De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Begroting gezondheidszorg: geen fetisjisme van de norm

Begroting gezondheidszorg: geen fetisjisme van de norm

maandag 25 juli 2011 11:52
Spread the love

Bij de maatregelen in de nota van formateur Elio Di Rupo was er onder meer het idee om de groeinorm van gezondheidszorg terug te dringen tot 2 %.

Niemand weet (in elk geval niet de schrijver van deze blog) of de nota de basis zal vormen van een regeringsprogramma. Stel dat dit het geval wordt, waar draait het dan om?

Een eerste aspect van het probleem is dat het juist bijzonder moeilijk is om het in enkele woorden uit te leggen. De begroting van gezondheidszorg is een zo warrig kluwen dat heel weinig mensen in staat zijn om ze tot in de puntjes te vatten. Om te beginnen  is er nood aan enkele eenvoudige principes die iedereen begrijpt. Het Rekenhof ziet het trouwens ook zo.

De huidige wet voorziet in een groei van 4,5 % buiten inflatie. Het is een erfenis van de laatste regering Verhofstadt, toen het een bewuste politieke prioriteit was. Sindsdien is ze onderdeel gebleven van de wet, bij gebrek aan een meerderheid om ze te wijzigen. De voorbije twee jaar is de aldus vastgestelde begroting hoger dan de reële uitgaven. Op tv hoort men dan ook spreken van ‘boni’ in de gezondheidszorg. Dat terwijl men het heeft over een sector waarvan de groei ruim hoger is dan die van het bbp, van de lonen en van eender welke gekende indicator.

Die groei is een feit, hoewel de federale regering reeds verscheidene jaren geblokkeerd zit (de zogenaamde lopende zaken)  en geen belangrijke initiatieven neemt om het stelsel te verbeteren of om prioriteiten vast te leggen.

Sinds een twintigtal jaar is 4,5 % buiten inflatie eigenlijk het ‘natuurlijk’ aangroeitempo van de uitgaven.

Als men het idee dat de begroting slechts 2 % mag aangroeien au serieux neemt (met andere woorden : als men ermee ophoudt bepaalde uitgaven ‘buiten de begroting’ of ‘buiten de norm’ te plaatsen) dan betekent dit wel een heuse breuk met de tendens die zowel in België als overal elders sinds verscheidene jaren aan de gang is.

Als een begroting op die basis wordt voorgesteld, dan zal ACV geen vrede nemen met het fetisjisme van de norm.

Het ACV zal eerst nagaan of de begroting goed in elkaar zit. Is dat niet het geval, hoe zullen overschrijdingen dan worden gefinancierd? Wel, stelt de wet: dan moet het globaal beheer van de sociale zekerheid maar bijpassen. Met andere woorden: het gat moet dan maar worden gedicht vanuit de budgetten voor vervangingsinkomens en kinderbijslagen. Uiteraard heeft de sociale zekerheid daarvoor niet het geld. Dus moet ze dat geld vrijmaken, hetzij door hogere bijdragen, hetzij door te hakken in de sociale uitkeringen. Noch het ene, noch het andere zijn wenselijk.

Je zou nog kunnen redeneren: dat zal druk zetten op de sociale partners om via het beheer van de tak gezondheidszorgen mee te bewaken dat men netjes binnen de strenge begrotingsnorm blijft. Alleen, zulks overschat het gewicht van de sociale partners in het beheer van gezondheidszorg. Het legt met andere woorden de verantwoordelijkheid voor een overschrijding van de norm bij de actoren die onvoldoende gewicht hebben gekregen om ontsporingen tegen te gaan. Een verkeerd begrepen vorm van responsabilisering dus.

Vervolgens dient nagegaan hoe deze begroting zal worden waargemaakt. Het zal duidelijk niet volstaan om de zaken op hun beloop te laten, ingrijpende besparingsmaatregelen zijn noodzakelijk. Ten laste van wie? Van de patiënten? Van het personeel in gezondheidszorg? Er zullen prioriteiten gesteld moeten worden. In de richting van wie? Wie zal het verschil betalen tussen wat de sociale zekerheid inbrengt en wat gezondheidszorg werkelijk kost? De patiënten? Privéverzekeraars?

En nog iets: het voorstel van de formateur dient gezien binnen een geheel van onder meer institutionele hervormingen. Zo is er het plan om bepaalde rubrieken van de ziekteverzekering, met name bejaardenzorg, te communautariseren.

Hierna een overzicht van de belangrijkste rubrieken van de verzekering gezondheidszorg.

take down
the paywall
steun ons nu!