegiaal-unaniem.

Socialisten
en groenen moeten ten allen prijze  geweerd worden want die stellen precies de
roofbouw op onze planeet  die een gevolg
is van een losgeslagen kapitalisme in vraag.

Heb ik
heimwee naar de tripartite ? Niet echt want dit was al een centrum rechtse
regering met loonmatiging en afname van werkloosheidsvergoedingen in de tijd.
Ze was wel deze van het minste kwaad. Ze had spijtig genoeg net niet een
meerderheid bij de Vlamingen tot grote ergernis van de NV-A , een regering die
mijlenver staat van een meerderheid aan de Franstalige kant is duidelijk geen
probleem.

Samen met
enkele geestesgenoten zal ik het ACW-memorandum toetsen aan de regeerakkoorden
en zoeken naar de verschillen, of liever naar de overeenkomsten want dit lijstje
zal heel wat korter zijn.

Een ontgoochelde militant