De aanslagen in Parijs en Brussel blijken voor de publieke opinie voldoende rechtvaardiging voor de inzet van militairen in onze dagelijkse samenleving. Dit is verontrustend, omdat we in onze drang naar vrijheid, de vrede uit het oog verliezen.

Antwerps burgemeester Bart De Wever (N-VA) wou begin 2014 al het leger inzetten tegen protesterende foorkramers. Het terrorisme bleek dan ook welgekomen, voor zij die de staat willen militariseren. Na de aanslag op de redactie van Charlie Hebdo te Parijs begin 2015, werd in Antwerpen eerst de Joodse gemeenschap misbruikt ter rechtvaardiging voor de inzet van de eerste soldaten op straat.

De Parijse aanslagen eind 2015 waren doeltreffend genoeg om de ganse publieke opinie te manipuleren en akkoord te doen gaan met openbare ‘legerbescherming’. Al heeft dat onze eigen aanslagen niet kunnen voorkomen. De huidige sfeer is de politiestaat voorbij. Dat zwaar legermaterieel en paracommando’s openbaar worden ingezet is inefficiënte besteding van belastinggeld, een bedreiging voor onze vrije waarden, en vooral een gevaarlijk politiek precedent.

Terwijl de media en de politiek focussen op het terrorisme en de vluchtelingencrisis, verkrampt de samenleving. Ondertussen vinden we het normaal dat gecamoufleerde personen met zware automatische wapens ons ‘bewaken’ en dat we grenzen sluiten voor mensen in nood. Zij die de oorlog hier meemaakten, maar ook oorlogsvluchtelingen en journalisten of hulpverleners in oorlogsgebied zullen hetgeen Bart De Wever aanvoelt, beamen: Oorlog of militairen in de straat word je snel gewoon, helaas. Maar dat kan toch niet de bedoeling zijn?

Bezwaarlijk kan vandaag nog gesproken worden van een vredevolle samenleving, als zelfs de overheid overgaat tot een permanente militaire bezetting van openbare plaatsen. Een terroristische aanslag is natuurlijk ook niet vredevol, maar reageren we niet disproportioneel? Elk jaar sterven o.a. nog steeds 5,9 miljoen kinderen vóór hun vijfde verjaardag. Dit alleen zorgt al voor meer dan 16.000 dode kindjes per dag. Waarom achten wij ons in het Westen onfeilbaar? Waarom is een mensenleven elders minder waard?

Moet een samenleving zich niet behoeden voor een normalisering van die militarisering? Of het nu gaat om een stresserende militaire bezetting, of over de gruwelijke ervaring van een slagveld, de waanzin van een oorlog is traumatiserend. Onze kinderen mogen niet wennen aan een leger in het straatbeeld. Onze kinderen zijn de vredevolle samenleving van morgen. Toch?