VDB is slecht geplaatst om anderen de les te spellen.
Gisteren lieten John Crombez en Frank Vandenbroucke in de rubriek ‘De Gedachte’ van De Morgen hun licht schijnen over de financiële sector. In een bijdrage met als titel ‘De bonus gaat naar de bankier, de rekening naar de consument’ stellen ze dat ‘België weinig geleerd heeft van de bankencrisis’.
Helemaal ongelijk hebben ze niet, integendeel. Veel argumenten die ze gebruiken houden steek, andere zijn ronduit populistisch of onjuist. Over de eigen verantwoordelijkheden en die van hun partij zwijgen ze stil. Ze vinden dat de regering ‘de prijzen van hospitalisatieverzekeringen moet aanpakken’ en ‘de belastingen op de spaarboek terug moet afvoeren die ze vorig jaar heeft ingevoerd’.
Om de medische zorg voor iedereen betaalbaar te houden, worden de hospitalisatieverzekeringen beter gewoon opgedoekt, een beetje chipoteren aan de premies heeft helemaal geen zin! De sociale zekerheid moet versterkt worden: dezelfde zorgen aan een identieke kost voor iedereen. Privatisering kan niet in de zorg: dat leidt tot een medische wereld die niet voor iedereen betaalbaar is.
Met ‘de belasting op de spaarboek’ bedoelen ze wellicht de zogenaamde ‘bankentaks’. Die werd ingevoerd om een buffer aan te leggen waaruit ingeval van bankcrash kan worden geput voor de overheidsgarantie van max. € 100.000, die de spaarders ‘beschermt’. De bankentaks moet betaald worden door de banken – die doen daar trouwens heel erg pissig over – en ze rekenen de kost (naar slechte gewoonte) natuurlijk door aan de klant. De aandeelhouders blijven netjes buiten schot. De spaarders moeten het momenteel stellen met een interest die lager uitvalt dan de inflatie en dat is een echte schande.
Crombez en VDB zingen ook de lof van de Nederlandse aanpak. Daar zou de overheid de ‘woekerpolissen’ onder handen gaan nemen en worden de bankiersbonussen aan banden gelegd. De toekomst zal uitwijzen in hoeverre de Nederlandse overheid de verzekeringsmaatschappijen en de bankiers effectief zal durven aanspreken. Die zweren ook nu nog bij zelfregulering en ze hebben een ‘bankierseed’ bedacht.
Weet je het nog Frank?
Misschien loont het de moeite om ook eens stil te staan bij de verantwoordelijkheden voor het Belgische bankenlandschap van vandaag. Over de rol die de SP.a van toenmalig voorzitter Vandenbroucke heeft gespeeld bij de privatiseringen (van onder andere het Gemeentekrediet en de ASLK) vind je in het artikel in De Morgen niks terug.
Nochtans ligt het verdwijnen van de openbare kredietinstellingen (OKI) minstens mee aan de basis van de normvervaging van vandaag. De SP.a maakte deel uit van de opeenvolgende regeringen die ons de privatiseringen hebben doen slikken. Onze hebzuchtige aandeelhoudersbanken (met hun ‘bonustopmannen’) konden zich voor die privatiseringen veel minder foliekes permitteren. Toen waren er nog bankiers die zich niet lieten leiden door de zucht naar steeds meer winst en dat waren geduchte concurrenten voor de privébanken. Die zagen de OKI niet zitten en de SP.a was in de jaren ’90 helaas een meer dan bereidwillige medewerker bij de afbraak.
De woorden van toenmalig ASLK-directeur Frantzen aan Frank Vandenbroucke mogen af en toe in herinnering worden gebracht: “Ik begrijp echter niet de SP. De ASLK waarvan de meerderheid van de gesyndikeerde personeelsleden aangesloten is bij de ACOD en het grootste gedeelte van de cliënten gewone mensen zijn, zal na gehele of gedeeltelijke privatisering, een bank worden zoals alle andere, waaraan noch België, noch Europa een behoefte heeft.”(uit een brief van 14 februari 1993)
Oud-vakbondsleider Georges Debunne waarschuwde in De Morgen van 10 april 1993 voor ‘de financiële jungle waarin we aan het afglijden zijn’ en hij riep op voor een socialiserende tegenmacht. Het heeft niet mogen baten …
Openbare banken worden niet louter gedreven door winstmaximalisatie. Om die reden zorgden onze OKI voor lage kosten op financiële transacties en talrijke gratis diensten. Onze openbare banken bleven rendabel en ze groeiden vanuit het eigen vermogen. Nu betalen we ons blauw aan allerlei kosten en moeten we het stellen met een povere spaaropbrengst en zitten we dus in de financiële jungle waar Georges Debunne het over had. “Nog altijd worden er, om redenen van marketing, risicovolle producten aangeprezen als veilige belegging. Nog altijd worden er garanties op papier gezet die op niets gestoeld zijn”, schrijven Crombez en VDB. Vaneigens, de redelijkheid waarmee de OKI de sector injecteerden is weggevallen en nauwelijks gehinderd door ethische waarden werd het al snel terug business as usual.
Maar sommige stellingen van het SP.a-duo zijn dus wel terecht. Het kan natuurlijk altijd erger: De Wever, het VOKA en de VBO vinden het protest tegen de bonussen ‘onbegrijpelijk’ … . Aan politieke paljasserij hebben we momenteel geen gebrek.
