We kiezen om de zoveel jaar immers onze politieke vertegenwoordigers om in diverse parlementen het samenleven in goede banen te leiden. We vertrouwen ze de opdracht toe om goede spelregels op te stellen en afspraken te maken. We rekenen op onze talrijke ministers om hun departementen goed te leiden zodat het land behoorlijk kan functioneren.
Niet goed bezig
Dat politici hun werk goed doen, zou kunnen betekenen dat onze wegen er niet bij liggen alsof we dicht bij een oorlogsgebied zitten, dat het vanzelfsprekend is om scholen en kinderopvang te vinden voor kinderen, dat de fiscus in staat is om behoorlijk van iedereen naar vermogen zijn of haar bijdrage te innen, dat de spoorwegen de goede organisatie en de middelen hebben om mee voor duurzame mobiliteit te zorgen, dat we geen justitie hebben die aan rechtsonthouding doet wanneer uitspraken jarenlang op zich laten wachten, dat we nuttig werk scheppen voor al die jongeren én ouderen die uit de boot vallen.
Het zijn zovele zaken waarin de politiek niet goed genoeg bezig is.
BHV: er is niets waar politici zich achter kunnen verstoppen
Dit moet ook betekenen dat onze politici de uitgesproken opdracht hebben om het institutionele kader van het land in orde te houden. Zij, en zij alleen, kunnen ervoor zorgen dat ons land de bestuurlijke instellingen heeft die nodig zijn. Zij, en zij alleen, hebben dus de verantwoordelijkheid om het probleem Brussel-Halle-Vilvoorde op te lossen.
Er is echt niets waarachter ze zich kunnen verstoppen, niet de globalisering, niet de verschuiving van de macht richting markt, bedrijfsleven, Europese Unie, media of andere actoren.
Falende politici, zware gevolgen
Onze politici lijken er al jaren niet in te slagen die opdracht min of meer behoorlijk uit te voeren. Dat laat jammer genoeg maar één conclusie toe. Anders dan de meeste mensen doet de beroepsgroep van de nationale politici – die daarvoor overigens behoorlijk wordt vergoed, daar kan of mag het niet aan liggen – haar job niet naar behoren. Ze verzaakt zelfs aan haar opdracht om het land naar goed vermogen te besturen.
Want kijk naar de gevolgen
Er liggen een pak uitdagingen van de meest diverse aard op hen te wachten. We moeten de financiële crisis nog altijd echt onder controle krijgen én een duurzame economie opbouwen. We moeten de werkloosheid bestrijden en de groeiende inkomenskloof aanpakken. We moeten iedereen, van jong tot oud, opnieuw de zekerheid bieden dat niemand iets tekort hoeft te komen en dat goed onderwijs, betaalbaar wonen, prima gezondheidszorg en een rustige oude dag een recht zijn voor iedereen.
Al die uitdagingen roepen om één ding, dat politici hun werk doen, het land besturen, de samenleving en de economie sturen.
Het toeval wil dat onze politici daar straks extra kansen voor krijgen. Over enkele maanden is België voorzitter van de Europese Unie. Dan zouden ze het voorstel van een belasting op internationale financiële stromen om de crisis aan te pakken op de Europese tafel kunnen leggen; evenzo ernstige voorstellen om de klimaatverandering tegen te gaan en om – in het Europees jaar van de armoedebestrijding – de groeiende inkomensongelijkheid te counteren.
“Dit is jullie job”
Helaas. Driemaal helaas.
Onze politici lijken er niets beter op te vinden dat het stuur los te laten, aan wal te gaan staan en toe te kijken hoe het schip van staat op de klippen dreigt te lopen. Daarmee dreigen ze het land in crisis te storten. Ze ondergraven zelf het concept van de vertegenwoordigende democratie, want wie blijft vertrouwen schenken aan wie het toevertrouwde werk niet doet?
Neen, heren en weinige dames, dit is niet de weg, dit is niet waarvoor jullie zijn verkozen. U moet met een oplossing komen, én voor Brussel-Halle-Vilvoorde, én veel meer nog voor alle maatschappelijke uitdagingen die onze welvaartsstaat bedreigen indien ze niet worden aangepakt.
Dat is jullie job.
Dirk Barrez – Christophe Callewaert
