Vrijdag1 juli 2011

was onze reisdag. Met een tweetal uur vertraging zijn we geland in Cotonou. We zijn opgehaald door Pascal Togonou (de Secretaris-Generaal van de vakbond waarmee we de komende dagen uitgebreid zullen kennis maken) en door Uziël ….. (de coördinator van Wereldsolidariteit in Afrika.

Zaterdag 2 juli 2011

De eerste officiële kennismaking met de vakbond CGTB (Confédération Générale des travailleurs du Benin, opgericht in 1993) vond plaats op zaterdagvoormiddag 2 juli 2011. Het voltallige bureau (met 23 afgevaardigden) ontving ons in hun nationaal secretariaat, in La Bourse du Travail, een gebouw waar 4 verschillende vakbonden kantoor houden. We kregen zicht op de structuur van de organisatie, op hun visie, waarden en missie.

In de namiddag bezoeken we een eerste project dat opgezet wordt door een samenwerkingsverband tussen de vakbond CGTB en Wereldsolidariteit. Het is een project voor vissersvrouwen, ‘Les Femmes Mareyeuses’. Vrouwen fileren, roken en verkopen vis die hun mannen op zee hebben gevangen. Zij hebben zich verenigd om werk en leefomstandigheden te verbeteren, om te zorgen dat hun arbeid en die van hun mannen iets meer opbrengt. Onbeschrijfelijk hoe die vrouwen moed en vreugde uitstralen, ondanks de precaire situatie waarin zij leven.

Zondag 3 juli 2011

Ook in Benin is zondag een rustdag Maar wees gerust, de stad is nog vol van activiteit. Over de drukte in de stad en de indruk die dit op ons nalaat, schrijven we later nog wel een blog. Op deze rustdag hebben we een aantal toeristische bezoeken gebracht die toch vol van culturele, historische en maatschappelijke bagage zitten. Eerst nog zeggen dat dit een regendag was.

De hele nacht heeft het stevig geonweerd en tot de middag blijft het zwaar regenen. Met alle gevolgen, vooral voor die straten in Cotonou die niet verhard zijn. We rijden een dik uur vanuit Cotonou naar Ouidah. Een stad vlak bij de zee. In Ouidah bezoeken we een Portugees fort waar vroeger slaven gevangen werden gezet in afwachting van hun deportatie naar overzeese gebieden. Momenteel doet het fort dienst als museum.

Vervolgens rijden we met onze minibus de route van ongeveer 5km die de slaven vanop de marktplaats van Ouidah moesten afleggen tot aan de zee. Hier werden ze dan verscheept. Op deze plaats staat (erkend door UNESCO) een enorme gedenksteen met de alleszeggende naam “La porte de non-retour”.

We wandelen tot in de zee en zien de zandkustlijn van Benin met talrijke palmbomen. Als je de geschiedenis niet zou kennen, een prachtige plaats op aarde. We rijden verder naar de voodoo en pythontempel. Dat laatste mag je zeer letterlijk nemen. Enkele collega’s krijgen een python rond de nek gelegd. En dan zetten we de tocht verder naar Ganvié. Dat is een paaldorp met 30.000 inwoners. Via een boottocht van 8km bereiken we deze stad, die ontstaan is in de jaren 1700 toen de inwoners op de vlucht waren om te ontsnappen aan de slavernij. Een zeer bijzondere ervaring was dit.

Maandag 4 juli 2011

We starten ‘de werkweek’ met een bezoek aan het secretariaat van Wereldsolidariteit in West-Afrika. Van hieruit werken 10 medewerkers aan de coördinatie van projecten, ook in Benin. We krijgen een zicht op de globale werking in West-Afrika, zodat we de verdere bezoeken beter kunnen plaatsen. De rest van de voormiddag besteden we aan een bezoek aan opleidingsinitiatieven voor garagisten, carrossiers en kappers. In de namiddag bezoeken we de haven van Cotonou. Een kleine haven, maar volop in ontwikkeling, met veel potentieel. Een haven die mee de motor kan zijn voor verdere economische ontwikkeling in Benin.