De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

België 2.0, de contouren van het België van de Toekomst…
België, Gent, Animo, Jong VLD, N-VA, Separatisme, Staatshervorming, Confederalisme, Federalisme, Jong Groen, B Plus, Unitarisme, Jeunes CdH, Jeunes MR, MJS, COMAC, Jeunes Ecolo -

België 2.0, de contouren van het België van de Toekomst…

vrijdag 26 oktober 2012 19:12
Spread the love

Hoe zien de voorzitters van de jongerenafdelingen van de voornaamste Belgische, democratische partijen de toekomst van ons land? De recente donderpreek van de Antwerpse burgemeester-te-wege over de toekomst van ons land maakte een antwoord op de vraag alleen des te dringender. Met de organisatie van het debat België 2.0 gaf Bplus afgelopen donderdag in Gent een aanzet tot antwoord.

            Met België omdat het kan…

Wat sommigen ook mogen geloven, wanneer het aankomt op het opdoeken van ons land staat de N-VA alleen, extreemrechts en enkele andere politieke groupuscules niet in overweging genomen. De zgn. onderstroom van Bart De Wever waar het de laatste tijd allemaal om te doen lijkt bleek, op de eigen jongerenafdeling van de N-VA na, volslagen afwezig te zijn onder de jonge politici.

Het viel op hoe sterk deze jongeren geloven in een toekomst in België. Hoewel sommigen – Jong VLD, Jong CD&V – sterk de mantra aanhingen over het verschuiven van het zwaartepunt van het federale niveau naar de, bleek het verder bestaan van de federale staatsstructuur voor allen een vaststaand gegeven.  

Voor de linkse partijen was die Belgische toekomst bovendien ook een toekomst waarbij herverdeling en sociale rechtvaardigheid de ordewoorden zijn. Voor PVDA-ster Aurelie Decoene had men nu al genoeg tijd verloren aan het institutionele. En, zoals ook David Cordonnier van MJS, de PS-jongeren stelde; de sociale drama’s in Ford Genk- en, ArcelorMittal bewijzen dat er geen sprake is van twee aparte socio-economische realiteiten zoals de N-VA claimt. Meteen wordt de noodzaak bewezen aan stabiliteit, zodat men eindelijk een stevig sociaal en duurzaam socio-economisch beleid kan gaan voeren.

            Een Belgische sociale zekerheid

De toon was meteen gezet. Inpikkend op het pleidooi voor een rechtvaardig België wierp de moderator van dienst, prof. Dave Sinardet (UA) de vraag op wat er dan met de sociale zekerheid en pensioenen moet gebeuren. Vooralsnog is de sociale zekerheid nog grotendeels federaal maar met de opsplitsing van de kinderbijslag werd vorig jaar alvast een eerste deel geregionaliseerd.

Jong N-VA en Jong VLD vonden elkaar in een pleidooi voor het opsplitsen van de pensioenen en bij uitbreiding de sociale zekerheid. De mantra van de responsabilisering werd hierbij van stal gehaald. Beide bleken daar evenwel vooral voorstander van te zijn vanuit het idee dat het eenvoudiger zou zijn op Vlaams niveau de sociale zekerheid en pensioenen naar hun smaak te hervormen. Hoewel Jong CD&V bij monde van Christophe Vermeulen een gedeeltelijke regionalisering van de sociale zekerheid wel genegen was, was de opsplitsing van de pensioenen blijkbaar toch een brug te ver.

Vanwege de voorstanders voor het behoud van een sterke Belgische sociale zekerheid, blonk Bart Dhondt van Jong Groen in deze kwestie uit met de terechte opmerking dat men wat sociale zekerheid betreft net naar een zo groot mogelijke sokkel moet streven. België biedt in deze wel degelijk een schaalvoordeel tegenover de regio’s was de teneur. Wie het onderzoek ter zake door o.a. prof. Bea Cantillon, volgt wist dat hij het bij het rechte eind had.

            Een België van 5 of meer…

Een sterke Belgische sociale zekerheid bleek het doel van de meerderheid van de aanwezigen. Maar in wat voor soort België moet die dan georganiseerd worden? Moet het in het communautaire debat niet om meer dan louter bevoegdheidsverschuivingen gaan?

Voor de jongeren was het duidelijk. Er mag gerust wat gewijzigd worden aan de federale structuur. Zo bepleitten Jong Groen en Jong VLD voor een België met drie gewesten die ook de gemeenschapsbevoegdheden zouden uitoefenend. Voor Guillaume Le Majeur van de ECOLO-jongeren mocht men zelfs nog verder gaan; waarom België niet hervormen tot een federatie van vijf of meer deelgebieden? Voor de Franstalige groenen zou dit alvast een methode zijn om de perceptie van een voortdurende patstelling tussen de twee grote gewesten te helpen doorbreken. Een interessante piste.

