Ethan Zuckerman, stichter van het bloggersnetwerk Global Voices, zegt dat de situatie complexer dan dat is, het gaat niet op één man de schuld van alles te geven.

“Het moeilijke aan de situatie in Ivoorkust is dat geen van beide kampen schone handen heeft. Troepen van beide kampen hebben wreedheden begaan, en jammer genoeg is een oplossing voor het conflict zonder verder bloedvergieten moeilijk, want beide kanten willen een rekening vereffenen.”

Slachtingen in Duékoué

De media en prominente waarnemers hebben Laurent Gbagbo steevast als de slechterik afgeschilderd en Ouattara als de ‘good guy’. Die tegenstelling bevat een grond van waarheid, “maar het wordt te eenvoudig voorgesteld”, zegt Zuckerman. “Het maakt het moeilijker om de misdaden van Ouattara’s troepen met dezelfde helderheid te bekijken als die van Gbagbo’s troepen.”

Beide kampen hebben honderden burgers gedood die niet bij de gevechten betrokken waren. Beide kampen hebben op bepaalde momenten in de machtsstrijd ook bemiddelingspogingen van de Afrikaanse Unie geweigerd.

Vóór de slachtingen in Duékoué, van vorige week, die de internationale opinie over Ouattara’s troepen veranderde, werd het meeste geweld toegeschreven aan Gbagbo. De wreedheden van Ouattara’s troepen kregen niet dezelfde aandacht.

Op 6 maart bijvoorbeeld werden zes vrouwelijke manifestanten in Abidjan doodgeschoten. De media besteedden daaraan ruim aandacht. Enkele dagen later vielen Ouattara’s troepen de voorstad Attecoube aan en joegen ze in het dorp Anokua-Koute zevenhonderd mensen op de vlucht: daaraan besteedden de media nauwelijks aandacht.

Arabische Lente en Japan

Kritische stemmen ontbreken als gevolg van een gebrek aan internationale aandacht voor de Ivoriaanse crisis.

“Het is jammer voor Ivoorkust dat er zoveel andere belangrijke internationale verhalen waren die aandacht vroegen, van de revoluties en protesten van de Arabische Lente tot de tragedies in Japan. Als Ivoorkust het belangrijkste internationale verhaal geweest zou zijn geweest, dan zou de berichtgeving mogelijk subtieler zijn geweest.”

Naarmate meer details bekend raken over de slachtingen in Duékoué en elders komt de internationale gemeenschap, die Ouattara steunt, in een steeds moeilijker positie.

“Veel zal afhangen van Ouattara’s reactie op onderzoek”, zegt Daniel Balint-Kurti, onderzoeker van Global Witness. “Als hij de verantwoordelijkheid neemt voor de wreedheden die zijn begaan, dan zal hij veel makkelijker voordeel kunnen halen uit de enorme internationale steun die heeft gekregen. Maar als hij dat niet doet, dan heeft hij een probleem.”

Tot dusver heeft de internationale gemeenschap de wreedheden van pro-Ouattara-soldaten nog niet veroordeeld. VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon zei “bezorgd en verrast” te zijn, de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Hillary Clinton, was “diep bezorgd”, en Jean Ping, voorzitter van de Afrikaanse Unie, riep beide kampen op “zelfbeheersing aan de dag te leggen en burgers te beschermen.” Na het doodschieten van zes vrouwelijke manifestanten door pro-Gbagbosoldaten eiste de wereld unaniem “het onmiddellijke aftreden” van Gbagbo.

Tendai Marima