Thanksgiving in de kerk vanmorgen (zondag 4 november 2012) was fantastisch.
Tussen de strijd van Obama & Romney door, tussen de discussies met mijn 18-jarige zoon over de keuze van zijn universitaire studies volgend academiejaar, of het in Gent of in Brussel zal zijn, en wat de financiële gevolgen van die keuze zijn… had ik na de kerkdienst tijd om me te ontspannen en na te denken over de essentie van politiek en de openbare diensten. Het is verbazingwekkend om te concluderen dat het beste van de politiek zit in de kleine dingen in het leven. Net zoals de gesprekken met mijn 18-jarige zoon hoopvol waren en me een onverklaarbare gevoel van voldoening gaven, ligt de schoonheid van openbare diensten in kleine dingen, in kleine gebaren. Ik herinner me dat ik begroet werd met een daverend applaus toen ik mijn nieuwe ambtstermijn aankondigde, die ingaat vanaf januari 2013. Ik zal op donderdag ook een wekelijkse consultatie houden in de Scheppersstraat, in Oostende-Centrum. De deur zal voor iedereen wijd openstaan om langs te komen met vragen, problemen, zorgen of, waarom niet, om successen te delen of een praatje te maken. Ik kwam tot deze beslissing door het gezegde “het probleem delen, is het probleem al voor de helft oplossen”. Misschien heb ik geen antwoord op alle vragen, maar ik kan wel luisteren. Om een probleem op te lossen heb je soms enkel correcte informatie of een doorverwijzing naar de juiste diensten nodig. De aankondiging om te starten met een gratis juridische adviesdienst voor mensen die het zich niet kunnen veroorloven om honoraria te betalen, kwam dan ook als een welgekomen verrassing en een morele opkikker.
Een beleid op lange termijn is inherent aan de politiek en blijft heel interessant, maar eerlijk gezegd: mensen liggen wakker van hun dagelijkse leven: zal ik mijn huis deze winter kunnen verwarmen; welke betaling moet ik uitstellen om genoeg cash geld over te houden voor de betaling van de schoolboeken en maaltijden van de kinderen; hoe val ik best niet te veel op bij mijn rascistische baas om conflicten te vermijden en mijn job te houden totdat ik iets beters vind; moet ik een taalcursus blijven volgen of zou ik beter betaald werk zoeken; hoe kan ik mijn bejaarde ouders die geen sociale zekerheid of pensioensysteem hebben, in mijn thuisland financieel bijstaan; hoeveel inspanningen moet ik nog doen om mijn sociaal assistent ervan te overtuigen dat ik genoeg moeite doe om een job te vinden en niet meer van sociale steun moet afhangen; hoe ga ik om met het feit dat ik hier in Europa nog geen job als poetshulp in een school kan vinden terwijl ik in mijn land het diploma van leerkracht heb behaald; hoe komt het dat de kinderen thuiskomen met andere waarden dan deze die ik van mijn ouders meegekregen heb en probeer door te geven; hoe kan mijn Europese vriendin ervoor kiezen om haar moeder te ‘dumpen’ in een bejaardentehuis in plaats van haar in huis te nemen zodat ze bij haar kleinkinderen kan zijn?
Deze en andere zijn de dagelijkse hoofdbrekers van het gewone volk! Om een succesvol politicus te zijn, denk ik dat je een evenwicht moet vinden tussen een theoretische beleid en een praktisch beleid dat een invloed heeft op het dagelijkse leven van de mensen. Het begint allemaal met het begrijpen van hun leefwereld en er voor hen te zijn, door te luisteren en door interactie te creëren. Ook al heb je geen wondermiddel om al hun problemen op te lossen, toch kan je om hun problemen geven en SAMEN naar een oplossing zoeken. Ik kan alleen maar hopen dat mijn open consultatie en juridische adviesdienst, het juiste instrument zal zijn om de mensen te dienen. Want dat is wat we hen beloofd hebben toen we hun stem vroegen: dat we hen zouden dienen!
Moge God mij bijstaan.
