Sociale drama’s zijn het voor de betrokken werknemers, maar de reeks sluitingen en herstructureringen zijn geen teken dat het economisch slecht gaat. Integendeel zelfs, bezweren de regeringspartijen geflankeerd door enkele arbeidsmarktspecialisten.

Op sociale media vuurt N-VA de ene na de andere grafiek af die moet bewijzen dat het goed gaat met de Belgische arbeidsmarkt. In augustus ontving de VDAB bijvoorbeeld meer dan 18.000 vacatures, een kwart meer dan in dezelfde maand een jaar geleden.

Cijfers van Eurostat bevestigen dat: in de EU zijn er maar twee landen met procentueel meer openstaande vacatures dan België. Nog een cijfer waar N-VA gretig mee uitpakt: volgens de Nationale Bank werden er onder de regering-Michel al 69.700 jobs gecreëerd.

Alleen zijn er een aantal cijfers die men in die kringen liever verzwijgt. Zo leren de statistieken van de RVA dat het aantal uitkeringsgerechtigde werkzoekenden steeg in juli: +0,9 procent in vergelijking met een jaar eerder.

Dat is merkwaardig, zeker als je in rekening brengt dat in 2015 en de eerste maanden van 2016 45.000 inschakelingsuitkeringen werden stopgezet. Dat is een uitkering voor jonge schoolverlaters die niet meteen werk vinden. De regering-Di Rupo beperkte het recht op een inschakelingsuitkering tot 3 jaar en minister van Werk Peeters maakte de toegang nog strenger.

Uit onderzoek blijkt dat werklozen die hun uitkering verliezen gewoon uit de statistieken verdwijnen. Ze hebben dus nog altijd geen werk, maar worden gewoon niet meer meegeteld.

Er zijn ook de verontrustende cijfers van Eurostat die de groei van werkgelegenheid in de Europese Unie vergelijken. België bengelt daar helemaal achteraan. Alleen Finland en Kroatië doen het slechter.

Die laatste cijfers tonen dat er wel jobs bijkomen maar veel minder dan in de rest van Europa. Dat zou eigenlijk de belangrijkste vaststelling moeten zijn. Het al dan niet groeien van de arbeidsmarkt is heel sterk afhankelijk van de internationale conjunctuur. Regering kunnen enkel proberen beter te scoren dan de rest van Europa. Tegen een negatieve trend ingaan, is heel moeilijk.

Alleen is er nu een positieve trend in de EU en ons land profiteert daar niet of veel minder van. Arbeidsmarktspecialisten zouden beter onderzoeken hoe dat komt.
Aan de hoge lonen ligt het alvast niet. Volgens Eurostat stegen de uurloonkosten in België met 0,1 procent in vergelijking met vorig jaar. In Duitsland stegen ze met 1,8 procent. De gemiddelde stijging in de eurozone bedraagt 1 procent.

Op Europees vlak zit België dus bij de landen waar de lonen het minst stijgen en waar er het minst jobs bijkomen. De economen en politici die de aanbodeconomie aanhangen (door Nobelprijswinnaar Krugman ooit een krankzinnige doctrine genoemd), zullen dit merkwaardig vinden. Helaas zijn zij binnen de regering in de meerderheid en zijn ze niet snel onder de indruk van feiten.