Een ruime meerderheid sprak zich bovendien uit voor een federale kieskring. De basisgedachte hierbij was het besef dat er wel degelijk sprake is van een democratisch deficit wanneer de bevolking slechts kan stemmen voor de helft van de regering. Hoewel de jongeren van de PS en CD&V betwijfelden of de federale kieskring hiervoor wel de oplossing is, blonk toch vooral Open VLD uit in het debat met het voorstel om meteen alle federale volksvertegenwoordigers via een federale kieskring te verkiezen.

Een federale kieskring is één ding maar men moet verder durven gaan in het versterken van de federale samenhang. Zowat alle deelnemers waren dan ook overtuigd  van de noodzaak om de banden tussen de taalgemeenschappen aan te halen. Uitwisselingen tussen scholen en media zijn hierbij cruciaal. De bestaande initiatieven moeten in het België van morgen verder uitgebouwd en aangevuld worden. Want hoe jammer is het niet dat de Franstalige media nauwelijks aandacht besteden aan een fantastisch evenement zoals de Gentse Feesten, aldus de vertegenwoordiger van CdH. 

Om ten slotte nog eens op de bevoegdheidsverdeling terug te komen merkte Maite Morren op dat men onderhand ook wel eens mag gaan nadenken of men in het verleden niet te ver gegaan is met het opsplitsen van bevoegdheden. Want, zo klonk het, milieuvervuiling in de Zenne trekt zich niets van gewest- of gemeenschapsgrenzen aan. Milieu, de geluidsnormen maar ook de kinderbijslag mogen voor de ANIMO-voorzitster dan ook gerust terug naar het federale niveau.

            Taalkwesties

En hoe staat de toekomst van België tegenover de taalkwestie? Hoe pakt men bvb. het gebrek aan tweetaligheid aan? Dave Sinadet peilde graag naar de positie van de jongeren tegenover de kwestie die aan de basis ligt van zoveel problemen in ons land.

Opmerkelijk in deze discussie was de uitspraak van Olivier Filot van Jeunes CdH die de keuzemogelijkheid van de tweede taal in het Franstalig onderwijs een grote fout noemde. In één adem pleitte hij voor het verplicht geven van lessen Nederlands als tweede taal en het uitbreiden van het immersieonderwijs.

Wat dat immersieonderwijs betrof stelden alle Nederlandstalige partijen, op N-VA na, bovendien gewonnen te zijn voor de invoering van het immersie-onderwijs in Vlaanderen. Net zoals nu al in Franstalige scholen dat met het Nederlands het geval is, zou men op die manier ook in het Vlaams onderwijs een substantieel deel van de lessen in een andere taal gegeven; bvb. het Frans, kunnen aanbieden. Het zou de lamentabele kennis van de tweede landstaal alleen maar ten goede komen.

Geen discussie over de taalkwestie of Brussel en de rand duiken op. Het gevolg was een geanimeerde discussie tussen Ralf Packet (Jong N-VA) en Lora Nivesse (Jeunes MR) over de taalkwestie in de rand.  Voor zowel Jong Groen als CdH vormde dit meteen een reden voor een pleidooi om af te stappen van de verstarde visie op taal en Brussel. Hoeveel mensen in Brussel zijn nog puur Nederlands- of Franstalig vroeg Olivier Filot zich af. En waarom moet cultuur in Brussel per definitie of Nederlandstalig of Franstalig zijn, zuchtte Bart Dhondt hierbij meteen oproepend tot een tweetalig, Brussels cultuurbeleid.

            Een tricolore toekomst

Conclusie van de avond, als het aan de jeugd ligt gaat België een tricolore toekomst tegemoet. Een toekomst waarbij men voorbij de clichés kijkt en meer dan ooit bruggen slaat tussen de taalgemeenschappen.  Een toekomst waarin ons land nog stevig vertimmerd zal worden maar waarbij rede het wint van emotie. Een toekomst waarin een federale kieskring geen taboe meer is en het subsidiariteitsprincipe niet langer per definitie tot het verder uitkleden van het federale niveau leidt.

Hoewel we de komende maanden ongetwijfeld overstelpt zullen worden met straffe statements, gedurfde quote’s en de inhoud in de campagne naar 2014 toe wellicht weer ver te zoeken zal zijn, illustreerde het voorbije debat dat het wel degelijk mogelijk blijft om een én pittig, én informatief én constructief debat te voeren. Alleen dat al belooft voor de toekomst!

take down
the paywall
steun ons nu!