Alweer wordt in diverse media het aftreden van Berlusconi aangekondigd, opnieuw wishful thinking of zou het deze keer echt mogelijk zijn?

De man raakte bij Franco met de pet alle krediet kwijt sinds zijn seksschandaal met een minderjarige, verloor alle respect van Europa en de internationale politiek met zijn loze beloftes en weinig concrete plannen in het kader van de economische crisis en dreigt nu ook de controle op de financiële markten volledig kwijt te raken.

Ongeacht welke beslissingen (of gebrek aan beslissingen) hij de laatste tijd neemt, de beurs van Milaan zakt verder weg, dag na dag en de nieuwe heilige koe, de spread, neemt Griekenlandse proporties aan…. en vermits de beurzen en de financiële wereld het in deze tijden meer voor het zeggen hebben dan de politiek of zijn burgers zou het best mogelijk zijn dat geld -het stokpaardje van de premier- nu net zijn achillespees zal blijken te zijn.

Uiteraard ontkent Il Cavaliere dat hij voortijdig zou opstappen, ook al staat er morgen een vertrouwensstemming in het parlement op de agenda en lijkt het deze keer zo te zijn dat er teveel overlopers het zinkende schip trachten te verlaten waardoor Berlusconi nog moeilijk deze nederlaag kan ontlopen. De eer aan zichzelf houden staat echter niet in zijn woordenboek, hij is het aan zijn imago verplicht strijdend en macho ten onder te gaan, ook al gelooft hij zelf zoals steeds nog in zijn verrijzenis.

Deze namiddag nog verscheen in de Italiaanse media volgende uitspraak, ‘ik wil morgen de vertrouwensstemming en de verraders recht in de ogen kijken als ze tegenstemmen’ dus van vrijwillig opstappen lijkt nog geen sprake, ook al zijn de geruchten alleen reeds voldoende om de Milanese beurs te laten heropleven, hetgeen de indruk versterkt dat het ganse beurswezen slechts één grote fragiele speelbal is van wereldwijde speculanten.