De mediahype over het al dan niet kosjer zijn van de relatie Van de Lanotte met Electrawinds lijkt mij maatschappelijk minder belangrijk dan de vraag of Electrawinds al dan niet failliet gaat. Indien Electrawinds failliet gaat, is het een zaak van slecht beheer, of is er iets meer aan de hand?

Dit mogelijke failliet herinnerde mij aan de ervaring van een familielid dat een tiental jaren geleden op aanraden van haar bank aandelen kocht in een windmolenbedrijf, “omdat dit de toekomst is”. Onlangs verkocht mijn familielid deze aandelen omdat zij jaar na jaar aan waarde verloren.

Meer algemeen blijkt dat investeren in groene(re) energie financieel minder interessant is dan in milieuonvriendelijker energieproductie: investeren in kernenergie is financieel interessanter dan in windmolens, investeren in kolencentrales rendabeler dan in gasgestookte productieeenheden. Eén van de redenen is, dat de milieuschade op termijn niet in de prijzen verrekend wordt (eeuwenlange stockage van radioactieve afval;  CO2  uitstoot die de opwarming versnelt; opgebruiken van fossiele en minerale rijkdommen)

Ik concludeer hieruit dat de vrije markt inzake energieproductie een ernstige hinderpaal vormt voor het bereiken van de hoogstnoodzakelijke, drastische daling van de CO2 uitstoot, onontbeerlijk om onze planeet voor de mens leefbaar te houden.

Een grondige en dringende aanpak van deze problematiek vereist m.i. een radicale ommezwaai: het in handen nemen van de energieproductie door de overheid. Deze kan het als enige doen zonder hoge winstcijfers.

Cooperatieven dragen nu al een steentje bij, maar deze kleinschalige (en lovenswaardige) initiatieven zijn m.i. onvoldoende om tijdig over te schakelen op een globale milieuvriendelijke energieproductie.

Michel Vanhoorne