Mevrouw
de Minister,

Uw boodschap dat u vertrouwen en ruimte geeft aan
scholen komt geen dag te vroeg. Uw beleidsnota ademt erkenning voor
de inzet van leerkrachten en directies uit. Dat valt op na de –
meestal goed bedoelde – bagger die het onderwijs vaak over zich
krijgt. Uw plan om de werkingstoelage voor alle leerlingen gelijk te
trekken overschaduwt echter deze blijde boodschap.

Vooral dan
in de steden. U overweegt immers te snijden in wat scholen extra
krijgen voor kwetsbare leerlingen en dat te herverdelen over alle
scholen. Deze kwetsbare leerlingen wonen echter vooral in de steden.
In mijn stad Gent alleen gaat het over 45 procent van de leerlingen,
dat zijn ongeveer 25.000 kinderen en jongeren. Samen met de besparing
op de Centra voor Leerlingenbegeleiding (CLB’s) zal dit leiden tot
verminderde onderwijskansen en een verhoging van de ongekwalificeerde
uitstroom.

Na het lezen van uw beleidsnota vraag ik me af of u
wel voldoende op de hoogte bent van de schrijnende omstandigheden
waarmee onze leerkrachten en schooldirecties dagelijks geconfronteerd
worden. Leraars staan voor klassen waar niet één leerling thuis
Nederlands spreekt. Onze directies garanderen honderden kinderen
zonder papieren het recht op onderwijs, maar dat kost geld.
Onbetaalde schoolfacturen stapelen zich op, maar een deurwaarder
sturen naar gezinnen waar niets te rapen valt, heeft geen enkele
zin.

Ter verdediging hoorde ik een regeringspartij zeggen dat
het om de verwarmingskosten van scholen zou gaan en dat die voor elke
leerling gelijk zijn. Daar gaat het helemaal niet over. Het gaat over
het achtjarige meisje Maria die straks terug thuis blijft terwijl de
rest van de klas op (dure) uitstap gaat. Het gaat over de zesjarige
Yasin die nu van de juf een warme jas toegestopt krijgt omdat zijn
ouders het geld niet hebben hem een jas te kopen.

Het
gaat over die basisschool waar douchen deel uitmaakt van het
weekprogramma om te voorkomen dat schurft uitbreekt. Het gaat over de
zestienjarige Tibor voor wie zijn deeltijdse opleiding hulpkok te
duur wordt. Het gaat over leerkrachten die met handen, voeten en
didactisch materiaal in het buitengewoon onderwijs lesgeven aan
tieners met een licht verstandelijke handicap, die nog nooit op de
schoolbanken zaten en nog geen woord Nederlands praten, maar ook
dromen over hun toekomst.

Allemaal verhalen, allemaal
leerlingen, mevrouw de Minister, die ik leerde kennen tijdens mijn
bezoeken aan de Gentse scholen.

Het
hoofd van het Stedelijk Onderwijs Gent rekende uit dat het voor de
stedelijke scholen alleen al jaarlijks over zo’n 2,75 miljoen euro
aan werkingstoelage gaat. Een ruwe schatting voor alle scholen in
Gent geeft mij het cijfer van meer dan 6 miljoen euro op jaarbasis.
Wellicht een peulschil op uw totale budget voor onderwijs, voor onze
scholen echter het verschil tussen hongerige leerlingen die af en toe
eens naar school kunnen komen of leerlingen uit arme gezinnen die
tenminste op school gelijke kansen krijgen. Dan hebben we het nog
niet over de geplande besparing bij de Centra voor Leerlingen
Begeleiding.

Overal in Vlaanderen worden op scholen
mosselsoupés, kaas- en wijnavonden en spaghettifestijnen
georganiseerd om investeringen te dekken en sociale steunkassen te
vullen. Een schoolbestuur in de Brugse Poort, het Rabot of Nieuw Gent
roeit echter met heel andere riemen.

Deze
ouders kunnen zich geen spaghetti-avond permitteren. Een gezin met
vier kinderen is zijn halve weekbudget aan maaltijden kwijt. De
situatie van een school uit het rijkere De Pinte die met een kaas-en
wijnavond 4.000 euro ophaalt, valt niet te vergelijken met de scholen
in een grootstedelijke context.

‘Vertrouwen
en ruimte geven’ wordt ‘trek uw plan’, als het gepaard gaat met een
besparing op deze scholen, op deze leerlingen. Ik vertrouw erop dat
dit niet uw bedoeling is. U laat in uw beleidsnota gelukkig ook nog
ruimte voor onderzoek. Dat bevestigt u ook in een recent interview
met De Morgen.

Daarom nodig ik u graag uit op onze scholen in
Gent. Ik wil u tonen hoe onze scholen dag in dag uit elke euro goed
gebruiken in hun dagelijkse strijd voor gelijke kansen en tegen
kinderarmoede. Hopelijk zal u dan, samen met mij, overtuigd zijn dat
schrappen in de werkingsmiddelen voor deze scholen een dramatische
vergissing is.

Met vriendelijke groet,
Elke
Decruynaere, Schepen van Onderwijs van de Stad Gent