Liefste Ex(xen),
Ooit zaten we naast elkaar te verkommeren op een grijs kantoor, later liepen we ons zij aan zij achterna in het jachtige bestaan als zelfstandige, nu zijn onze wegen andere richtingen uitgegaan.
Ik koos voor onbetaalde terugtrekking maar moest gisteren wel én op het land werken én hout zagen én een deel van een gevel stuccen… en deed uiteindelijk niets van dat alles.
Door ’s ochtends toevallig iets te lezen in een Italiaans kookboek over een traditioneel gerecht –mosto cotto- besloot ik de buurman (Nederlandse ontstressers met een vakantiewoning) zijn druiven te plukken en zelf aan de slag te gaan. Met de hand perste ik de overrijpe en dus uitermate zoete wijndruiven tot er na enkele zeefbeurten enkele liters puur bio sap overbleef dat vervolgens werd ingekookt tot er amper acht kleine bokaaltjes ingekookt natuurlijk gezoet druivenconcentraat overbleef, heerlijk bij kaas of zwaardere vleesschotels.
Ik bedoel maar dat ik gisteren mijn tijd volstrekt nutteloos doorbracht maar daar zelf voor koos en daar uitermate tevreden over was, terwijl ik vermoed dat jullie ondertussen vurig beginnen hopen dat het unieke brugpensioenstelsel nooit Europees zal geregeld worden en er zo vervroegde én betaalde uittreding mogelijk blijft.
Het lijkt één van de problemen van onze overbeschermende maatschappij geworden, mensen zijn nog enkel bereid risico te nemen als er voldoende opvangnetten beschikbaar zijn, eigen verantwoordelijkheid opnemen behoort tot een ver verleden. We willen enerzijds vermindering in arbeidstijd, diverse zo ‘uitzonderlijke’ verloven dat ze regel worden, loopbaanonderbreking en tijd voor onszelf maar anderzijds geen enkele toegeving doen op financieel gebied, dat lijkt volgens simpele logica tegenstrijdig, zeker wanneer de vetpotten opgedroogd lijken te raken.
De sociale zekerheid zou er moeten zijn voor de minderbedeelden, het opvangen van onvoorziene gebeurtenissen, het verzekeren van de toekomst en tijdelijke inzinkingen, miserie zoveel als mogelijk uit te sluiten maar niet ter sponsoring van vrije keuzes, niemand wordt verplicht voltijds te werken, niemand wordt gedwongen een loopbaan van vijfenveertig jaar onafgebroken te zwoegen, er bestaat nog zoiets als de vrije wil.
Kiezen voor persoonlijke vrijheid betekent dan wel dat er op persoonlijk materieel vlak een vermindering van luxe is maar het is enkel wanneer men verplicht wordt creatief en inventief te zijn dat je naar alternatieve oplossingen zoekt. Zo kan een maatschappij vooruitgaan, minstens ga je zelf vooruit, maar wachten tot alles opgelost wordt door externe tussenkomsten is onhoudbaar en voorbijgestreefd.
Dergelijke mentaliteit leidt tot excessen waarbij multi media markten gratis dvd-spelers weggeven en de zieke consumenten elkaar dreigen te vertrappelen om een object in huis te halen waar ze er vermoedelijk al enkele exemplaren van hebben, de decadentie ten top.
Ik zal deze winter mijn druivensausje openen en er eentje op jullie gezondheid bij drinken, in afwachting dat jullie ook ooit wel eens van het leven zullen durven genieten, zonder garantie op succes evenwel, hopelijk is het dan nog niet te laat, de tijd is namelijk niet manipuleerbaar.
Wulfy15, de soms lichtjes hopeloze
