Ik ben al even in het buitenland, en heb dus de Grave en Angstwekkende Feiten niet mee beleefd, beschik ook niet echt over alle materiaal dat er intussen rond gegroeid is. Wel volg ik sinds een tijd, zij het liefst op een veilige afstand, de fratsen en vuurspuwerij van Benno Barnard en zijn medestanders.

Benno was een jonge dichter toen hij naar Antwerpen kwam, misschien is hij nog steeds een dichter. Daarnaast heeft hij zich al gauw ontpopt als een missionaris, een prediker van wisselende, bedenkelijke goden. Het ‘incident’ met de ‘sharia4’-warhoofden is een logisch beroepsrisico voor missionarissen, het zou me bijna verbazen als deze prediker, die provocatie en belediging een normale discussietechniek vindt, er niet tegen verzekerd was.

Aan fysieke beveiliging had hij alleszins wel gedacht – zie de hem gracieus geleende gorilla’s van het Vlaams Belang (ergens je logo tonen kan nooit kwaad) -, en natuurlijk was de ‘sharia4’-actie het beste verloop voor zijn ‘lezing’ dat hij had kunnen hopen. Het was te voorzien dat die in de gespannen val zouden trappen, groot kabaal organiseren tegen de onverlaat met zijn “Leve God weg met Allah”-godslasterende titel, de lezing onmogelijk maken op de manier zoals wij het meegemaakt hebben dat Vlaamse nationalisten, linkse revolutionairen, Joodse zionisten en boze vakbondsleden in het niet zo verre verleden bij ons lezingen onmogelijk maakten, en zo de spreker in de ogen van de goede gemeenschap en haar media overschot van gelijk geven zonder dat hij iets heeft moeten zeggen, en zonder dat zij ernaar hebben moeten luisteren.

Is dit een kwestie van vrije meningsuiting? Me dunkt van niet. Benno gelooft in het prediken met de grote mond, en schrikt er vast niet van als zijn doelwitten tegen hem ook een grote mond organiseren. Natuurlijk is het niet elegant, laat staan verstandig. Maar vast zou het vuur der verontwaardiging niet zo hoog opgelaaid zijn als het de CVP-jongeren waren geweest die de rel organiseerden. Zelfs kun je niet zonder lachen blijven beweren dat de opportunisten van Sharia4 helemaal zelf de rel organiseerden.

Neen, het is Benno Barnard die de rel organiseerde, en wel met het hoogst herkenbare doel de Antwerpse Geert Wilders te worden, aan de hand van dezelfde argumenten, dezelfde bondgenoten, dezelfde manipulaties. Nu kunnen wij Geerten Wilders best missen, maar is dit de kern van deze zaak, waar wij van moeten wakker liggen?

Eerder is het wat deze prediker komt zeggen dat ons zorgen moet baren, en de onderneming die hij ons tracht aan te praten.

Benno Barnard is wat in de VS een ‘neoconservatief’ heet. Rechts geworden niet omwille van belangen maar uit overtuiging, geëngageerd in een nauw radicaal zionistisch gedachtengoed, onvoorwaardelijk aan de zijde van de huidige Israëlische regering, heeft hij zich laten inlijven in wat hij wellicht een kosmisch conflict acht, de ware “clash of civilisations” die onder de neoconservatieven tijdens de regering van George W. Bush na 9/11 georganiseerd werd (in Irak, Afghanistan, enzoverder).

Ontkennen dat die oorlog woedt zou onzinnig zijn, en beledigend voor de talloze doden die hij eist – in Irak, in Afghanistan en Pakistan en op steeds meer plaatsen in de islamitische wereld, maar grotendeels niét in Europa of Noord-Amerika. Maar niet willen zien dat hij niet door de moslims georganiseerd werd – hoe rabiaat en obscurantistisch de luidruchtigste islamisten- en djihad-groepen ook mogen zijn – al heeft de terroristische aanslag van 9/11 hem zeker uitgelokt – maar door lieden in de VS en Europeanen in de ‘slipstream’ van de VS, is gevaarlijk.

