De portemonnee van de overheid wordt steeds leger, wat automatisch leidt tot nieuwe besparingen (hallo, sneeuwbaleffect?) die voornamelijk de groep van werknemers treffen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de loonstop, indexsprongen, de afbraak van sociale rechten, de afbouw van het tijdskrediet, de verstrenging van het SWT (brugpensioen) of de voortdurende boodschap dat we met z’n allen langer moeten werken.

Wat niet wordt gezegd

De samenleving (lees: de werknemers) kreunt onder de druk die uitgaat van nogal wat werkgevers en hun belangenorganisaties. Over die druk wordt veel minder of niet gepraat. Het zijn werkgevers die gaan over de werkorganisatie, arbeidscontracten, uurroosters en arbeidstijden, het organigram en de loonstructuur. Wordt er geïnvesteerd in een duurzaam personeelsbeleid? Of wordt er vooral gekeken naar (meer) productiviteit en manieren om zo snel mogelijk veel winst te maken? Die dingen hangen vooral af van werkgevers.

Bovendien laten werkgevers zich graag vertegenwoordigen door werkgeversorganisaties zoals het VBO, Voka en Unizo. Deze organisaties zijn al sinds jaar en dag dikke vriendjes met een flink deel van de politici, en ook het publiek en de media lust er wel pap van. Terwijl de vakbonden, die de vertegenwoordiger van miljoenen werknemers en werkzoekenden, nogal makkelijk worden bekeken als ‘lastposten’.

Bruto Binnenlands Geluk

Als syndicalist vind ik het belangrijk alles in het werk te stellen, zodat werknemers zich beter en gelukkiger voelen op de werkvloer. Ook wil ik een lans breken voor meer Bruto Binnenlands Geluk. BBG staat voor de vakbond gelijk aan meer geluk op het werk. Want mensen willen een fair loon, degelijke arbeidsvoorwaarden, een leuke job, een goede work-life balance maar vooral … waardering en respect.

Te veel werkgevers, gesteund door een groot aantal politici, blijven hameren op de vraag naar nog méér flexibiliteit, nog meer loonkostenverlagingen, nog meer besparingen in de sociale zekerheid, nog meer snoeien in sociale rechten. Hoeveel druk van werkgevers(organisaties) kunnen de werknemers blijven slikken? Me dunkt dat het hoog tijd wordt om de switch te maken, van druk naar geluk, en te kiezen voor maatregelen die de tevredenheid van werknemers vooropstelt. Beste werkgevers, dat komt ook jullie ten goede!

#samenvoormeerwerkgeluk – #samenvoormeerbrutobinnenlandsgeluk

Samen voor meer werkgeluk. Samen voor meer Bruto Binnenlands Geluk. Dat zijn de uitdagingen voor werkgevers, werkgeversorganisaties en beleidsmakers. Naast de vraag wat goed is voor de economie (en per definitie dan ook voor de bedrijven), dient ook de vraag te worden gesteld wat het beste is voor de werknemers in functie van meer werkgeluk, meer BBG. Ik ben voorstander van de invoering van een werkgeluktoets. Meten is weten, dus laten we het werkgeluk bij werknemers meten, telkens wanneer regeringen of werkgevers maatregelen doorvoeren die gevolgen hebben voor het personeel, voor wie (tijdelijk of definitief) ongeschikt is om te werken of voor werkzoekenden. Dit zou een aanzet kunnen zijn voor meer werkgeluk – voor meer Bruto Binnenlands Geluk.

Dominic Van Oosterwyck is vakbondsman bij ACV Puls.