Estro is een
organisatie die onder meer 380 crèches uitbaatte. Kennelijk liep dat niet
soepel. Zelf
weet ze het aan bezuinigingen van de overheid. En aan de economische crisis, waardoor hun klanten banen
verliezen.

Niet alle crèches hoeven
dicht. Estro staat garant tot eind juli. Daarna tekent het Britse bedrijf
Smallsteps voor de overname, die men doorstart noemt. Twee derde van de dagverblijven kan open
blijven. Resten 130 crèches, waar duizend mensen werken. Ze bevinden zich vaak
in “krimpgebieden”, aan de randen van het land.

Onvermeld blijft
hoeveel ouders zonder opvang raken. Laat staan hoeveel kindjes daar de dupe van
zijn. De
minister heeft goede hoop dat ook voor hen een oplossing komt.

Estro ving ongeveer 30.000 kinderen op.
Daarmee haalde het vijf procent van de sector. Het bedrijf vulde zijn
portemonnee door private equity. Wat dat is, weet bijna niemand. Maar
het loont. Achter Smallsteps zit
een grote maatschappij die al dertig jaar ervaring heeft –
met beleggingen in de kinderopvang.

Niet bij elke crèche
is winst het doel. Toch behoort kinderopvang tot de sectoren waaraan te
verdienen valt. In de gezondheidszorg komt het ook voor, in het onderwijs, bij media…
Dat voelt raar aan. Je zou denken dat iedereen recht heeft op even goede steun
en informatie. Maar men zegt dat zulke diensten beter worden door de wedijver
tussen bedrijven.

De vraag is wel waar
al het geld blijft bij elke overname. In elk geval niet bij de opvoeders. Evenmin
bij de overheid die
voor kinderopvang verantwoordelijk is. Toch heeft Estro geen noodsprong
gemaakt: ze bereidde de overname rustig voor.

Een kind is de
toekomst, heet het. Daar moet je in investeren. En als deskundigen daar geen
zin meer in hebben, omdat ze schulden hebben gemaakt? Part of the deal.