Israël, dat in het hart zit van een ander conflict met de islamitische wereld, een conflict dat echter gedeeltelijk met deze oorlog overlapt, probeert systematisch en niet zonder succes de oorlog tegen de islam mee te sturen in richtingen die met zijn eigen belang stroken. Zie in hoge mate maar niet alléén, de langdurige campagne tegen Iran.

Ik kan hier niet in de details treden van het specifiek Israëlische conflict, waar Barnard zich blijkens zijn herhaalde uitspraken en engagement (zie het deelnemen aan haatcampagnes, het saboteren van informatie over het conflict die niet éénzijdig zionistisch is, het schrijven, in dat kader, van beledigende en van leugens bolstaande brieven aan gemeentebesturen van Geraardsbergen enz.) emotioneel zeer bij betrokken voelt (intellectueel allicht niet), en waarin zijn hyperventilerende Palestijnenvrees wortelt.

Maar ik moet er wel op wijzen dat alleen het oplossen van dit conflict in redelijke, dat wil zeggen vredelievende zin, in de huidige fase van onze beschavingen-oorlog een mogelijk begin van kalmering van de zinnen in die oorlog kan aanreiken. Ik bedoel: zonder regeling van het Israëlisch-Palestijns conflict zal dat niét gebeuren.

Omdat dit niet de richting is die de regering van Israël uit wil, is zij enkele jaren geleden (onder premier Ariël Sharon) in Europa zogenoemde ‘task forces’ gaan organiseren, met als doel onder meer het promoveren van de Israëlische regeringspolitiek en haar propaganda.

Waar deze task forces in hoofdzaak op de lokale Joodse gemeenschap georiënteerd zijn, is de inlijving van dichters, journalisten en andere lesgevers die niet gehinderd worden door teveel kennis van zaken, natuurlijk mooi meegenomen. Vandaar het fenomeen Benno.

Zeker sinds Israël zijn ware natuur te duidelijk manifesteerde in zijn jongste Gaza-oorlog, en er misschien een kentering optrad in de sympathie voor Israël onder Europese bevolkingen, zijn de task forces in overdrive gegaan en lijkt een nieuw offensief ingezet, met name tegen de islam.

En aangezien het gevaar klein is dat de Palestijnen België komen bezetten (zoals zij, zoals men weet, ook Israël niet bezetten maar het Israël is dat Palestina bezet houdt), kan Benno volstaan met enkele laaghartige sneren aan hun adres, en zich verder wijden aan zijn nieuwgevonden oorlog, die van de joods-christelijke God tegen Allah, die van de moslims. Goden vechten niet meer onder elkaar, dat doen de sukkels die in hen geloven. Maar dat kan niet deren.

Moslims zeggen al jaren dat het joods-christelijke Westen (om de terminologie over te nemen) bezig is aan een nieuwe, moderne, kruistocht tegen de islam. Zij leiden dat onder meer af uit de onvoorwaardelijke westerse steun aan Israël, uit opmerkingen van George W. Bush, de oorlog in Irak, en de oorlog in Afghanistan (nu Navo-conflict, met Belgische troepen incluis).

Onze Pieter de Kluizenaar staat er dus op ze gelijk te geven. Hij roept ons op om samen met hem ten strijde te trekken voor de verdediging van het Vrije Westen. Niet dat van de Verlichting, het is hier al licht genoeg, het andere Westen. Dat het Westen niet aangevallen werd is de beste reden om het te verdedigen. Daarom, en vanwege de krachten àchter hem, is Benno Barnard gevaarlijk.

Natuurlijk heeft hij recht van spreken. Geef hem een zeepkist. Maar begin niet anderen te verbieden hem te onderbreken, met of zonder dreiging van geldboetes. Of verbied hém ook ons te onderbreken. Voltaire wordt natuurlijk vaak geciteerd in deze kwesties, ten koste van het eigen leven enzovoort. Dat was dus apocrief. Laat mij ook Voltaire eens aanhalen, hij heeft ook gezegd: “Ecrasons l’infâme!” Dat blijft geldig, voor mijn part. Voor de wisselende, bedenkelijke godheden, en het kliekje dat ons ten oorlog wil voeren incluis.