Bart De Wever (N-VA) in A La Carte: ‘Brussel loslaten zou historische vergissing zijn’ | BRUZZ

Tijdens de Vlaamse regeringsonderhandelingen stelde Peter De Roover in De Afspraak dat N-VA en VB samen kunnen regeren op basis van een onderhandeld regeerprogramma. Wat VB mandatarissen daarbuiten verkondigen aan de Vlaamse achterban, hoeft voor de federale fractieleider daarbij uitdrukkelijk geen probleem te vormen.

Brussel moet toch vooral een sociaaleconomisch beleid kunnen ontwikkelen, over de gemeenschapsgrenzen heen. Samenwerking ligt voor N-VA natuurlijk moeilijker, zeker op lokaal niveau hier in Brussel. Geen woord in dit interview over de plaats van de nieuwsoortige districten in de Metropool. Of over de 20 Arrondissements in Parijs, de 32 Boroughs in Londen of de 12 Bezirke in Berlijn natuurlijk.

Professionele dienstverlening organiseren beantwoordt aan kwaliteitsnormen en veronderstelt een geoliede operationele organisatie. Wat betreft de politieke aansturing heeft Parijs de centralisatie gecompenseerd door de verkiezing van de leden van de centrale Conseil de Paris via de arrondissementele kiesomschrijvingen. Voor Brussel moeten we bij een analoge centraliserende evolutie vermijden dat het politieke debat via gemediatiseerde figuren wordt gevoerd die ver staan van de socio-economische en culturele verscheidenheid van de stadsdelen. 

In de plaats van een identitair discours mogen we toch ook nadenken over de meerwaarden van elke regio voor ons land. Brussel met haar hoofdstedelijke functies en haar internationale dienstensector, zoals Vlaanderen met Antwerpen en Zeebrugge bv. onze nationale zeehavens kan uitbouwen.
Het is overigens duidelijk dat een eenzijdige confederale logica in ons land de Vlaams Vlaamse aanspraken op de hoofdstad via de hoofdstedelijke functies zou terugdringen en dat het internationale economische beleid voor onze stad dan in Brussel zelf zal dienen aangestuurd en gefinancierd met bv. de opbrengst van een ‘Brusselse’ vennootschapsbelasting.

Termen als ‘stadstol’ voor een onontkoombaar slimme kilometerheffing in elke regio, of de ‘Marrakesh coalitie’ voor een VN-migratiepact ondertekend in New York, zijn symptomatisch voor de maatschappelijke tegenstellingen die sommigen vandaag willen oppoken. Wie durft in dit klimaat nog de wervende kracht van het beloofde samenwerkingsfederalisme te verwoorden?